Verzonden met WL2K

Met stip op nummer één van onze top tien van :"Te mijden havens" : Leixões (op anker).

Ik geef toe, we gaan zelf niet helemaal vrijuit. De marina binnenvaren was ook een optie geweest, maar daar hadden we geen zin in. Erg uitnodigend was die immers niet.

Een nacht schommelen dus, geen probleem.  Dan slapen we goed, zeker nu we zo moe zijn van onze belevenissen. Tankers, containerschepen, cruiseschepen rondom ons, geen probleem.

Maar wat was dat vannacht? We schrikken wakker van het geluid ...van een gigantische tandartsboor, lijkt het wel. Het stopt even, begint dan telkens opnieuw. Stopjes in onze oren kan niet, we moeten de wekker horen, want willen vroeg op. Ondergaan dus dat lawaai.

Inderdaad, als we bij het eerste ochtendlicht ons hoofd buiten steken, ligt er een soort baggerschip bij ons in de buurt. Hij heeft vooraan een reuzengrote drilboor van wel 20 m lang om gaten in de rotsige ondergrond van de haven te boren???!!!!???? Even duidelijk zijn, daar waar ons anker, in de modder, bovenop ligt.

De schroef van een motorboot hoor je in een boot (onder water dus) als een hard soort geknetter. Maar het geluid van die drilboor gaat door merg en been.

Plots kan ik me een voorstelling maken van wat walvissen, dolfijnen, met hun veel beter gehoor, met hun gevoelig sonarsysteem, moeten afzien. Wat horen die arme beestjes een kakofonie onder water! Geen wonder dat ze soms gekke dingen doen en stranden.

Voor de tweede keer vertrekken we hier! Alhoewel het er nóg niet zo veelbelovend uitziet buiten.

Ben ik volop gas aan het geven om het anker uit te breken, komt daar plots de Polícia Marítima in een motorboot om de hoek. Nu zullen we het krijgen, zeker? Controle van de boot? Net nu?  Nee, de mannen verzoeken ons heel vriendelijk, in hun beste Engels of we willen vertrekken want ze gaan explosieven tot ontploffing brengen. Vandaar dat boren, natuurlijk.

Met plezier, mannen. Adeus, Leixões.

We willen ongeveer 64 NM afleggen vandaag, dus eerst maar een flink stuk op motor zolang het nog niet genoeg waait om te zeilen. De deining is wel enorm. Ik zie, tegenover Tony gezeten in de kuip, ware bergen achter hem oprijzen. Vrees af en toe dat ze in de boot zullen slaan. Maar telkens gaat de Jakker er losjes overheen.

Het is nu nog beter uitkijken naar kleine en grote vissersboten, want die verdwijnen geheel achter deze golven. 

Jezelf vasthouden is ook de boodschap. De boot rolt geweldig, moe in je rug word je ervan. En zeeziek, als je te lang binnen blijft, ikke toch.  Ouwe (hm)  zeerot, Tony, heeft daar geen last van. Ik las dat Laura zeeziek was...dat zal wel. Zij heeft geen Tony die binnen boterhammen kan smeren, koekjes zoeken onderaan in een kast, soepjes maken, drankjes halen.

Maar we schieten goed op. We vreten mijlen. En de wind blijft weg. Maar als hij niet mee wil waaien, is dat wellicht nog het beste.

Gaandeweg wordt de zee ook kalmer. Het binnenlopen, rond 18 u, in Figueira da Foz verloopt vlot en we krijgen het laatste vrije plaatsje in de haven. Overigens het duurste tot nu toe.

Figueira da Foz heeft een leuk oud centrum, een beetje vergane glorie, dat wel. We liggen net tegenover de overdekte markt. Kunnen ons dus morgen eens goed laten gaan. Fruit en groenten zijn helemaal opgepeuzeld als je een paar dagen niet aan land gaat.

