Positie : Naqara Bay , Ono Island, Kadavu.

Onze dagen bij Naqara Village brengen we deels onder water door, snorkelend op het prachtige Great Astrolabe Reef. Dit vierde grootste rif ter wereld is vernoemd naar het schip Astrolabe dat hier, onder commando van kapitein Dumont d’Urville, op de klippen liep en bijna zonk in 1827.
De kleurrijke zachte en harde koralen verrassen ons. Alweer een tijd geleden dat we ze zo mooi zagen. Resultaat, dat is klaar, van weinig menselijke aanwezigheid lees vervuiling door rioolwater en overmatig vissen en van weinig schade door cycloon Winston, die Kadavu spaarde.



In het water is het bepaald fris, een paar graden kouder dan de rest van de Fiji wateren. In uv-shirt en shorty houden we het twintig minuten uit. We willen niet totaal onderkoelen want de ruwe terugrit in onze snelle dinghy zorgt voor een ferme wind chill. Dan nog douchen op de spiegel, in de wind. Jongens, is dat bibberen. Want het is koud in Fiji de laatste weken. Mensen hebben er de mond van vol. Dan spreken we over temperaturen van 22° 's ochtends in de boot, welteverstaan. We slapen al een poos onder een slaapzak. Winter in Fiji !

Schoolbezoek.
We bezoeken Naqara nog een keer. Bij elke landgang worden we gechaperonneerd. Jij laat toch ook geen wildvreemde zomaar in je huis rondlopen! Vandaag begeleidt mister “Vodafone” ons, die is in zijn tuintje aan het werk. We kennen hem nog van de sevusevu. Hij gebaart naar Tony's hoed. O ja, even vergeten, op bezoek in een dorp zijn zonnebril, hoed, iets op je schouder of rug dragen not done.



We lopen met hem naar de lagere school die 38 leerlingen telt. Even wachten, dan halen ze de hoofdlerares, die zit immers gewoon thuis ?! De grote kinderen van “haar” 7de en 8ste leerjaar schrijven, terwijl ze weg is, zes zinnen over een foto aan het bord. Een foto van een vreselijk auto accident. Ze leren over verkeersveiligheid. Vreemd in een dorp waar nooit een auto komt. Wellicht hebben ze de kennis nodig als ze naar Suva gaan verder studeren.

Sommige kinderen lopen gewoon rond terwijl anderen in de klas zitten, discipline wat is dat ? Leraren zie ik evenmin. De leerlingen worden vooral in de gaten gehouden door “assistenten”, tieners met een opdracht ! Headteacher Priscilla, ze heeft het koud en is duidelijk vermoeid, trekt heel wat tijd voor ons uit. We vernemen dat al de kinderen hier een week logeren. Families van Naqara delen de zorg voor hen. Ze is ook erg nieuwsgierig naar ons leven aan boord.
We vertrekken met een pawpaw en wat chinese kool onder de arm. Ze willen er niks voor. We give what little we have, zegt Priscilla.




Zevende en achtste klas.


Priscilla heeft het koud.



Ontmoetingen op anker.
Zo verwacht men ook van ons “dienstverleningen”, zonder meer.
We zijn het enige jacht in de baai. Een makkelijk doelwit voor bootjesmannen allerhande. En zo zijn er nogal wat, want vermits Kadavu het zonder wegen moet stellen, gebeurt alle vervoer over het water. De eerste die zich aandient is Johny. Mag hij aan boord komen? Dan begint het wereldwijde standaardpraatje : “What's your name? Where from? First time in Fiji? You have children? Bla, bla, bla.”
“Come one, man, vraag numaar wat je te vragen hebt,” denken wij. Na een gans uur volgt een aarzelend : “Maybe you have some gasoline for me !” Nee, sorry, meneer, we hebben net genoeg voor onze Yamaha en jouw 40 PK verbruikt sowieso meteen het weinige dat wij je zouden kunnen schenken.
Tja, dan niet. Goed geprobeerd. Even goede vrienden.

Medicijn.
Efraim en zoontje Joseph zijn de volgenden. Komen van het verre Dravuni. Brengen vrouwen en kinderen naar het dispensarium voor inentingen en doktersbezoek. Hij heeft geen anker, moet wachten en gebruikt onze boot dan maar als boei. Ook hij komt aan boord, beetje babbelen. Hadden wij misschien andere plannen ? Stoort hij wellicht? Dat kan hij zich zelfs niet voorstellen.
Ondertussen verneem je op deze manier wel veel over hun familie, hun cultuur. Ook dingen die je helemaal niet wil horen. Als ik over onze huisgekko vertel, waarvoor ik water klaarzet en een bakje met fruitafval waar lekkere vliegjes op afkomen. Zegt hij : “Oh, wij zien die diertjes als medicijn ! We verzamelen er een aantal tezamen in een doek. Koken ze, persen de doek uit, prima drankje tegen astma”. Bah.



Benzine.
Grootvader Jo komt ook langs. “You've got gasoline for me?” Zelfde verhaal. Hij wil de cargo die vandaag komt tegemoet varen. Maar zijn benzine is op. Nu moet hij dan maar bij ons wachten. Het is 8 u. We zien het schip van ver aankomen. Jo en zijn kleinzoon zitten inmiddels aan boord. Kijken door onze verrekijker. Maar het schip vaart verder. Na twee uur willen wij graag op een laatste snorkel uitstapje vertrekken. Sorry, jullie zullen elders moeten wachten.
Het schip Iahona 2 zien we pas om 12 u opdagen in de baai. Jo raakt met zijn laatste benzine net langszij om zijn bestelde pakjes af te halen.

Additional information