Positie : 19°11 Z 168°33

De zee strekt zich rond ons uit als een zandwoestijn. Lange, lage duinen van olie-achtig water zo ver je kijken kan. Een vreemdsoortige spiegel die lui op en neer deint onder een brandende zon en wij deinen mee.
Ook vannacht was het zo. Ijzig stil. Sterrenpracht boven ons. Fluorescerend water rondom. Mistig zelfs tegen de ochtend aan.
Zeilen kwam er niet meer aan te pas. Bijna 24 uur motorden we.
Maar nu, zaterdagnamiddag, komt er wind opzetten. Wind horend bij een klein front, alweer.
En natuurlijk weer 's nachts. De hemel wordt grijs. Regen zal onvermijdelijk zijn. De genua sleurt ons met een snelheid van zes knopen naar ons doel. Morgenvroeg hopen we aan te komen in Niue. Niue met zijn, ook alweer, beetje problematische ankerplek. Duim met ons dat het allemaal mee zal vallen.

Positie : 19°30' Z  166°28' W

Hardop vraag ik het mij af : Wat is nu het zwaarst voor ons ? Veel wind en hoge golven maar een snelle voortgang ? Of weinig wind, iets minder hoge golven (een vlakke zee vind je op de oceaan immers nooit ) en een frustrerend trage voortgang? Bij veel wind zijn de nachten vaak angstaanjagend omdat de onzichtbare golven zo hard en vlakbij bruisen, de boot als een notendop op haar zij gooien. Bij weinig wind is het leven aan boord veel rustiger, natuurlijk, je kan je spieren ontspannen maar tegelijk krijg je stress van het "klappen" van genua en grootzeil. De golven slaan de weinige wind, die de zeilen vult, eruit , de zeilen hangen dan eerst slap, vullen zich dan weer met wind met een klap, als een kanonschot vaak. Probeer daar maar eens doorheen te slapen.
Conclusie : het is altijd wat en zeilers zijn zagers, nooit content.
Dit alles om te zeggen dat we onze vierde nacht ingaan, een nacht met weinig wind zoals voorspeld. Ik vermoed dat we het ons makkelijk gaan maken en de motor aan het werk zullen zetten, zitten meteen onze batterijen weer eens tjokvol.

Positie : 19°27,27 ' Z /164°41,18 W

De laatste nacht is het droog gebleven. Goed.
De wind is wat afgenomen en ook naar het oosten gedraaid, zodat we nu over de andere boeg zeilen. Goed.
De golven vlakten wat af de voorbije uren. Goed. Maar er zit af en toe toch nog een gemene breker tussen die Jakker op haar zij wil gooien.
We maken goed voortgang naar...en daar moeten we even over vergaderen.
We zijn eigenlijk op weg naar Niue maar ongeveer 24 u zeilen vóór we daar aankomen, ligt Beveridge Reef op ons pad.
Dit is een ringetje rif, een grote sikkel, midden op de oceaan, geen land, enkel een pas om binnen in de lagune van zand te varen. Je bent er beschut tegen wind, maar de golven slaan over het rif heen en veroorzaken zoveel stromingen en turbulenties in het water dat je er heel onaangenaam ligt. Niet te verdragen zo onaangenaam, vertellen cruisers die er geweest zijn, vooral met de 4 m hoge golven die voorspeld worden. Het blauw doet er pijn aan je ogen. Moet prachtig zijn, maar wij beslissen : we varen er voorbij wegens al genoeg geschommel en gebonk op ankerplekken de laatste tijd.
Naar Niue dus. Nog 290 zeemijlen te gaan. Drie dagen en drie nachten ?