Veel nieuws valt er van het Jakkerfront niet te melden. We leven ons bootleventje en wachten af ! En meer ga ik daar niet over vertellen.
Goed beschut, gelukkig, in de baai van Palikulo. Onder donkere, dreigende luchten. Af en toe sterke windvlagen met regen. Af en toe een stukje blauw.
Buiten : 3,5 m hoge golven, wind : 25 knopen en meer. Een goed zeeman gaat daar niet tegenin.
Pluspunt van deze baai : in de jungle van het schiereiland lokken prachtige paadjes een vastzittende zeiler om uit zijn kot te komen. Voeg daar een reeks “bunker” ruïnes en oud ijzer van generatoren, rails, gebinten en tanks aan toe en mijn kapitein is altijd tot een wandeling te verleiden.



Ik doe inspiratie op voor een tekstje. De ontmoeting met een vader en zijn drie kinderen (pikinini) zet me aan je wat te vertellen over de machete, hier “bus naef” (bush knife) of “bigfala naef”. Het jongetje (5 j. of zo) zwaait met zo een kapmes bijna even groot als hijzelf. Heel gewoontjes op de eilanden in de Caraïben en Pacific.

Mannen (en vrouwen evenzeer) hebben, in Vanuatu zelfs in de stad, zo een werktuig bij. Een werktuig, ja, en niet, zoals wij dat zien, een wapen.
Als een Zwitsers zakmes voor de Ni-Vanuatu. Alles kan je ermee doen. Je maakt er de weg mee vrij in het bos, graaft er zoete aardappels en yam mee op, je opent een kokosnoot. Een Ni-Vanuatu gaat nooit op pad zonder zijn bus naef. Hij zou zich naakt voelen.

En dus hebben kleine kinderen er ook al eentje, om te oefenen. Want denk maar niet dat je even een tak weghakt. Best moeilijk. Er komt techniek bij kijken. De exacte kap-hoek is 45° en op ¾ vanaf de top van het blad moet je je doel raken.
Of er ongevallen mee gebeuren? Dat komen we niet aan de weet. Een verlegen lachje en de opgetrokken wenkbrauwen van overal in de Pacific is hun antwoord.


Ze graven er ook de kavawortel mee op en zo kom ik naadloos bij het volgende : de kava-bar. Waar men gaat langs Vanuatu wegen , overal komt men kavabars tegen. Kleine, open hutjes met banken en een toog.
Nee, het gaat hier niet om de sprankelende champagne look-alike. Kava (het bruine, peperachtige “afwaswater”) is heel andere koek.
Je hebt nodig : kavawortel, iets om te pletten, een doek en water.
De geplette kavawortel wordt in water geweekt (vroeger gekauwd en uitgespuwd), geroerd en gefilterd door een doek. Drinken maar.

Ze gaan er prat op, hier is de kava veel straffer dan in Fiji want men droogt de wortel niet vooraf. Pas op, drink niet meer dan twee kopjes. Het is een sterke drug : eerst wordt je mond verdoofd, daarna weigeren je benen dienst vervolgens je armen.
Kava is een mannen ding. Vrouwen zijn niet welkom in de bars die rond 17 u openen. Ni-Vanuatu zweren erbij. Je praat makkelijker, wordt er rustig van. Een leuke manier om de dag af te sluiten.
Wij verkiezen een nationaal Tusker biertje.

 

 

 

 

JSN Mini template designed by JoomlaShine.com