Zeilers zijn het erover eens : er zijn slechtere plekken (dan Fiji) op onze aardbol om geduld te oefenen en te wachten op een weervenster. Zie maar.

Namotu eiland, daar gaan we snorkelen in Wilkes Passage. Andere zeilers komen erheen voor de beroemde Fiji surfgolven, waaronder “Cloudbreak” behorend tot 's werelds top vier van de surfwaves.
Voor een paar uur is “Senses”, boot van één van de Google oprichters, onze buurman. Al de toys die het superjacht bezit, liggen uitgestald in het water. Chartergasten proberen hun kite-kunstjes uit.

 

Vanmorgen zien we het watervliegtuig landen bij dé zandbank tevens toeristische trekpleister van Malolo Lailai eiland, vlakbij onze huidige ankerplek. Zeer uitzonderlijk. Wij nieuwsgierig. Niks beters te doen, gaan we even kijken. Blijkbaar heeft een koppeltje deze plek, waar ze ooit samen snorkelden, gekozen tot bijzondere locatie voor hun trouw-fotoshoot. Een praatje met de wachtende piloot vinden we altijd interessant.

Maar onze aandacht mag niet verslappen. We blijven de weerevolutie volgen. We luisteren dagelijks naar Nieuw-Zeelander David van Gulf Harbour Radio, expert in de oversteek “eilanden (Fiji – Tonga – Nieuw-Caledonië) naar Nieuw-Zeeland “. Voor hem hebben lage drukgebieden, squash zones, BFH's (Big Fat High) en tropische depressies geen geheimen en hij houdt ervan deze fenomenen haarfijn uit te leggen aan ons leken.

Elke zondag geeft ook weergoeroe Bob McDavit zijn visie op het weer. Het weer een mix van patronen en chaos. Zijn woorden.

We deden zelfs kosten en kochten het programma PredictWind. Dat vergelijkt verschillende weermodellen met mekaar. Geeft vertrek- en routeplanning.
Zeilers zweren erbij. Zelfs de Volvo Ocean racers gebruiken deze digitale weerman.

Maar als die lage en hoge drukgebieden en andere straalstromen het ons moeilijk willen blijven maken, kan je hemel en aarde bewegen, het zal je niks helpen.

Zullen we onze hoop maar richten op december ? 

 

 

Geen nieuws van het (weer)front in Western Fiji. Geen goed nieuws tenminste.
Er ligt een tropische storing nr. TD02F west van Fiji. TD02F, want zo een storing krijgt een nummer voordat hij eventueel groeit tot een cycloon met een naam. Weinig reëel gevaar hiervoor, het zeewater zou nog te koud zijn (28°). Maar toch lijkt het erop dat de tropische monsters zich aan het klaarmaken zijn. Voor ons nú betekent die storing : drie dagen erg bewolkt, onstabiel weer met veel regen.
De vertrekkers wachten.
Moet ik nog duidelijker zijn? Jakker ligt nog steeds ter plaatse te trappelen.

Maar we amuseren ons. Ontmoeten bijvoorbeeld nog steeds nieuwe zeilers.
Na maandenlang vooral Engels babbelen, kunnen we ons hartje nog eens ophalen in het Nederlands. Zeiljacht Jonas ligt vlakbij. Jacob en Hanny.komen we voor het eerst tegen tijdens het wandelen. Een paar avonden samen pinten pakken later hebben we het gevoel dat we hen al veel langer kennen. Maar onze wegen scheiden weer. Ze vliegen naar huis.
Ook ons Frans komt vanonder de mottenballen. Met Patrick en Renée (catamaran SDF) ondernemen we een duik op de Plantation Pinnacle. Ze blijken dikke vrienden van weer andere zeilvrienden te zijn. Kleine wereld.

Etentje voor mijn verjaardag.

Feestjes, ook een manier om wachttijd prettig door te komen. November begint al met mijn verjaardag en dan was er Diwali op 7 november.
Fiji is immers multicultureel. Ze vieren de geboorte van Christus én van Mohammed. Ze vieren het suikerfeest, Id al Fitr. Ze vieren het grootste Hindoe feest (48% van de inwoners van Fiji zijn van Indische oorsprong) : Diwali. Het feest van het licht. Allemaal vrije dagen in Fiji.

