Positie : vrijdag 27.10 : 16 u : 10°08,18 Z 179°26,49 O

Nog zo een 100 mijl te gaan naar Funafuti, hoofdeiland van de Tuvalu groep. Minder dan een etmaal. Tot hiertoe verloopt alles prima. Beter dan verwacht eigenlijk.
Vannacht hebben we wel in allerijl moeten reven voor een krachtige bui met regen. Zo stom dat je die 's nachts pas ziet als ze al bij je is. Die wind is blijven waaien tot 's ochtends. Snel, op één oor en met veel gebruis van langsstromend water zeilde Jakker door de nacht.
Vandaag is er opnieuw het vriendelijke passaatweer.
Omdat we zaterdagochtend noord-noordoostenwind verwachten, willen we zo veel mogelijk naar het oosten zeilen, als die wind dan echt komt, kunnen we afvallen en blijft Funafuti bezeild. Hoogte winnen noemen zeilers dat.
Maar de geografie van Tuvalu dwarsboomt ons plannetje. Pats voor onze neus doemt het eilandje Niulakita op.  Hier moeten we in een wijde boog rond, er wachten de argeloze zeiler verraderlijke ondieptes. Dit kan enkel door hoogte prijs te geven. Zodra we het voorbij zijn, loeven we weer op.

Zo dadelijk maak ik nog maar eens radio verbinding (met onze gloednieuwe antenne-tuner) en haal het weerbericht van Hans (van zeilboot Tuvalu) binnen. Hij is in Vuda Marina (Fiji) heeft prima 4G telefoonverbinding en helpt ons met info van www.windytv, een erg goed weerprogramma, dat je niet met radio kan binnenhalen. Hij speelt onze persoonlijke router en doet dat in tegenstelling tot professionele weermannen als Bob Mc Davitt, helemaal gratisen minstens even goed.
Het wordt spannend...die laatste loodjes .

Positie : 26.10.17,  16 u  :  12°28,25 Z  179°39,82 E

Rond 17 u kan eindelijk de motor uit, we zijn vrij van Fiji. We verleggen de koers naar het noorden en zetten de zeilen. Een roestige Chinese vissersboot trekt samen met ons het zeegat uit.
De nacht verloopt rustig, ondanks weinig wind (minder dan 10 knopen) lopen we gemiddeld toch zo een 5 knopen, met dank aan Autoprop, onze vaanstandschroef. Maar we slapen slecht...eerste nacht, logisch.

Dag twee:
hangen we er wat katterig, groggy bij. Ik moet nieuwe yoghurt maken. Niet makkelijk het mengsel in de thermos gieten in een hevig bewegende keuken. Ik ben blij dat ik, met behulp van een trechter, toch behoorlijk wat ín de thermos kan mikken
's Middags beslist het "weermanagement" daarboven om ons een paar buien op ons dak te sturen. Zal ons wel uit onze lethargie halen, denken ze wellicht. Klopt.
Actie. We rollen de genua in, reven het grootzeil en varen de buien uit met de motor bij. Jakker krijgt een tropische wasbeurt van een half uur.
Daarna valt de wind weg, klassiek, en komt niet zo snel weer terug. De golven blijven nog een tijd doorstaan. We motor-zeilen een tiental mijlen en zeilen dan toch weer met een prachtig windje de nacht in.

Dag drie :
kondigt zich aan als een pechdag. Om 5 u is de eerst bui al daar. Tony heeft  hoofdpijn en als ik met de HF radio weerberichten wil binnen halen, komt daar geen "muziek" meer uit.
Blijkt dat de antenne-tuner de pijp aan Maarten gaf. Geen probleem, we hebben een nieuwe aan boord maar.... gaan we die nu vervangen terwijl de boot aan 7 knopen door de golven sleurt en op één oor ligt ?
Als ik mijn kapitein goed ken, kàn hij dit klusje gewoon niet laten liggen. Extra motivatie : de kinderen gaan thuis te lang zonder nieuws zitten. En wat een remedie tegen die vervelende hoofdpijn !
Hoed en T-shirt tegen de zon, gordel vastgemaakt, zo werken we anderhalf uur om het ene tuner-kastje door het andere te vervangen. Dit alles achteraan op de spiegel, onder de zonnepanelen, boven het water. Geen schroefje mag vallen, geen schroevendraaier of sleutel. Wijzelf balanceren de hele tijd, steunend tegen de stutten van de zonnepanelen, niet steeds één hand voor onszelf zoals de regel is, soms hebben we beide handen nodig om alles vast te houden.

Maar zie als jij dit kan lezen, werkt alles weer zoals het hoort, want "verstuurd met Winlink en de HF radio".
En de pechdag blijkt een prachtige zeildag compleet met zon en vriendelijke stapelwolken én een tiental dolfijnen die rond de boot komen dartelen.

Positie : 24.10.17,  16 u  :  16°27,56 Z  179°50,52 W

Het is gebeurd. We hebben ons losgerukt van de mooring in Savusavu.
Als het treintje één keer op gang is gekomen, kan niks het meer stoppen. We geven het een eerste zetje als we de deur van het Customs kantoor binnenstappen.
In Savusavu word je echt vorstelijk behandeld door de beambten. In een aparte, ijskoude (airco) kamer mag je wachten tot alle papieren klaar, de paspoorten gestempeld zijn. Even wil de immigrations officer toch met zijn spierballen rollen. "You know, captain, you will have to leave within an hour ! "  Als we hem wat geschrokken aankijken (we moeten nog één en ander doen), knipoogt hij gul : "But I give you till tomorrow. " Vinaka !

Western Union, groentemarkt, bakker, benzinestation we lappen het snel in een paar uurtjes af. Kopen nog onze laatste centjes op, nemen afscheid van de staf van Waitui Marina, van Huub en zijn 92-jarige mama op El Hollandes Errante.
Klusjes als : Jak aan dek leggen, motortje aan de reling hangen, windvaan Jefke installeren, handelen we routineus af.
Er blijven nog 6 gigabyte data over op ons Vodafone kaartje dus kijken we, via Vrt.nu, voor het slapengaan, nog drie afleveringen van Salamander, een Vlaamse serie waar we nog nooit van hoorden.

Vanochtend hebben we om 5 u stilletjes de touwen aan de boei losgemaakt. Daar gaan we voor een tocht van 5 (?) dagen en nachten naar Tuvalu. Het weer ziet er goed uit, al weet je dat nooit zeker.  Wellicht aan het einde van de periode meer regen en wind.
We "Whatsappen" ons een eind op weg. Immers, nog een ganse dag varen we oost onder Vanua Levu door, een hele tijd binnen het bereik van Vodafone antennes.
De zee is kalm, we motoren tegen een licht windje op kop, straks verleggen we de koers naar Tuvalu en komen we uit de invloed van het eiland.

Onze foto's van de laatste maanden in één mapje tezamen. Voilà.