Een storm in een glas water , dat is hoe TD04F uiteindelijk de geschiedenis in zal gaan, de geschiedenis van Port Denarau tenminste. Andere gebieden in Fiji hebben er flink van langs gehad, veel wind en nog meer regen.
In onze marina zijn al de cycloonvlaggen naar beneden gehaald en we hebben groen licht om terug naar onze vertrouwde mooring-boeien te keren. Op de steiger zondagochtend dan ook een drukte van belang als alle boten de touwenkluwen ontwarren.
De depressie beweegt verder naar Vanuatu en zwenkt misschien binnen twee dagen nog even onze richting uit, regen en wind meevoerend. Blijven uitkijken, maar dat doen we sowieso.
Wat leerden we : het Europese model ( ECMWF) heeft gewonnen, hun voorspelling was het dichtst bij de waarheid. De organisatie van het “naar de mangroven trekken van alle boten ingeval van een aangekondigde cycloon" moet duidelijk herdacht worden. Zoals het nu is gegaan, blokkeerde een heel groot landingsvaartuig van bij de aanvang de toegang zodat er niet meer dan 8 boten “up the creek” konden. Gelukkig bleek die actie dit keer niet nodig.
Zondagochtend, vreemd zo een leeg boeienveld.
De zon schijnt weer en droogt mijn was op een voormiddag. Maar...te vlug gejuicht, namiddag valt het water weer in bakken uit de hemel. Fiji wordt nog maar een keer geconfronteerd met de gevolgen van natuurgeweld. Op het nieuws horen we over verschillende aardverschuivingen. Eentje vernielde een gans dorp, schoof de kerk en de school gewoon in zee. Wegen zijn overstroomd en afgesloten...en het blijft regenen. Mensen die dichtbij de rivier Rewa leven, wordt verzocht veilige, hogere grond op te zoeken nu het nog licht is. Die gaan voorzeker een bange nacht tegemoet.
Wij hopen maar dat het een beetje droger is tegen woensdag dan krijgen we immers bezoek uit België. Karen en Jean-Marc komen uitrusten van een druk werkjaar met Time to Dive.