Positie : Funafuti, 08°31,311 Z, 179°11,469 O.

Een laatste lunch met Liliane die weemoedig zich zo graag in onze Vlaamse ambiance (die blijkbaar nog steeds rond ons hangt) koestert.
Stempels halen bij immigratie en douane, bewijs dat we officieel het land verlaten.

Laatste zoektocht naar bananen, die niks oplevert.
We kloppen het zand van Tuvalu van onze kleren en schoenen.
Kuisen ons anker af.
Wegwezen voor we ons bedenken...want geloof het of niet. Liliane kwam alweer aanzetten met een uitnodiging voor een volgend geweldig feest met roast pig.

We verwachten zes dagen onderweg te zijn naar Tarawa, Kiribati. Ik probeer verslagjes te schrijven van op zee, weet niet of het dit keer lukt, mijn webmaster is ook op reis.


"Oooo, from Belgium" en haar ogen stralen.

Liliane, de vrouw van één of andere hoge functionaris op Tuvalu, wacht net als ons in rij bij de groenten-bedeling. Zij lacht als ze ons Vlaams hoort praten. Zo herkenbaar, het brengt haar terug naar België waar ze fantastische zeven jaar verbleef en waar haar autistisch zoontje school liep. In Tuvalu geboren en getogen, toch heimwee naar Vlaanderen hebben, het kan heus wel.

Maar als we haar bewering, dat we hier 3 maanden mogen verblijven, checken, blijken de ambtenaren van immigratie daar niks van te weten. Ten laatste volgende dinsdag moeten we hier weg of het kost ons per persoon per maand 70 euro
Prima, we kennen Funafuti ondertussen wel. Reden een dag rond met een scooter. Maakten een fundraising feest mee met buffet, zang en dans, het thema : Slimmer omgaan met ons water. Kregen in het zuiden nog een keer bezoek van een tiental manta roggen, waarvan we nu wél foto's maakten. Verwelkomden een achttal andere trekzeilers (vgl. trekvogels) allen op weg naar de Marshall eilanden vluchtend voor het cycloonseizoen.
Weg van hier betekent naar Tarawa (Kiribati, Gilbert eilanden), 700 mijl noord-westwaarts. Afstand Genk - Saint-Tropez. We verwachten 6 dagen en nachten nodig te hebben. Om één van de andere Tuvalu-atollen (er zijn er 9 in het totaal), die we passeren tijdens het noordwaarts zeilen, te bezoeken, krijgen we geen toestemming.

Als alles goed gaat, zeggen we morgen vaarwel aan het vriendelijke, piepkleine, overbevolkte, naar tropische bloemen en varkens geurende Tuvalu en zijn motorrijdende, op de meeste bizarre plekken languitgestrekte, corpulente volkje met de bloemenkransen in hun haar.

Het trage internet en de niet uit te schakelen, automatische updates van Windows 10 (grrrrrr), die alle megabytes opvreten, maken het uploaden van foto's quasi onmogelijk. Die houd je tegoed.

Positie : Tuvalu, Funafara : 08°37,118 S 179°05,671 O

Over het doodstille water van de lagune varen we met Jak richting eilandje voor een snorkeltoer. Twee grote, zwarte “tapijten” doemen plots vóór ons op, verstoren het wateroppervlak, vormen zelfs een boeggolf terwijl ze met een hoog tempo op ons toekomen. Dan zien we het enorme witte ovale gat, de mond. We zijn op twee etende manta roggen gestoten. Ze filteren tonnen water en vangen het krill en plankton op. Draaien, net voor ze op ons botsen(wij lieten ons razendsnel in het water zakken), met een sierlijke bocht weg van ons. Een heel uur amuseren ze zich zo met ons .Of zo zien wij dat toch. Steeds terug naar ons vlieg-zwemmend. Achter hen aangaan, zelfs met de zwemvliezen, geen denken aan. Wat zijn wij mensen hulpeloos in het water.
Dit alles overkomt ons in Funafara. En wat dacht je, we zijn zonder fototoestel op pad.

