Positie : Port Vila (Vanuatu) .

 

In opperste concentratie staat hij op het bovenste platform (25 m). Helpers hebben zorgvuldig de twee lianen om zijn enkels gebonden. Ze namen er hun tijd voor. Super belangrijk, natuurlijk.
De zesde keer reeds roept één van hen : “Wraf- wraf, wraf-wraf, wraf-wraf“. Voor ons, ondertussen weten we dat, het teken dat hij daarboven weldra zal springen. Het opzwepende zingen van de mannen en het fluitconcert van de vrouwen onderaan de toren klinkt luid op, brengt je in trance.

Eén vrouw loopt tot dichtbij de landingsplek. Zingt luidkeels, haar handen in een offerend gebaar. Steunt ze op deze manier haar man die op het punt staat te springen, van het hoogste platform nog wel ? Hij klapt in zijn handen, citeert onverstaanbare zinnen, spreidt zijn armen ten hemel (het wachten voor ons beneden duurt tergend lang, wij willen het ogenblik van de sprong vastleggen. ) Hij is er nog niet klaar voor.

Dan plots kruist hij zijn armen vóór zijn borst en valt-springt naar beneden. Aan 74 km per uur suist de bijna-naakte, zwarte man richting aarde. Met een klap knapt het platform af en breekt zo zijn val een beetje. Hij draait zich razendsnel om en landt op zijn rug en schouders in de mulle aarde op de helling onderaan de toren. Een man beneden helpt de “springer” recht , bevrijdt hem van zijn enkellianen. Wow.
Even een eerbiedige stilte, dan applaus van de 20-tal aanwezige toeristen die verspreid over de helling griezelend toekijken. Zo eindigt één van de meest spectaculaire, authentieke voorstellingen die we ooit zagen.
Het naghol (landddiving) in een dorp op Pentecost , een noordelijk eiland van Vanuatu.

 

 

We zagen zes mannen springen, hun mannelijkheid bewijzen. Iedere man vanop een hoger platform.
De toren, de mensen, het gezang het baadt in een wel heel speciale sfeer.

We kwamen, in onze truck, tegelijk met heel wat dorpelingen-toeschouwers, aan bij de helling waar de toren is opgetrokken. Vijf weken lang werkten 30 mannen aan dit bouwwerk van hout en lianen. Het moet een menselijk lichaam voorstellen, is meer dan 20 m hoog, met een zestal “verdiepingen”.
Op de helling zijn stokken geplaatst en “trappen” uitgegraven om ons bleekneuzen makkelijk te laten plaatsnemen en ons dichter bij het gebeuren te laten toekijken.

Moet je die donkere toren zien. Als bij een zoekplaatje ontwaar je pas na een tijdje de zwarte gestalten die tussen de stammen en lianen naar boven bewegen. Mannen die de lianen gaan binden, mannen met een machete om de platforms los te hakken en de mannen die zullen springen.
Eén jongetje, 9 of 10 jaar, staat klaar op het 10 m hoge “laagste” schavotje, aarzelt minutenlang, de aanmoedigende kreten kunnen zijn angst niet wegschreeuwen, hij draait zich om, men maakt de lianen los. Geen probleem. De gemeenschap verplicht niemand om te duiken. Zijn intrede in de wereld van de mannen zal voor later zijn.

 

Een andere jongen neemt zijn plaats in. Daarna volgen meer ervaren mannen. Hoe ouder en groter de ervaring , hoe hoger je springt.
Het monotone gezang en de dans van mannen en vrouwen, het gefluit van de vrouwen geeft alles een magische sfeer.

 

 

De naghol is een eeuwenoude traditie.   https://en.wikipedia.org/wiki/Land_diving Evenwel door de missionarissen in de 19de eeuw verboden en pas weer opgepikt midden 20ste eeuw.

Traditie, maar die nu voorleeft dank zij de toeristen (die slechts mondjesmaat worden toegelaten) wiens geld een belangrijke bron van inkomsten is voor het dorp.

Pikant detail : het is hier dat de nieuwzeelander, A.G. Hackett, de mosterd voor het bungeejumpen haalde. Hij vergoedde hen daar niet voor, zeer tot ontevredenheid van de inboorlingen.

 

Terwijl de deelnemers t-shirt en bermuda of rok weer snel aantrekken ( nee, in peniskoker en naakt bovenlijf lopen ze al lang niet meer rond in het dagelijks leven) stappen wij in de jeep, die ons naar de Britten Norman Islander brengt . Klein vliegtuig (9 personen) dat in een uur terugvliegt naar Port Vila, maar niet zonder een hallucinante rondvlucht over de caldera met twee vulkanen van het eiland Ambryn.

Zo aanschouwen we meteen één van de redenen waarom Vanutatu het gevaarlijkste land ter wereld is.

 

 

 

 

 

 

 

 

Additional information