In Grenada, door Spaanse zeelui zo genoemd naar de mooie stad Granada in Andalousië omdat de heuvels rond St. George’s hen herinnerden aan deze Spaanse streek .
In Grenada dus ben je weer in de échte wereld, met echt grote watersportwinkels, zoals Island Water World en Budget Marine.
Zeilers lopen er rond als kinderen in een speelgoedwinkel. Ze krijgen hier alles taxfree, dat scheelt een slok op een borrel, zoals onze noorderburen zo mooi zeggen.
We zien zoveel spullen die we zouden willen kopen, maar houden de knip op de portemonnee anders zijn we zo blut. Een aardig centje zijn we wel lichter als we buiten komen.
Maar die AIS marifoon is echt wel de moeite. Niet alleen is hij onze nieuwe VHF radio, om met havens en schepen in de buurt te praten. Hij is ook een soort ontvanger van speciale signalen van andere schepen, die ermee uitgerust zijn, die je dan met naam en positie op je schermpje krijgt. Je kan van die schepen in je buurt zien hoe ze heten, welke koers ze varen, wanneer en waar ze je het dichts genaderd zullen zijn enz.
De installatie ervan verloopt vrij vlot, al ligt de kajuit natuurlijk volledig overhoop en staan alle kasten en vloerdelen open want Tony moet toch bij zijn werktuigen kunnen, die overal in de boot verspreid opgeslagen liggen.
En na de gedane arbeid genieten we heerlijk van een drankje op ons koele voordek, waar we nu kunnen zitten in onze gloednieuwe Comfort Seats (ja, nog meer zotte kosten gedaan want niet goedkoop die dingen). Al van in Nederland kijken we verlekkerd naar dit soort kussens met een kliksysteem zodat je een echte rugleuning met verschillende standen hebt. Zie je ons al zitten, als echte superjacht passagiers.
En ondanks het feit dat we dus al heel wat kochten voor de boot, moeten we toch ook nog een kijkje gaan nemen bij Budget Marine in Prickly Bay. Hier is het vandaag grote sales dag. Tot 50 % korting op een aantal artikelen.
Ook Bob (Pauwke) gaat erheen. Gisterenavond hadden we een leuke avond bij hem aan boord. Hij heeft een heus gastenboek. En erin bladerend, zie ik plots bekende gezichten. Dirk en Anneke van de Narid : nooit in levende lijve ontmoet, maar het zijn onze voorgangers bij de NOL radio amateurs en geweldige raadgevers over windvaan, zonnepanelen en andere windgeneratoren.
Als ik Tony tenslotte rond mindernacht niet in onze Jak had geduwd, waren ze nu wellicht nog aan het doorbomen over de wereldeconomie en hoe die zal evolueren…alsof zij daar een fluit aan zouden kunnen veranderen.
Maar die sales dag nu. We willen antifouling kopen. Je weet wel opdat we niet meer alle 2 weken onder water moeten schrobben en schrapen.
We kopen uiteindelijk niks in die winkel, maar er valt wél een belangrijke beslissing: “Wat denken ze wel? Dat wij voor duizend US dollar aan de onderkant van de boot gaan smeren, zeker!! We zijn niet gek. In Antwerpen betaalden we voor dezelfde hoeveelheid maar € 100. We zullen dus wel zien. De boot kan ook nog uit het water in Curaçao of Venezuela ! Daar zal het wel goedkoper zijn. “
Met een goed gevoel stappen we buiten, een hoop geld bespaard (voorlopig) en ineens hebben we zomaar een week extra om leukere dingen te doen!