De ventilatoren aan boord draaien overuren. Het is heet en, veel erger, het is vochtig. Zelfs als je niks doet, ben je constant plakkerig nat. Maar niet klagen, we moeten er tegenaan. Alles voorbereiden want we vliegen naar huis volgende week. Jij denkt : Nou en ?! Inpakken, klaar. Had je gedacht.
En wat dan met Jakker? Zij moet hier achterblijven en liefst goed “verzorgd”, dat eist de verzekering. Op zoek naar een cycloon-veilige haven komen we terecht bij Vuda Marina (zeg Vunda). Vorige woensdag voeren we binnen. Amper 5 mijl van Port Denarau waren we er in een uurtje. Een nauwe ingang, een bocht naar links en dan beland je in een ronde kom waar de boten mooi in een kringetje met boeg of kont naar de kant netjes naast elkaar vastgemaakt liggen. Voor en achteraan worden onze touwen aangepakt, alles netjes geregeld. Er is geen drijvende steiger, enkel een soort schavotje, om van je boot af te stappen. We bewegen meer dan anderhalve meter met het getij omhoog en omlaag, je kan je de halsbrekende toeren voorstellen die we af en toe moeten uithalen om van boord te stappen. Zo blijven we jong, zeker.

Maart en april zijn nog cycloonmaanden. We moeten dus in cycloonmodus lees zo min mogelijk spullen aan dek, vele zware lijnen en kettingen uitzetten, stootwillen onder de boot door vastmaken.
De zware genua, buitenboordmotor van Jak, de duikflessen, diesel jerrycans, bimini, buiskap, alles verdwijnt in de bakboord achterkajuit. We hellen merkbaar over naar die kant.
Tony haalt de windrichting-aanwijzer uit de mast naar beneden. Als die bij harde wind kapot waait, hebben we een probleem. Hier kan je geen nieuwe kopen.
Tony wil ook nog snel een nieuwe band rondom onze Jak plakken en het opklapbankje in de kuip maken.
Ik zoek in onze klerenvoorraad een paar toonbare winterspullen. Veel keuze is er niet. Eerst die muffe dingen maar eens in de wasmachine.
Dan moet ik inpakken en vervolgens al het binnenhoutwerk met azijnwater afwassen tegen eventuele schimmelvorming.
Dagen duurt al dat werk. Gelukkig, zijn we al vroeg hier, want we weten : je kan niet zoveel werk verzetten per dag. Het is zo vervloekte heet. Enkel van 6 tot 8u30 kan je vrij goed werken daarna is elk werkje de hel. Bovendien ligt er een zware depressie 1000 hPa boven ons, die veel regen bijheeft.

Maar we geraken er wel. Maandag de boot omdraaien, de neus naar het midden van de poel gericht, met een zware ketting daar vastmaken aan een boei, Jakker een eind naar het midden trekken zodat het roer niet achteraan op de kant kan stukslaan.
De laatste nachten slapen we in de cottage tegenover Jakker. Die luxe hebben we verdiend. Bovendien willen we in de droge airco lucht van de cottage een nieuwe rand rond onze Jak plakken. Sjjjt, niet verder zeggen, dat zal wel niet toegelaten zijn. Maar we willen geen herhaling van de grap van twee jaar geleden toen door een fikse regenbui, op het cruciale moment, heel de “lijmoperatie” letterlijk in het water viel.
Zijn we nu klaar? Ok. Vlaanderen we komen eraan.