JAKKER, a ship's journey

Positie : Tuvalu, Funafuti : 08°31,54 S 179°11,38 O

Funafuti : onze eerste indruk in drie trefwoorden. Brommertjes, rust-platforms en verdoeme heet !

De eerste stappen op een “nieuw” eiland : altijd speciaal en spannend. Wat springt er in het oog ? Hoe is Funafuti (hoofdeiland van Tuvalu)?
Inderdaad, Funafuti waar Tom Waes een reportage maakte.  

Eerst een advies : Kijk uit dat je niet van je sokken gereden worden. De paar straten die dit vierde kleinste soevereine staatje ter wereld rijk is (enkel Vaticaanstad, Monaco en naburig Nauru zijn kleiner), horen toe aan brommers. Kunnen mensen hier nog wel stappen? Meisjes, oudere vrouwen, mannen, velen met kleintjes vóór zich of in hun armen, de ganse dag slenteren ze op de brommer rond op de amper vier km asfaltweg én de landingsbaan. Slenteren want harder dan 20 km/u halen ze niet.
Ze groeten een beetje timide. Wat een verschil met het uitbundige “Bula” in Fiji. Veel meer Polynesische mensen ook. De kroeskapsels van de Micronesiërs zijn in de minderheid. Terug zijn de bloemenkransen op het hoofd.

Alles in hun woningen draait om de belangrijkste “ruimte” : een groot platform of verhoog buiten onder de bomen, een dak erboven, linoleum en pandanusmatten op de bodem en enkel wat kussens. Hier liggen de ganse dag én nacht rustende mensen. Grootouders spelen er met kleinkinderen, moeders voeden baby's en kleuters, bezoek vlijt zich neer bij de rest. Hier speelt het leven zich af.

Vlak ernaast merken we grafzerken op, getooid met bloemen en kerstversiering. Mensen gebruiken die graven als tafel voor kopjes en borden met rijst, zitten erop in hun kleermakerszit die ze eeuwig kunnen volhouden.

Met dit alles maken we kennis meteen het eerste uur, als we met onze inklaringspapieren van het regerings- naar het douanegebouw lopen. Als de douaneman een beetje laat, het is immers maandagochtend, komt opdagen, is de inklaringsprocedure zo gepiept. Even papieren invullen, stempels zetten, klaar. Gratis bovendien.

Terug naar onze amfibie-Jak op het strand wandelen, we hebben de wieltjes er weer eens onder gemonteerd, kost ons onze laatste energie. Man, wat is het hier heet. Makkelijk 36° in de boot 's namiddags. In het water afkoelen lukt ook niet meer, 32° water leent zich daar niet echt toe.

Rusten en uitpuffen zal ook voor ons de voornaamste bezigheid worden in Tuvalu. Er blijft zelfs geen energie meer over om je op te winden over het totaal mislukken van “online raken”. Facebook, whatsapp, skype en hotmail. Het zal allemaal moeten wachten tot....
Zo ook de rest van mijn verhaal over Funafuti, want ik heb even geen fut meer.

Tot ik, zoals je ziet, de volgende dag toch nog een paar fotootjes ingeladen krijg ! Het is zondag, een klein wonder.