Positie : Port Moselle Marina.

Dit verhaal gaat alweer over veel (te veel) wind. Verveelt het je? Ons zeker.

Elke dag waait het, het schuim van de golven. Al bijna twee weken lang nu.
Wij durven haast niet meer te verkassen. Van dat geplande hoppen van de ene mooie ankerplek naar de andere komt niks in huis. Enkel pijnlijk vroeg, als de zon net op is, rond 5 u kan je op een deftige manier snel ergens geraken. Eén keertje zeilden we rond die tijd een uurtje naar het noorden, naar Baie Tiare.
Enkel om te ontdekken dat die baai lang niet zo goed beschut is als onze Rocket Guide ons wil doen geloven. Bij hoog water komt de “houle” ons gewoon om de oren slaan, rond het eiland, dat ons moet beschutten, heen. Windvlagen geselen Jakker, die achter het anker zwaait alsof ze elk ogenblik gaat vertrekken. De behoorlijke branding aan het strand maakt het erg moeilijk aan land te gaan. Wij dus wijselijk de volgende dag terug naar af, terug naar onze vorige baai Maa.

Daar kunnen we wél aan land, het is immers hoge wal (de wind en de golven komen van die kant) en er zijn prachtige wandelingen te doen.
Met Maps.Me (navigatie app) in de hand vinden we de kleinste wegeltjes, crossen zo over de heuvels naar mooie zandstrandjes. We verkennen de rotsige kust, een verlaten huisje, een scheepswrak, een parapente veldje.

Lijkt wel wat op de Maten (Genk) enkel de palmbomen vind je daar niet.

Af en toe komen er boten bij ons ankeren. Een Zwitsers stel maakt dezelfde wandeling als wij. Hun doet dit landschap niet zozeer aan Corsica maar eerder aan Australië denken, zij verwachten plots een kangoeroe te zien springen. Zo zie je maar.

In het Rhone-dal beweren de bewoners dat je gek kan worden van de Mistral, de harde, alles verschroeiende wind die 3, 6 of 9 dagen raast. De wind die ons plaagt heet “alizé” of passaatwind en wij zijn die letterlijk oorverdovende wind ook kotsbeu. Het paradijs, we zegden het al zo vaak, bestaat niet. Ons plannetje wordt niks.

Daniel van Maito, kleine catamaran met twee vrouwen van La Réunion op bezoek, bezorgt ons plan B. Waarom niet in alle vroegte naar Ilôt Maître, daar ben je goed beschut, het is er goed snorkelen.
Zodoende liggen we nu in een echte Club Med omgeving. Zaterdag-zondag is het aantal weekend jachten niet te tellen. Dagjestoeristen op de strandjes, op de terrasjes. Aan de andere kant van het piepkleine eilandje (het ziet eruit als een landingsstrip) heerst Koning Kite. Brouwersdam in het klein, in het warm ook. Heel jong Nouméa leeft zich uit op de kite.
Zeker iets voor Bert. Je boot vlakbij het kitestrand, enkel een stripje eiland ertussen.

Schol ! Op JM zijn verjaardag en ook nog een beetje op die van mij !

Straks keert de rust weer, als de nieuwe werkweek iedereen terug naar de stad dwingt.
Is de wind iets afgenomen? Nauwelijks. Weer zijn honderden hectaren maquis in de vlammen, aangewakkerd door de hevige wind, opgegaan dit weekend. 's Nachts zie je het vuur op de bergen rondom Nouméa. De droogte : een probleem in Nieuw-Caledonië. Iedereen smeekt om water. Zal het regenen vanaf 15 december, als het “vuurseizoen” officieel afloopt ? Wordt vervolgd.

  

 

 

 

JSN Mini template designed by JoomlaShine.com