Ashley en Zoë van Rhum-ba willen wel op de foto in hun feestelijke outfit.
We waren vorig jaar samen in de Marshall Islands.


Diwali is een familiefeest . Het huis moet er netter dan net uitzien. Iedereen dost zich uit in nieuwe, prachtige kleren. Familie en vrienden komen op bezoek. Overal in huis flonkeren lichtjes en kaarsjes. Het aangeschafte vuurwerk wordt vooral op de eerste dag van Diwali ontstoken (het feest duurt 5 dagen). Elk gezin lijkt wel zijn privé vuurwerk-show op te voeren. Vanop de eerste verdieping van de Rhum-ba (Denarau Yachtclub) krijg je een 180° zicht op al dat vuurwerk.



Intussen is het 14 november. Een extra vrije dag want Fiji gaat vandaag naar de stembus voor de parlementsverkiezingen. In de regen, een tegenvaller.
Voor ons wat meer tijd om aan de blog te werken en weerberichten te bestuderen. Moeten we de laatste van de drie w's vervangen door Wanhopen ? Welnee. We houden de moed erin daarbij geholpen door onze huisdiertjes: de piepkleine gekko's aan dek en de grote, onze afval smullende, remora's in het water.

 

 Piepklein maar hij heeft alles wat hem een gekko maakt. 

 

Deze jongens hangen permanent onder de boot. Brood en papaya is hun lievelingskostje.

 

 

 

Enkel als je van een andere planeet komt of van een vreselijk verafgelegen eiland, ken je de wereldberoemde drie w's, die ons leven grondig veranderden, niet.
Als je zeiler bent, klaar om een oversteek te maken, ken je nóg drie grote w's maar al te goed.  Wachten, Weerberichten, Wachten.
Wachten op niet te veel wind, wachten op niet te weinig wind, wachten op geen tegenwind. Kortom, wachten op de perfecte wind . Als je dat niet kan, verkoop je boot dan maar.
Makkelijk is dat wachten niet, dat kan ik je vertellen.

Je kan niet gaan rondzwerven, moet in de omgeving van een haven blijven. Zo gauw het goeie weervenster zich aandient, moet je uitgeklaard zijn bij de beambten, bevoorraad en good to go. Dus anker je in de buurt. In ons geval nu in Fiji : in Musket Cove, bij de luchthaven, in Saweni Bay.

Vlakbij de luchthaven, Jakker helemaal links.

Je doodt de tijd, probeert je aangenaam en/of nuttig bezig te houden. Poetst de vele inox onderdelen aan dek. Pikzwart word je daarvan. Het is zoiets als zilver of koper poetsen. Wie doet dat thuis nog?
Je maakt de kanakenvlag voor Nieuw Caledonië, de Franse heb je al. Je plakt voor de duizendste maal je dinghy. Je trakteert jezelf telkens weer op nog een laatste Musket Cove icecoffee na een wandeling over de heuvels daar.

 

Gaat op donderdagavond naar de meke (traditionele dansen). Doet een duik op de Plantation Pinnacle.
Wandelt tussen het suikerriet in Saweni Bay.

 

Treintje met suikerriet spoort naar de suikerrietfabriek.

 

Gaat bij vrienden op bezoek. David (Rewa) probeert nog maar een keer ons te overhalen mee naar NZ te zeilen. Susan en Nigel van restaurant Rhum-ba, die samen met ons in de Marshalls waren, werken weer als vanouds in hun restaurant.  

Je boekt een plekje aan de steiger in de marina om de laatste dingen te doen en makkelijk uit te klaren bij immigraties en douane. Allemaal in de veronderstelling dat het weer mee zal zitten en je morgen vertrekt. Om dan plots te beseffen dat je wellicht drie dagen van de vijf zal moeten motoren. Dus blaas je alles af en begint opnieuw met wachten, weerberichten, wachten...

 

 

JSN Mini template designed by JoomlaShine.com