Als we met een drankje in de kuip zitten in de ondergaande zon en zachtjes babbelen over volgende week als we bezoek krijgen van Karen, zijn we weer totaal gelukkig met ons leven als zwervers over de zee. Toch tot we moeten binnenvluchten vóór we opgevreten worden door de muggen. Het paradijs bestaat niet!!

Verzonden via WL2K

Zeilen. Leuk??? Had je gedacht. Jaloers op ons, die op een augustus maandag enkel maar van A naar B hoeven te zeilen.

Wel, je mag het hebben dat zeilen. En zal ik nog eens wat vertellen? Na 7 u gezeild te hebben, liggen we precies terug op de plek die we vanmorgen om half acht verlieten.

Wij noemen het graag "goed zeemanschap", of zijn we toch bangeriken?

Het weerbericht was ook niet zó veelbelovend voor vandaag . Het was vanmorgen zwaar bewolkt. De wind was pal tegen, maar met 4 bf kon dat leuk kruisen worden. Je legt dan wel dubbel zoveel weg af, maar soit.

We zijn het hier in deze vieze, industriële haven hartsgrondig beu. Hadden gisteren eigenlijk al willen vertrekken. Veel lawaai is hier ook, van de zeeschepen, die gelost worden en intussen hun hulpmotor laten bollen voor stroom.

Wij dus op weg. En we lopen goed. Tussendoor horen we op de HF radio hoe de NOL- leden contact hebben met Dirk van de Narid. Collega-zeiler, Limburger, samen met zijn vrouw Anneke 2 jaar geleden vertrokken en nu op weg naar de Cookeilanden.

Maar na ongeveer 4 uur en evenveel slagen (een rak over één boeg) zijn wind en golven zo toegenomen dat we haast geen voortgang meer maken want vastbonken in de golven.

Een ruimere koers zou vlotter zeilen maar nog langer duren en ons doel : Aveiro, moeten we tussen half drie en half vier aanlopen. De Gids voor de Portugese Atlantische kust waarschuwt voor "vicious seas" en zegt die ingang te mijden bij harde wind uit het zuiden.  Waarom zo een duur boek kopen als je letterlijk hun raad in de wind slaat?

De daaropvolgende haven Figueira da Foz kunnen we bij deze wind niet vóór het donker halen en in diezelfde gids zegt men : "Aanlopen in het donker : riskant."

Een nacht doorvaren en Nazaré aandoen, zien we helemaal niet zitten met deze wind. We zijn ook al kletsnat intussen en het zicht neemt zienderogen af.

Daarom het besluit : we draaien terug. Met een heel klein ingerolde genua lopen we nog 6 knopen. Het is nu veel rustiger zeilen, maar we hebben zo geen beschutting voor de regen en zitten lijdzaam af te zien. Verstand op nul, blik op de horizon.

Als de achteroplopende golven nog steeds toenemen, weten we dat we de juiste beslissing genomen hebben.

Na lange, natte uren zien we eindelijk de haven van Leixões opdoemen. Vissers verlaten de haven. Beelden als in "The deadliest catch". Schuim spat over het volledige schip.

Nee, het is niet waar !!! Het zeeschip dat vanmorgen nog aan de kade lag, verlaat net nu de haven. Murphy op zee... bestaat!

Motor op, zeil naar beneden en rechtsomkeer. Misselijkmakend, als je moet draaien en even dwars op de golven ligt.  We houden ons vast waar we kunnen.

Tergend langzaam komt hij los van de kaai, de pilotboot als een waakhond erlangs.

De Jakker houdt dapper de neus op de wind en de golven.  Tot eindelijk de weg vrij is en we de haven binnenkunnen.

Er liggen twee jachten op anker. Wij daar maar bij. De deining loopt de haven binnen maar wij zijn nu toch één en ander gewoon.

Onze douche daarna beweegt wel vervaarlijk en we moeten ons flink schrap zetten tegen de wand, maar .we zijn veilig in de haven en morgen ..is een andere dag.

