Positie : Tuvalu, Funafuti : 08°31,54 S 179°11,38 O

De pas "Te Ava Pua Pua", de zuidoost toegang tot Funafuti lagune is breed, diep en goed aangegeven met rode en groene staken. Met een diepe zucht van verlichting varen we zaterdagmiddag binnen, volgen de track op onze Navionics kaart langsheen koraalbommies en ankeren voor het witte regeringsgebouw bij de stad. Overheerst wordt de lagune door twaalf enorme vracht- en vissersschepen. Op de marifoon kwetterende stemmen, Chinees voor ons, letterlijk ! Koreaans en Taiwanees zal later blijken.
Pff, van de laatste twaalf uren moeten we even bekomen.
Het venijn zat hem duidelijk in de staart, ons bange vermoeden klopte. We slaagden er niet in vóór de trog in Funafuti aan te komen en kregen de laatste twaalf uren een serieuze mep van de convergentie zone.
In het pikkedonker brak de hel los, met uren aan een stuk om ons heen, in bliksem fel oplichtende wolken. Net vóór buien met 8 beaufort wind Jakker heen en weer smakten, kregen we de genua ingerold, het grootzeil nog meer gereefd, de motor gestart. Dan kwam ook de regen in bakken. Het luik moest dicht want de buiskap, al zo vaak waterdicht gemaakt, lekt behoorlijk. Het water droop van de trap naar binnen. De zee bouwde zich op door die felle wind. Zijraampjes verdwenen helemaal onder water. Binnen een chaos van omgevallen dingen, nochtans goed vastgestouwd, dacht ik.

Op drie mijl vóór de ingang van de pas, we waren er bijna, zagen we geen hand meer voor ogen. Zo kunnen we niet naar binnen, omdraaien dan maar en langzaam varend wachten op een opklaring...die een paar uur op zich laat wachten. Eindelijk oordelen we dat het kan. Snel koers wijzigen richting pas. Van Hans (boot Tuvalu) weten we dat je hier altijd binnen kan en dat onze Navionics kaarten erg betrouwbaar zijn en helemaal kloppen. Dat is niet steeds het geval, moet je weten. Soms zitten kaarten een paar tientallen meter fout, het verschil tussen langs het rif of óp het rif.
We zien de smalle strook land waar het stadje Vaiaku zich bevindt. Het kan ons op dit moment weinig boeien. Als het anker valt , kunnen we niet snel genoeg iets eten, ons bed vrijmaken van rommel en erin tuimelen.
Het is zaterdag en we mogen pas maandag aan land om in te klaren, geen zorgen hierover voorlopig.