JAKKER, a ship's journey

Maandagochtend, 5 u.  Uit de duisternis van de nacht komen ze tevoorschijn, de traditionele Jab Jabs of Duivels. Helemaal ingesmeerd met afgewerkte motorolie, teer en modder, vervaarlijk uitziend joegen ze vroeger de mensen de daver op het lijf. Vanmorgen zijn ze in de minderheid.

Deze aftrap (“Jouvert” van Jour Vert = dageraad in ‘t Creools) van de twee belangrijkste carnavaldagen op Grenada kreeg inmiddels een veel vriendelijker karakter. Eén groot feest van geverfde mensen: blauwe, gele, groene duivels dansend op het bonkende ritme van de soca muziek, die klinkt uit de enorme luidsprekers op de DJ trucks.  Ze pakken je vast, helemaal plakkerig als ze zijn, bieden je verf aan uit de pot die ze meezeulen, waarmee ze ook hun eigen verflaag bijwerken. Al zwetend druipt er immers heel wat van dat goedje van je af.
Als wij om 7 uur een kijkje gaan nemen (goed voorbereid : in oud T-shirt en short)  is dit feest nog in volle gang en het gaat maar door tot de straten weer vrij moeten zijn voor de namiddagparade.

Twee vereisten om in deze stoet mee te mogen lopen : kleurig en schaars gekleed zijn en om ter hardst kontenwiebelen op de alles opslorpende soca dreun. Je kan je bij die muziek niks voorstellen? Wel, ken je "Feeling hot, hot, hot" of "Follow the leader, leader, leader“, voorbeelden van populaire soca muziek. Hier echter is de dreun loeihard en (voor onze oren tenminste) quasi zonder melodie.  

Iedereen danst : het maakt niet uit of je dun bent of dik, piepjong of al wat ouder, iedereen heeft de soepele heupen, vereist voor de uitdagende danspasjes.

En ze gaan maar door. 's Avonds is er lichtjes parade. Weer hetzelfde stramien, mensen, ditmaal met lichtgevende zwaarden dansen en maken synchrone bewegingen op bevel van een luid schreeuwende DJ op een truck. Wij, cruisers op anker, kunnen de lichtjes en de helse muziek volgen op hun lange tocht langsheen de baai, eerst vanuit de kuip, later in ons bed, tot ze dinsdagochtend stoppen ergens achter de heuvels.

Voor de mensen hier is slapen er niet bij. Dinsdag is er immers weer een enorme optocht in dezelfde schitterende kostuums. Vandaag is het "voor punten". Op de plekken waar de jury zit, waar ook de camera’s lopen, gaan de meisjes nog eens helemaal uit de bol. Geven nog een keer hun dansje ten beste, dat thuis het label :“voor volwassenen” zou krijgen.
Maar stilaan slaat de vermoeidheid toe...het geplande "Concert of the winners" gaat 's avonds blijkbaar niet meer door.

Wat wil je, al weken op voorhand peppen de mensen mekaar op met wilde feestjes, zo komen ze in de ware carnavalstemming. Carnaval dat steeds de tweede maandag en dinsdag van augustus wordt gevierd. Vreemd? Dat komt zo: toen de blanke kolonisten carnaval, traditioneel gevierd vóór de vastenperiode, naar hier brachten, mochten de zwarten niet meedoen. Zij hielden dan maar hun eigen feesten en bij de afschaffing van de slavernij, in augustus 1834, werd dat meteen de periode voor hun carnaval.

Wij genoten van de 30ste verjaardag van Spice Mas zoals ze het carnaval noemen! (Island of Spice en Mas = maskerade).

De voorbereidingen voor volgend jaar kunnen van start gaan.