JAKKER, a ship's journey

Positie : Teluk Temboror, NW Lombok, 08°21,98Z  116°07,07 O.  

 
Bijna elke avond, pure verwennerij.

Het was in het jaar des Heren 1815 op 10 april rond 19.00 uur dat de zee zich helemaal terugtrok van de kust van het koninkrijk Tambora (op het schiereiland Sanggar, behorend tot Sumbawa). Schepen kwamen op het droge te liggen. Met een nooit geziene kracht beukte vervolgens een tsunami in op het land. Tegelijk ontplofte de 4.300 meter hoge vulkaan Tambora met zulk een geweld dat het volledige bovenste gedeelte in een enorm explosie van stenen, brokken en lava werd weggeblazen en de berg nu nog 2.851 m meet.
De energie die vrijkwam bedroeg, hou je vast, twee miljoen keer de kracht van de atoombom op Hiroshima.
Het koninkrijk Tambora (7.000 inwoners) werd net als Pompeï onder de as bedolven, een aslaag van 1,5 m tot 7 m dik.
De gevolgen voor de wereld zijn catastrofaal. Het jaar 1816 gaat de geschiedenis in als “Het Jaar zonder Zomer” over de hele wereld. Er brak hongersnood uit ook in Europa. Door een veranderde moesson waren er overstromingen in China en India. Zelfs Napoleon zou de slag van Waterloo verloren hebben door toedoen van de zware regenval na de uitbarsting, zijn artillerie liep vast in de modder. Allemaal de schuld van de Tambora uitbarsting, waarbij 150 kubieke kilometer puin en assen in de atmosfeer terechtkwamen, dwars door de ozonlaag.

Je hebt hem al door. Ik vertel dat terwijl we op een mijl afstand voorbij zeilen aan de machtige berg en af en toe een glimp opvangen van de indrukwekkende top. Ik probeer me voor te stellen hoe het moet geweest zijn.
De hele Tambora cultuur vernietigd. Archeologen vinden hier, net als in Pompeï verstilde scenes en slagen er zo in het dagelijkse leven te reconstrueren.


De Tamboro ( van het Jaar zonder Zomer) laat zich niet echt zien.


Vredige strandjes dichtbij de vulkaan.

Het is trouwens niet de enige vulkaan die ons zeilpad kruist. Hoppend ten noorden van Komodo en Sumbawa verrast elke dag ons met een andere. Zeker ook erg indrukwekkend, de “tweeling” vulkaan Sangeang Api (1949 m en 1795 m) laatst uitgebarsten in 2020 !
Dan de prachtige uitgedoofde Satonda met groenig kratermeer dat we niet kunnen bezoeken want de ankerplaats te woelig.


Sangeang Api (tweeling) bij valavond...

...hun kop net boven de wolken terwijl we erheen zeilen. 

Wij zijn hem voorbij.

In Vanuatu genoten we ook van het uitzicht op zo een prachtige kegels, maar nooit dienden ze zich zo in een rijtje aan.
De grote Rinjani op Lombok ligt aan de noordkant van het eiland, dichtbij voor ons. We ankeren aan de voet ervan.
En dan zien we in de verte al de hoogste actieve vulkaan van Bali, Gunung Agung.
Ik hou op voor je een vulkanen indigestie krijgt. Maar je snapt het plaatje. Wij worden de aanblik nooit beu.


De Rinjani op Lombok.


Op een avond vliegen er duizenden vliegende honden over onze boot op weg naar hun "nacht"taak. 


Typische vissersbootjes met "spinnenpoten" (outriggers) .


Bij nader inzien gingen we liever met onze boot dan met deze overvolle veerboot naar Sumbawa Besar.

Wat blijkt bij het ter perse gaan? Gisteren braakte de Lewotobi Laki Laki in het verre oosten van het eiland Flores een grote aswolk van 10 km hoog uit. Wij zitten op een veilige 750 km er vandaan in het westen van Lombok. Maar er zit as in de lucht, er zijn weer vluchten vanuit Bali naar Australië geschrapt.
Wilde iemand mijn verhaal wat kracht bijzetten?