Zo druk als het overbevolkte stadje Vaiatu is, zo stil is paradijsje Funafara.
Tien mijl doorheen de immense lagune richting zuiden, slalommend tussen grote koraal-bommies, komen we na twee uurtjes aan. Onze Navionics kaart op de GPS klopt perfect en samen met de satellietfoto-kaart van Ovitalmap, waarop je alle obstakels ziet, wordt varen in de lagune mogelijk. Wij behoren tot de eerste generatie cruisers die al deze wondermiddelen ter beschikking heeft. Cook had dit moeten meemaken.
Toch mag je het eyeball navigeren zeker niet vergeten. Liefst met polaroid zonnebril. Immers, ondanks (of zeg ik liever dankzij) al onze gadgets, lopen nog elk jaar evenveel, zoniet meer yachties op de riffen in de Pacific.

Maar Funafara, het uiterste zuidpunt van Funafuti dus, Bora Bora-achtig die blauw-groenige waterkleurtjes. Rondom ons tel ik minstens 12 eilandjes. De enorme visserschepen bij de stad, zien we hier niet meer. Snorkelen, wandelen op “schipbreukeilandjes”, bezoeken van de vier mensen in het dorpje (de rest, inclusief de kinderen, komt pas in het weekend) meer doen we hier niet. Genieten.

De manta's laten zich niet meer zien. De lagune wordt woeliger, een trog van lage druk trekt over, een regendag is ons deel. Tijd om terug naar de stad, de groentenloterij, de wifi te verhuizen.

Meer dan een uur heb ik zitten klojen om foto's te uploaden...het lukt niet. Er worden enkel MB opgevreten. Sorry !

Positie : Tuvalu, Funafuti : 08°31,54 S 179°11,38 O

"Jacky en Tony, ok your name is on the list, now you have'll to wait ! "

We proberen groenten te scoren en zo doe je dat op Funafuti. Zaterdag rond 6 u begeef je je onder de grote bomen bij het regeringsgebouw. Je registreert je. Sommigen sjoemelen, want geven namen op van mensen die pas véél later komen opdagen, maar dat terzijde.
Met een lijst van een 50 tal namen, vertrekt de tractor richting farm. Wij wachten. Vrouwen, gewapend met plastic mandjes, halen wat slaap in op de oncomfortabele houten platformpjes met afdak. Kyle, Shelley, Tony en ik houden een pijnlijke poep over aan het zitten op de stenen bankjes onder de majestueuze bomen.

De gesprekken zijn al lang stilgevallen als we eindelijk, na twee uur wachten, de tractor weer zien opdagen, de Chinese kool hoog opgestapeld. Die bock shoy wordt in 40 identieke hoopjes uitgestald op de tafel, bij elk hoopje nog snel wat lange boontjes en twee augurken. Voilà, dat is wat er vandaag te koop is. Als ze je naam afroepen, neem je zo een lading in ontvangst en gaat afrekenen.
Gelukkig daagt er nog een dame met een kruiwagen vol mooie papaya's op. Mijn zelfgemaakte yoghurt kan deze week toch nog opgevrolijkt worden met vers fruit. Bananen heb ik in één van de winkels zien liggen.

Het is pas later, op één van onze wandelingen, dat we de Taiwanese en Koreaanse garden ontdekken (ze composteren met steun van een Europees project), midden tussen de honderden varkenshokken. Eigenlijk wilden we de zeekant gaan genieten. Vergeet dat maar, die overkant van de landingsbaan, de ganse zeekant, weg van de mensen, is één stinkend varkenshok. Tijdens de schemering trekt een processie brommertje daarheen, de varkens krijgen te eten en drinken.

Aan de "huizenkant" klimmen mannen in lage palmbomen. Ze bekijken en verzamelen de oogst aan palmsap in de flesjes die ze bij inkervingen in de stam hingen. Binnen de 2 uur na het verzamelen is dit goedje al gefermenteerd en levert een zoete wijn met 4% alcohol op.
"Toddy" better than beer !!

JSN Mini template designed by JoomlaShine.com