Positie : Port Vila, mooring.

 

Kijk ook even onder het kopje LINKS .  De lijst van "brothers in arms" was aan een flinke update toe. Vele collega vertrekkers verkochten hun boot inmiddels.

 

En dan heb je even nood aan een adempauze. In Mele Baai, op een boogscheut van Port Vila, vinden we een perfecte plek voor een retraite. Jakker rolt veel minder dan vorige keer.
Het gadeslaan van de groene schildpadden is bepaald rustgevend. Anders dan in de meeste baaien, ploeteren ze hier lang aan de oppervlakte, hun vinnen wapperend, hun nek uitgestrekt, kop omhoog.

We wandelen vaak en stellen daarbij vast dat er nog steeds met vele handen zand van het strand wordt geoogst/gepikt. De volle zakken staan klaar. Straks komt de truck. Leest hier niemand de verbodsplaat even verderop. En bovendien, is er geen controle op dit illegale afgraven van het strand.
Toegegeven, het zand ziet er prachtig uit, is bovendien prima bouwmateriaal. Maar zo houd je, jammer genoeg, geen strand meer over.



Vrijdag kan de fire show ons nog een keer boeien. Samen met vijf yachties crews uit Port Vila, overgekomen met een busje, genieten we van het spektakel gebracht door de jonge inwoners van Mele Village.

Maar de wind wakkert aan, de golfhoogte neemt toe...wij dus weer terug naar de moorings van Yachting World in Port Vila. Helaas, opgestaan, plaats vergaan. We krijgen de laatste mooring, helemaal aan lage wal en nog net niet tussen de “wrakken”. Bovendien tuffen lawaaierige bootjes met cruise-schip toeristen de ganse dag af en aan, alsof ze een spelletje doen “zo dicht mogelijk bij Jakker langsvaren”.

Tussen de wrakken.

Na twee dagen is ook dat probleem weer van de baan en komt er een boei vrij, dicht bij het dinghy dok.

Weetjes.
Intussen kan ik nog wel wat weetjes over Vanuatu kwijt.

Men probeert hier wat te doen om het plastic afval te reduceren. Er geldt een verbod op het gebruik van plastic zakken. In de plaats daarvan verpakt men groenten en fruit in rode en gele nylon netjes, met tientallen tegelijk te koop. In de supermarkt vul je gewoon zo een netje met uien, wortels e.d. Recycleerbaar zijn ze wel, maar afbreekbaar ?

 

 

Vervoer is spotgoedkoop. Busjes rijden in lange files heen en weer door de stad. Bepaald niet vriendelijk voor het klimaat, waar men ook hier de mond van vol heeft. Voor 150 Vt ( 1,2 €) raak je overal. Als je uitstapt, zeg je “Allee” , zoals thuis , of Lukim you (=see you).

Maar in de supermarkt (supa) en op de groentemarkt is alles minstens dubbel zo duur dan in Fiji.

Het Bislama blijft ons boeien. We proberen borden met algemene richtlijnen en regels te ontcijferen, lachen daarbij heel wat af.  Zo kan je lezen dat je niet mag spuwen in het park. Niet naakt mag lopen …

Afscheid.

Het jachtendorp dat vorige week nog zo dicht bevolkt was, begint uit te dunnen. De deelnemers van de GoWest rally vertrekken richting Iles Loyauté (Nieuw-Caledonië).  Ook onze maatjes van Jonas wuiven we uit. Tot ziens in Nouméa.

Want uiteindelijk varen wij ook daarheen. Naar Nieuw-Caledonië, waar we alweer het volgende cycloonseizoen (december-mei 2020) willen doorbrengen. De tijd vliegt.
Veilig zeilend afstanden afleggen in de Zuid-Pacific kan slechts tijdens één helft van het jaar. De andere helft moet je je gedeisd houden voor het orkaangeweld.

 

Additional information