Jarig.
Vandaag word ik 65, je mag dat gerust weten. Beetje griezelig die leeftijd. Hoor ik nu bij de bejaarden? Voor ik daarover kan beginnen piekeren, neemt mijn schat me mee in een taxi naar de luchthaven. Er volgt een echte check-in en de vriendelijke man aan de balie wenst me een gelukkige verjaardag. Waar gaan we heen? We wachten bij de “domestic flights”. Bij de naamafroeping van de mensen voor Pacific Island Air, klinkt ook onze naam. Via trap en ladder klim ik in de “ de Haviland Otter”, het watervliegtuig, dat we een paar weken geleden zagen landen. Ik mag vooraan zitten, naast de knappe Christiano, die mij ook nog een keer feliciteert.
Yasawa eilanden.
Daar gaan we voor een twee uur durende vlucht over de Yasawa eilanden (Fiji). Spectaculaire landingen. Opstijgingen gevolgd door een stijle 360° bocht over het resort, een scheervlucht langs rotsen, laag over de riffen. Sportief vliegen, ik hou daar wel van. Eenmaal op het water geland, laat Christiano het vliegtuig gewoon drijven, hij springt naar buiten, op de drijver, doet de deur achteraan open en begint bagage naar buiten te gooien in een wachtend bootje. Aankomende en naar huis vliegende passagiers wisselen van plaats. Stappen via de drijver, in en uit het taxibootje. Grappig. En daar gaan we weer.
Een geweldige belevenis. Tony weet de bittere pil van mijn verjaardag wel te verzachten. Dit vergeet ik niet snel.
Musket Cove.
Een paar dagen later lossen we de mooringboei in Port Denarau en varen de 15 NM naar Musket Cove. Eén van de goed beschutte baaien van de Mamanuca eilanden. De blauwe kleurtjes, het gele strand, de snorkelriffen , het is er weer allemaal. Ook het oudste resort van Fiji dat jachten hartelijk verwelkomt. Moeilijk je voor te stellen dat hier soms 60 zeilboten liggen. Nu is het er rustig. Enkel de Fiji blijvers hangen hier nog rond en de zeilers die wachten op een weervenster richting Nieuw-Zeeland. Wij horen bij de eerste categorie : willen in Fiji het cycloon seizoen overzomeren (november – april).
