Zachtjes wiegt Jakker heen en weer. Totaal ontspannen genieten we in de kuip van een zelfgemaakt kokosmelkdrankje. De zon gaat in vele tinten rood onder. Vóór ons, zo ver we kunnen kijken en in welke richting ook, de onmetelijke oceaan. Je hebt het al door, het dolen is voorbij, we liggen terug op ons ankerplekje. Zijn weer helemaal tevreden met ons leventje.
Vier dagen lang ons uitzicht.
Om 7 u, dag vier van ons “uitstapje” rond het eiland, lijkt de wind eindelijk in de zuidhoek te zitten. Tijd om terug te varen. De deining is nog behoorlijk indrukwekkend maar we laten het anker toch vallen. Na een paar uren kalmeert ook die swell.
De mensen die het container-bevoorradingsschip Olomana, dat vlakbij ons ligt, moeten lossen, kunnen daar niet meer van profiteren. Zij hebben de laatste dagen op die helse zee gewerkt. Telkens met hun “landingsvaartuig” af en aan varend door de vervaarlijk kolkende pas.
Ruwe zee of deining onmogelijk vast te leggen op foto's.
Maar alles is nu rustig. Captain Cook zou waarderend knikken om onze "heen en weer zeilen" truc, aan de beschutte kant van het eiland.
Opnieuw een staaltje van : het leven zoals het is op een zeilboot.