Positie : Majuro Atoll, Enemanot, 07°07,668 N , 171°18,587 O

Het wrak van een Dakota vliegtuig , een Huey helikopter en een ferryboot, speciaal op de bodem van de lagune gelegd voor het plezier van duikers en ook nog net bij het boeienveld van de Mieco Yachtclub in Enemanot eiland. Leuk idee toch.
Eerst maar eens aan de anderen vragen waar die wrakken precies liggen. Of nee, niet nodig. Van Jakkers spiegel in het water springen, kop onder water en daar zie je het helikopterwrak al. Vandaar zie je dan de vorm van de Dakota verder weg. Het scheepswrak bevindt zich wat dieper, iets minder makkelijk te spotten.
Samen met Sarah (Rouser) laten we ons voor een duik naar beneden zakken. De boot, op 28 m diepte, omvat drie dekken waar je makkelijk van voor naar achter doorheen kan zwemmen. Er zit veel vis. De trap naar het motorruim is geblokkeerd, door een open luik zien we in het lamplicht de motor met de uitlaten. Via de buitengallerij verlaten we de ferry.

Even poseren we voor een foto bij de helikopter. Dan gaat het verder naar de Dakota die zwaar geleden heeft onder stormen van de laatste jaren.

Majuro town ziet ons niet meer vaak aan haar boeien liggen. We zeilen erheen om snel inkopen te doen en natuurlijk ons grootzeil te testen. Vervolgens weer terug naar Enemanot eilandje. De wanten bestudeerden we nauwgezet . Die heeft Tony nu bij gespannen zodanig dat het grootzeil nog gewoon uitgerold kan worden. Probleem goedkoop opgelost, laten we hopen.

Hier bij ons eilandje liggen de yachties die wachten op een goed moment om, nu het einde van het cycloonseizoen nadert, naar Fiji te vertrekken. Boten met crews die elke dag bootklussen opknappen, zwemmen, snorkelen, “suppen”, feestjes geven, recepten uitwisselen, spelletjes doen. Gewoon een cruisersleventje leiden, meestal in felle zonneschijn, vaak in de gietende regen, onze watertanks zijn altijd bomvol.

Van ons plekje zien we de enorme buitenlandse vissersschepen (Taiwanezen, Chinezen, Koreanen enz. ) af en aan varen. De visserijrechten zijn de belangrijkste bron van inkomsten voor de Marshall eilanden. Het lijkt nog steeds drukker te worden. Hoeveel miljoenen tonnen tonijn en andere vis kunnen er nog gevist worden? Deze schepen vissen met onmetelijk lange lijnen waarin ook zovele zeezoogdieren, schildpadden, haaien en vogels omkomen.
Bovendien worden de scholen opgespoord met helikopters en erg sterke verrekijkers geplaatst op hoge torens. Een eerlijke kans krijgen de vissen echt niet.
En toch moet je de piloot bewonderen die de kleine helikopter aan dek van het vissersschip in een zware zee neerpoot. Een avontuurlijke waaghals ?

Je ziet het cargo - moederschip dat de vis verzamelt, naast de visser.

Binnenkort kunnen deze en andere vissers ons weer hinderen op zee. Je weet immers nooit goed wat ze gaan doen. Ze varen niet zomaar van A naar B.
Ook onze toegelaten 90 dagen zitten er bijna op. Het cycloonseizoen in Fiji loopt teneinde. Tijd om terug te varen.

Het is een heuse foto map geworden over ons bezoek aan Maloelap en Aur Atols .  Ik heb geprobeerd wat uitleg erbij te schrijven. Vooral liefhebbers van historie over WO II komen aan hun trekken. 

Positie : Majuro Atoll, Enemanot, 07°07,668 N , 171°18,587 O

“We are the easterbunnies and we bring you eggs !!!!!“ Zoë en Ashley van catamaran Unique hebben hun best gedaan, ze brengen de paassfeer erin. Op goede vrijdag zorgden ze ook al voor “peperkoek-achtige” easter buns, een Kiwi traditie.

Paasweekend met zeilvrienden bij Enemanot, eilandje in de lagune van Majuro, zo droom je het toch. Meestal is het zonnig, af en toe een bui, die vult de watertanks weer bij. De squall van vanochtend, die in de hoofdankerplek in Majuro voor suspense zorgde, er is een boot losgeslagen, doet ons enkel voor een uurtje vreselijk rocken. Warm is het altijd. In het water afkoelen lukt nauwelijks in water van 30 °.
Paasnamiddag verzamelen we op de trampoline van Unique. Negen volwassenen kunnen er makkelijk een plekje vinden. Kletsen met een drankje erbij, meer moet dat niet zijn. O ja, af en toe een duik in het kristalheldere water.

Tony in de hangmat, Jakker op achtergrond.

We relaxen : de gedroogde vis, weet je nog wel, is afgeleverd bij James ' dochter. Het mysterie van het niet-uitrollende grootzeil is waarschijnlijk (hout aanraken) opgelost. Na veel studeren op internet daagde het Tony dat hij de wanten (de roestvrijstalen kabels die de mast rechthouden) in Maloelap aangedraaid heeft. Op de beukende golven daarheen zag hij een lij-stag los heen en weer bewegen.
Door dit aandraaien kromt de mast echter wellicht te veel en in een gebogen mast een zeil opdraaien, is vragen om het ontstaan van vouwen in het zeil. Het rolt niet mooi op, zit dubbel en kan er niet meer uitgerold worden.
Zou de oplossing zo simpel zijn ? De mast gewoon ontspannen. Kan dat? Ongelooflijk maar waar, zelfs zonder lier kan Tony het zeil gewoon tevoorschijn trekken. Geweldig !!!!
Nu moet enkel de mast weer op (niet te veel) spanning gebracht. Daarvoor is nodig : een mooie windje zodat we met een beetje helling zonder golven in de lagune kunnen zeilen en de wanten regelen.