JAKKER, a ship's journey

Positie : Savusavu, Copra Shed Marina  

Hij heeft het weer eens geflikt, mijn kapitein Tony. In ongeveer een half uurtje verving hij, onder water (met duikuitrusting), onze ouwe propeller door een prachtig blinkend “vaanstand exemplaar”. Normaal gezien moet de boot daarvoor uit het water.
Na de nodige perikelen, de eerste prop paste niet en moest teruggestuurd naar de producent in Engeland, zijn we nu in het bezit van de (hopelijk) juiste schroef.

Nieuwe vaanstand prop.

Oude vaste prop.

Ik was tijdens de "operatie" verpleegster van dienst. Op de spiegel gezeten gaf ik alle nodige instrumenten aan, die had ik eerst mooi klaargelegd op een bankje, net als in het operatiekwartier. We spraken alles op voorhand goed door zodat we elkaar met een simpel teken begrepen. Opletten geblazen was het, vooral niks in het water laten vallen. Dat zou erg snel in de modder op de bodem verdwijnen en waar haal je snel weer bijvoorbeeld een nieuwe polie trekker vandaan?

Onze Jakker zou met deze nieuwe schroef minstens een ganse knoop sneller moeten varen. De bladen van de Autoprop plaatsen zich bij het zeilen of motoren in de meest efficiënte positie. Geen vervelend remmend effect meer zoals bij onze ouwe trouwe vaste driebladprop, die we trouwens een mooi plaatsje onder de vloerplanken hebben gegeven. Daar mag hij op zijn lauweren rusten en stand by blijven als reserve. Je weet maar nooit.
Hier voor de geïnteresseerden wat meer info over de Autoprop.

Morgen volgt dan de nieuwe prop testvaart. Duimen maar.