Dinsdag 14.04.2014 :
Kapotte Honda :
Zelfs op magisch Galapagos blijven dingen kapot gaan. Verdomme. Dit keer is onze Honda buitenboordmotor aan de beurt. Toegegeven, hij maakte al even een raar geluid. En na tien dagen op de zeereling, wil hij echt niet meer. Er lekt water aan de uitlaat.
Tony zal er eens naar "kijken". Pas op, als hij dat zegt. Binnen de kortste keren is ons voordek veranderd in een werkplaats. Hij haalt de motor volledig uit elkaar. Zelfs het staartstuk is los. Na vier jaar volgt er dus een volledige revisie...op een schommelend schip, waar alle stukjes die je neerlegt, gaan rollen en waar je jezelf steeds schrap moet zetten. Maar hij ontdekt het euvel. Er is een gat gecorrodeerd in het uitlaatstuk, dat van aluminium is. Zeewater en aluminium, dat zijn vijanden van elkaar. Wie wil er nu een boot in dat materiaal! Rewa ?!
Hoe dicht je zo een gat? Met epoxy! Twee keer boetseert Tony lagen epoxy in het gat om het zo op te vullen.
Na het drogen, begint hij vol geduld te vijlen. Want alles moet heel strak, glanzend en passend zijn. Ok, klaar.

 

 

 

 

 

 

 

 Honda werkplaats.

Nog een dag werk.
Maar het volgend probleem stelt zich. Ter vervanging van de dikke uitlaatdichting moet Tony iets improviseren om alles passend te krijgen. Een alu plaatje van 1 mm, "gerecupereerd" van onze oude radar wil hij knippen en schuren tot dichting. Helemaal niet makkelijk. Captains humeur daalt tot het vriespunt. Hij is al twee dagen aan het knutselen, weer komt er een dag extra werk bij. Zitten we daarom op de Galapagos om dagen aan die stomme motor te werken? Maar hij doet het toch maar weer! Een prachtige "joint" is het resultaat van al het boren, slijpen en schuren. Nog een halve dag om alles precies passend terug in elkaar te zetten. De dichtingpasta moet 24 u drogen. Morgen is het uur van de waarheid !!! Duimen maar.

 

 

 

 

 

 

 

              

              Dit plaatje gebruikte Tony                om de joint links boven te maken.

Rollenpatroon.
Je vraagt je toch niet af wat ik intussen doe? Het huishouden ! Wassen en plassen, soep koken, brood bakken. Ja, we zijn op de boot in een veel strikter rollenpratroon geraakt dan ooit aan land. Dat is nu eenmaal zo. Ik maak nog een beleefdheidsvlag of twee, ook vrouwenwerk, ik weet het. De Franse, die was helemaal aan flarden, en die van de Marquesas. Je weet, overal waar we komen, dienen we de landsvlag in het stuurboordwant te hijsen.

Communicatie is ook meestal mijn taak. Radioverbinding maken met jachten die al onderweg zijn naar de Markiezen maar ook met het thuisfront.

Maandag 14.04.2014 :
Zo zorgden we gisteren voor een memorabele dag in de geschiedenis van de NOL, radio-amateurs. We houden zoveel als mogelijk nog steeds radiocontact met België. Maar de laatste tijd zijn de verbindingen vaak slecht. Een ander radio moment, met een betere propagatie, drong zich op. Maandagmiddag, in België 23 u, zouden we dat proberen op 14.307 MHz (alt. 14.312 MHz).  Waw, ik hoor maar liefst 5 call signs aan de andere kant en wat zijn ze duidelijk. De radio vrienden zijn toch niet voor niks laat opgebleven. Leuk dat ze nog steeds geïnteresseerd zijn in ons. Al is een sked met Galapagos (HC8) natuurlijk ook iets speciaals. Dank je mannen voor dat apart moment.