Positie : 10 mei 2018 :15u : 03°35,52 Z 176°27,05 O

Vroeger, op vakantie met onze boot, zeilend langs de Noordzeekust bestond die wet al. Van zodra ik besloot eitjes te gaan bakken, nam prompt de wind toe, de golven werden hoger. Moeilijk in de keuken dan nog iets goeds te presteren. Vraag maar aan onze kinderen.
Vandaag had ik zin in quiche met spinazie. Meteen werd de zee ruwer, lagen we serieus op één oor en moest ik acrobatische toeren uithalen om het deeg uitgerold en die quiche veilig in onze cardanische oven te mikken. De wet geldt nog steeds. Alle handelingen moet je goed doordenken, alle benodigdheden dien je ?beschut? neer te zetten zodat ze niet stiekem door de kajuit gaan ontsnappen. Maar de quiche smaakte heerlijk. En lekker eten is erg belangrijk voor de moraal.
We hebben nog 540 zeemijlen te gaan tot Rotuma (5-6 dagen), het meest noordelijke eiland van Fiji. Dat is twee keer de Golf van Biscay. Het is nu maar net bezeild. Laten we hopen dat de wind wat ruimt, dan wordt alles een stuk makkelijker en meer comfortabel.

Positie : 9 mei 2018 : 15u :  01°51,75 Z  175°53,76 O 

Weinig opwindends te melden. Op lichte winden zeilt Jakker gestaag naar het zuiden. We proberen meer oostelijk te raken, voor het geval de wind op kop komt later. 
We zitten definitief in overtocht-modus. Alles is rustgevende routine. Dagelijkse hoogtepunten : de maaltijden, koffietjes tussendoor, het zeilers radio-netje van 'The net with no name' op 8.995 kHz, waar we onze positie doorgeven en info uitwisselen met vrienden zeilers die voor ons vertrokken uit Majuro. De gaten vullen we op met veel lezen en muziek luisteren. 
Regelmatig over zee uitkijken, hoort er ook bij. Eigenlijk overbodig, we zouden even goed de laatste overlevenden op aarde kunnen zijn, geen schip te zien sinds we vertrokken. Wat een grote plas is dit.

Positie : 8 mei 2018 :15u :  00°30,07 Z  174°28,98 O 

Vorige nacht zwaaide onze groene Volvo Penta motor de scepter op Jakker. Onze brompot bracht ons een flink eind verder. Op een vijver-kalme zee sliepen we om beurt heerlijk in de voorpiek, die bij golven, bijna altijd dus, no go zone is. Met de deur dicht, is het de enige plek aan boord waar het motorlawaai niet doordringt. 

Diesel verbruikt dat beestje natuurlijk wel. En omdat onze tanks niet groot genoeg zijn, was Tony al vroeg in de weer mazout, uit de jerrycans die aan dek staan, bij te gieten. Nog terwijl hij daarmee druk doende is, steekt een fris windje op, waarop we nu nog steeds goed voortgang maken. We gaan wel op één oor (15% helling) en alle werkjes worden daardoor iets minder makkelijk. Maar wij bewegen ons alsof we nooit anders geleefd hebben. We hebben het ritme van het leven aan boord te pakken. Je staat er steeds van te kijken welk een aanpassingsvermogen een mensenlichaam heeft...na 5 dagen, dan toch. Ik bak een groot brood dat mag gezien worden. De yoghurt vliegt dit keer niet in het decor. 
O ja, we staken de lijn van de evenaar over vandaag. Niks te zien hoor, of zag ik daar toch even de drietand van Neptunus boven water. Het zuidelijk halfrond verwelkomt ons.  


Deze tekstjes worden op de site geplaatst door webmaster Karen. Omdat zij zelf op reis gaat de volgende dagen, zal alles iets minder vlot gebeuren. Een gewaarschuwd lezer...

Positie : 7 mei 2018 :15u :  01°07,22 N  173°01,71 O 

Pietjesbak, zo noemden we dit soort zeilsituatie in onze oertijd van wedstrijdjes varen met de 420 jol op de plas in Kelchterhoef. Lichte wind die uit alle richtingen kon komen, je wist gewoon niet dewelke. Af en toe een hardere windvlaag uit het niets. 
Winnaar werd de zeiler die dit weer iets beter begreep dan zijn tegenstanders. Men schreef het fenomeen toe aan het feit dat de plas in het verre binnenland lag, een diepe kuil met hoge bomen rondom. 

Wel, wij zitten met zo'n pietjesbak op de Grote Oceaan ! Nauwelijks wind, die voortdurend van richting veranderd en daarbij een stroom van wel anderhalve knoop tegen. 36 uur hebben we gelaveerd, de eilanden Abaiang en Tarawa vermijdend. 170 mijl afgelegd. Slechts 90 mijl in de goede richting. Het is als zou een voetganger een straat aflopen, maar in plaats van rechtdoor te stappen, steekt hij telkens en telkens opnieuw over van de linker- naar de rechterkant van de weg, terwijl iemand hem terugduwt vanwaar hij komt.  
We hebben het voorlopig wel gehad, starten de motor. 
Kalm is de zee zeker, niet zoals gisteren toen mijn kopje, vol met yoghurt om nieuwe te maken, door de kajuit vloog. Vroeger een regelrechte ramp. Nu niet meer. EasyYo gaat me redden. Ik ontdekte een jaar geleden in Tonga het Nieuw-Zeelandse poeder. Melk en wat van dat poeder, meer heb je niet nodig. Anders moesten we ons het witte goedje bij het ontbijt ook nog ontzeggen.