Positie : bij Sawa-i-Lau Island.

Elf zeemijlen ten noorden van Blue Lagoon lokt er weer een volgende prachtige baai. Wij op maandagochtend daarheen. En wat dacht je? Zoals wel vaker neemt de wind hand over hand toe. Zo ook de golven. Bij de ingang van de baai, smal en ondiep, wind tegen stroom, zitten we meteen in de wasmachine. Jakker springt met haar boeg hoog uit het water. Met een misselijk makende klap landt ze daarna. Paaltjes pikken, als vroeger op de Noordzee. Voorbij de Sawa-i-Lau rots moeten we nog eerst de denderende valwinden trotseren alvorens op de enigszins rustige ankerplek naast Nieuw-Zeelandse “Finch” ons anker te laten vallen. Pfff, even uitblazen.

Dat moet de wind verkeerd begrepen hebben. Hij doet er nog een schepje bovenop. Geen pretje om nu aan land te gaan met onze Jak. Nochtans lonken strand en prachtige rotsformaties.



Wat kunnen we anders doen dat de af en aan varende bootjes met kleumende toeristen gadeslaan? Die bezoeken de heilige grotten onderaan de indrukwekkende rots.
Niet veel soeps en véél te duur, vertellen ons andere zeilers. Het dorp Tamusua is eigenaar en organiseert de bezoeken, vraagt per persoon F$ 55 (24 €). Een must see volgens de Fijianen, die er meteen de legende van het prinsesje achteraan gooien. Haar geliefde verstopte haar in de grot om haar voor een verplicht huwelijk met een rivaal te behoeden. Trouw bracht hij haar elke dag te eten. Hoe het afliep ?...



Support vessel Umbra, gebouwd door de Nederlandse werf Damen, vergezelt superjachten
met aan boord alle nodige speeltjes tot een heuse duikboot toe.

Nog even komen superjacht Rochade en support vessel Umbra ons vergezellen. Maar ze houden het al snel voor bekeken. Wij trouwens ook. Snel terug naar Blue Lagoon, waar je niet kan geloven dat het 11 mijl verder zo tekeer gaat. Hier kunnen we in alle rust beter kennis maken met Shirley en Bill (Finch) uit Auckland.

De duizenden mini-visjes verheugen zich ook op onze terugkomst. Ze verschuilen zich onder Jakker, hun engel bewaarder. Maar de grote jacks (jagers) laten zich niet afschrikken door een reuzenschaduw. De ganse dag is het een gesplash van jewelste telkens jagers en prooi uit het water springen. Het principe van de FAD (Fish Aggregating Device) word je nu wel duidelijk. Een vlot op het water trekt kleine en daardoor ook grote vissen aan. Zo wordt er op heel veel plekken in de wereld gevist.



Nog een laatste keer zien we de Mohito voorraden aanbrengen voor dorp en resort. Van de gezellige, zenuwachtige drukte van het uitladen genieten we tijdens een zonsondergang met green flash, net zoals in de reisbrochures.
De barbecue met “meke”, traditionele zang en dans, vormt een aangename afsluiting van ons verblijf in Nanuya-Lailai. Opnieuw vragen we ons af : hoe doen die Zuidzee mensen het toch? Een gewoon dorpskoor dat zulke engelachtige, prachtig meerstemmige liederen brengt. Kippenvel.

We trekken weer verder en raad eens wie met ons meevaart? Onze huisgekko. Kleinzoon Lyam doopte hem Draakje.



Bijna 8 cm lang, ons decoratief huisdiertje.

 

Additional information