Verzonden met WL2K

De pannenkoeken smaken overheerlijk. Het is immers echt pannenkoekenweer. Karen en Bert weten dan perfect wat ik bedoel.
Koud, regenachtig, en vooral potdichte mist. Alweer! Ja, ik weet het, we zijn aan de Portugese Noordkust. Het water is er koud, de wind warm en vochtig.

Onze tocht begon nochtans zo mooi vanmorgen. We voeren de Rio Lima af met op de achtergrond nog steeds de bombos die ook vandaag weer van jetje zullen geven. De wagens voor de historische stoet staan al opgelijnd op straat. Maar wij hebben gisteren genoeg drukte gehad, wij zeilen verder. Naar Leixões.
Daarbij hebben we één goed gesignaleerd obstakel te vermijden, nl. een golfgenerator, die elektriciteit opwekt uit de beweging van de golven. Het is de eerste in de wereld en bestaat uit verschillende modules die half-drijvend aan de oppervlakte hun werk doen.

We zeilen eraan voorbij alsof we in een promotiefilmpje zitten. Zo eentje dat ze telkens opnieuw afspelen op watersportbeurzen. Ik zit helemaal achteraan in de kuip tegen de zeereling omdat daar het zonnetje schijnt en dommel een beetje in. Droom over verre landen.
De achteropkomende golven bruisen af en toe vervaarlijk. Neemt de wind toe? Als ik mijn ogen open, zie ik dat Tony de genua heeft uitgeboomd. Op die manier kan het voorzeil beter bol blijven in de golven en kunnen we vlinderen (voor de wind zeilen met aan elke kant één zeil). We bruisen aan 6-7 knopen door het water.

Als een andere zeiler mét genaker (heel licht voorzeil) ons voorbijgaat, denken wij beiden hardop aan wat Thomas Siffer overkwam. Genaker en ego aan flarden voordat hij dat zeil in toenemende wind beneden had.

Maar : "Kijk naar jezelf, dan heb je al werk genoeg", is ook nu de boodschap.
Voor we het weten is ook óns promotiefilmpje in één klap een thriller.. plots is de enorme tanker die op anker ligt vóór de haven van Leixões verdwenen. De band, die achter ons over zee lag, is vliegensvlug uitgebreid tot bij ons scheepje. Mist, alweer. Vlak vóór de haven. We zien niks, horen wel de hoorn aan de haveningang.

Maar die boom moet weg, de genua naar beneden. We lopen veel te snel en kunnen op deze manier niet maneuvreren want enkel vóór de wind varen. Tony naar voren, met zwemvest en aangelijnd. Maar die sterke Tony,krijgt de boom niet los. Ik heb de genuaschoot al gevierd, té vroeg, want nu wordt hij tegen het onderwant gedrukt met zo een kracht dat die helemaal doorbuigt. "Aanhalen die genua", schreeuwt hij, "Nu! Nog, nog, nog ..SNELLER!!!!!" Ik winch me een ongeluk om dat schoot binnen te halen. Schreeuw om meer kracht te kunnen uitoefenen of om mijn frustraties te ventileren? Van het voordek ook een schreeuw : "Het lukt me niet .....niet!!!!"

Het ziet er even heel riskant uit, die uithouder wil niet los, zit vast ín een knoop van de schoot. En we blijven er met een rotvaart vandoor gaan, richting haveningang....of dat hopen we toch, want we zien niks.
Dan eindelijk, net als Tony het touw wil gaan doorsnijden, laat het verrekte ding los..pfffff.  We staan samen te trillen in de kuip, Tony nahijgend alsof hij net de marathon gelopen heeft.

Nog is de lijdensweg niet voorbij want het binnenvaren vraagt uiterste concentratie.

De marina interesseert ons niet, we gooien ons anker uit tussen een paar andere jachten die we in de mist ontwaren.

Dat pannenkoekenfeest, ook een beetje verzoenings- en overwinningsfeest dus.

Met een high five bezegelen we ons vertrouwen in elkaar. De lucht is weer heel erg schoon op de Jakker!

Wie wil weten hoe zo een golf generator eruit ziet, een filmpje:

{youtube}7TSmYmV23W0{/youtube}