Met het verhaal over het bijna jaarlijks weerkerende karwei van het “anti-foulingen” (het schilderen van het onderwaterschip met aangroeiwerend product), het voorafgaand bevrijden van de romp van loszittende oude verf, het behandelen van de stalen kiel met een roestwerend middel en meer van die oersaaie werkjes, wil ik je niet lastig vallen.

Jaklien aan het anti-foulingen.

Maar, ik weet dat “bootjesmensen” in het volgende wellicht wel geïnteresseerd zijn, alle anderen slaan dit deeltje maar over.

Het lager van de schroefas en de as zelf zitten er alweer terug in.

Nu de propeller nog.

 

We varen al bijna een jaar rond met vrij veel speling op het buitenlager van de schroefas. Het gebrom verontrust ons steeds meer. Die schroefas moet er dus uit, het lager vervangen. Maar daartoe dient eerst, bij onze boot, het roer dat “in de weg zit”, weggenomen worden.
Laat Tony zich een halve dag amuseren met kloppen, wrikken, wringen en draaien...en daar ligt de grond bezaaid met propeller, schroefas, roer en als toemaatje ook nog de metalen steun waarin het roer draait. Die metalen steun zorgde al voor genoeg frustratie in Moorea twee jaar geleden. We wilden die toen behandelen tegen roest maar konden het roer met geen middel laten zakken omdat de boot in het water lag. Ik vertelde daar toen uitgebreid over. Ondertussen is dat stuk aan één kant gewoon doorgeroest. Werk aan de winkel.

Alle gedemonteerde onderdelen.

Aan dit verroest stuk ijzer moet dringend iets gedaan.

Wij dus naar Lautoka (35 min met de bus), tweede grootste stad van Fiji, op zoek naar de werkplaats die men ons aanraadde.
Als het werk dat ze daar afleveren zo goed zal blijken als de vorstelijke ontvangst die men ons gaf, komt dat dik in orde. Immers, ieder van de wel zes medewerkers kwam ons een hand geven, hand op het hart en met een diepe buiging. De prijs van omgerekend 175 € valt reuze mee, natuurlijk onder voorwaarde dat ze een goed stuk afleveren. En, eerlijk, daar staan we, sorry maar we kunnen er ook niet aan doen, toch nog sceptisch tegenover.
We laten hen aan hun werk en spreken af een tussentijdse inspectie te komen doen.

Ondertussen schilderen we de twee evenwijdige strepen aan de waterlijn opnieuw. Aan één kant valt het resultaat dik tegen, het afplaklint heeft niet mooi gehecht zodat de lijn er erg smoezelig uitziet. “Niet mooi binnen de lijntjes,” zou zelfs kleinzoon Lyam opmerken. Heel wat werk om dit enigszins toonbaar te maken. 

Maar het bezig zijn hier in de wind en vlak bij zee is, ondanks de hitte, bijna aangenaam te noemen. Ware het niet dat het, op bepaalde momenten van de dag, stikt van de muggen. De muggenmelk vliegt er vandoor, de muggenspiraaltjes, die stinkdingetjes die rook verspreiden en muggen verjagen,  ook...alles boter aan de galg. Je merkt de vele beten pas als het ruim te laat is en ze een paar uur lang branden en jeuken.  Anti-jeukzalf brengt redding.
Het paradijs, bestaat dat enkel voor muggen?