Positie : Mele Bay, op anker.

Naar Mount Yasur.
Eén verhaal heb je nog te goed : onze beleving van vuurspuwende berg Yasur op Tanna eiland. Door de commotie rond mijn bezoek aan België raakte dit bijna verloren in de plooien van de blog.

Vanuatu bezoeken, zonder minstens één vulkaan te zien, dat kan niet. Dan ben je op deze gevaarlijkste eilandengroep ter wereld quasi niet geweest.
Vanuit Fiji stuurden we dan ook, als eerste Vanuatu bestemming, op Tanna eiland aan, maar defecte batterijen beslisten er anders over.
Zo bevinden we ons, na meer dan vier maanden rondzwerven, terug in Port Vila, wachtend op de goeie wind, de perfecte golfhoogte om alsnog zuidelijk naar Tanna te zeilen.
Maar wat dacht je? Die perfecte omstandigheden, we kunnen er wel eeuwig op wachten .

Het vliegtuig richting White Grass airport (Tanna) biedt uitkomst, zo vertellen ons meerdere zeilers, die voor dezelfde oplossing kozen. In 35 min. ben je er vanuit Port Vila. Vooruit dan maar, de makkelijke oplossing.

Meteen dezelfde namiddag brengt Joshua ons met de 4x4 pick-up naar het vertrekpunt voor de korte klim naar Mount Yasur. Twee uur schommelen-hobbelen we over een weg met enorme gaten, een weg op bepaalde plekken diep uitgesleten door erosie, jungle aan beide zijden, uiterst vruchtbare veldjes met grote zoete aardappelen en yam, koffie zelfs, zwarte dorpjes op zwarte asgrond. Eindelijk bereiken we de impressionante asvlakte, een nu droge rivierbedding kronkelt erdoorheen. Gigantische “lavabommen” liggen verspreid over de vlakte. Braakte Yasur zijn gloeiende brokken steen tot hier?
Een hoge duin van as, nu zijn we bijna bij de ingang van het park.
Hier pakken we een bordje “Belgium” en sluiten aan bij de honderden die, zoals wij, ook de makkelijkst toegankelijke, actieve vulkaan ter wereld op willen.
Volgt een kastom ceremonie door de mensen van het dorp aan de voet van de heilige berg. De chief vindt het goed dat we de berg storen.

Eerste blik op Mount Yasur.

Asvlakte en asbergen.

Dansen voor de heilige berg.

Vuur spuwen.
We stappen netjes in de pick-up truck met “ons” nummer erop en komen een kwartiertje later bij de voet van de vulkaan. Flink afgekoeld zijn we al, het regende de hele rit en wij zaten achteraan in de open bak .
Gelukkig hebben we een trui aan, regenjas, klimschoenen. Ik ril als ik sommige meisjes zie in short, topje, teenslippers...wat een idee?
In een lange rij (doet me denken aan de film Everest ) stappen we naar boven. Steeds hoger tot bij punt 7. Punt 8 ligt in de rook en de mist, daar kan je nu niks zien.

Reeds tijdens het klimmen voel je de berg trillen en grommen. Plots een diep gerommel, een ontploffing, vuur en lava-gensters maar we zien vooral stoom, het is nog niet donker genoeg. Om de vijf minuten is er een uitbarsting die pas een half uur later in de pikkedonker een groots vuurwerk oplevert. Je hoort lava bommen neerkomen en rollen, ziet gloeiende, omhoog geworpen brokken langzaam uitdoven.
Yasur is van het Stromboli type , een droge vulkaan die geen lavastromen maar lava en stenen uitbraakt. We proberen foto's en filmpjes te maken. Moeilijk zonder statief.

We zijn niet alleen.

Vuurwerk, om de vijf minuten.

Intussen bevriezen we zowat terwijl ons gezicht warm opgloeit bij elke uitbarsting. Op de richel loeit een ijskoude wind, die iets lager al veel milder is, maar daar zie je dan weer niks.
Als na anderhalf uur het vertreksein klinkt, zijn we zowat onderkoeld.

Toch weer een item van de bucketlist geschrapt, of zeg ik : een onderdeel van het verlanglijstje . Een tick in the box, een dingetje aangevinkt.

Speciaal detail : in de vrachtwagen terug, zit er een Australische jongen naast me die volgende week aan een nieuwe job in Brussel of all places begint !?! De wereld is klein.

Port Resolution.
Op de berg ontmoetten we een zeilers-koppel dat in Port Resolution, dichtbij de vulkaan, voor anker ligt, of moet ik zeggen rolt. De baai, ontdekt door captain Cook (alweer) toen hij van ver op zee de vulkaan zag spuwen, kreeg de naam van zijn schip Resolution. Door de vulkanische activiteit kwam de bodem van deze baai intussen al een paar maal “omhoog “, het laatst nog in deze eeuw. Is nu met 3 m heel ondiep en bijna altijd erg rolly in de heersende zuid-oost passaat.

Nu we horen van de slapeloze nachten, het enerverende bestaan aan boord van hun boot, de douane beambten die hun verblijf nodeloos verlengen omdat ze niet bereikbaar zijn om uit te klaren, weten we : onze beslissing te vliegen was de juiste. 

Lenakel, hoofdstadje van Tanna.
De markten en marktjes die we in Vanuatu bezochten, kunnen we al niet meer tellen. Van heel druk, tot niks te beleven.
Lenakel is erg levendig, we kopen er lekkere mandarijntjes. Iedereen is er weer even “Vanuatu vriendelijk”. We lopen ook naar de “wharf” = kaai. Hier worden kokosnoten, yam, producten van Tanna in schepen voor Vila geladen. Eén wankel kraantje doet het werk. De vriendelijke werkers babbelen er vrolijk op los.
Op deze, de beruchte ergste ankerplek van Vanuatu liggen twee jachten, die blijkbaar niet weg kunnen want de customs zijn uitzonderlijk vandaag maandag, na het weekend, ook nog gesloten. Dikke pech.

Lenakel, beruchte slechte ankerplek.

Inladen van goederen voor Port Vila.

Op Tanna tref je mooie stranden aan, wit of zwart. Bij laag water zoeken mensen eetbaars op het rif. Iedereen is tot een praatje bereid. Vrouwen drogen de was, kinderen houden een heuse fietskoers.
Er zijn kastom dorpen die de oude tradities, dansen, het vuur maken in stand houden en doorgeven aan de volgende generatie.
Maar iets speciaal om te vermelden,  “nooit van gehoord” , is de zogenaamde cargo cult  “John Frum”, een religie die in een aantal dorpen op Tanna beleden wordt en vele aanhangers kent. In 1940 verscheen een zekere "John from America", op Tanna. Hij bracht heel wat, voor de locals, onbekende spullen mee. Later overspoelden de Amerikaanse troepen het eiland met jeeps, radio's, sigaretten. John beloofde terug te keren met meer van dat. Een nieuwe religie was geboren. Nog steeds wacht men op John Frum,  een nieuwe Messias. Men houdt erediensten, zingt voor hem en viert jaarlijks een speciale John Frum-dag.

Veel meer heeft Tanna te bieden, zoals de grootste banyan boom ter wereld, die een voetbalveld kan overspannen. Of dat werkelijk klopt, zullen we een andere keer komen uitzoeken, wij moeten nu terug naar Vila, naar Jakker.

 

Op het strand.

 Fietskoers.