Jakker opgetut.
- Details
Jakker ligt weer in het water te stralen. Haar witte romp prachtig glanzend, haar onderwaterschip fris lichtblauw, ziet ze er echt blitz uit.
Vier dagen van hard werken heeft het ons gekost. Vrijdagochtend om 7 u hingen we al in de kraan bij Technimarine in Papeete. Een ploeg van vijf breedlachende mannen stond ons op te wachten en maakte ons vast in de kraan. Nadat ze eerst even de zware boot van de Gendarmerie Maritime in het water lieten zakken, bokten ze Jakker op en konden wij beginnen met de geplande werken.
We zouden nieuwe aangroeiwerende verf op het onderwaterschip zetten, de bronzen schroef helemaal glanzend schuren, dit keer met ons nieuw schuurmachientje. En handige Tony gaat drie buitenboordkranen vervangen en ook de rubberen schroefasdichting.
Om de romp te polieren engageren we een mannetje van de werf. Dat willen we onze niet-meer-zo-jonge-schouders besparen.
Vier dagen werken we onder de martelende stralen van de koperen ploert. Die verblindt ons, bezorgt ons hoofdpijn, droogt ons uit, put ons uit.
Maar als we dan 's avonds, bij het licht van de volle maan, van een pintje genieten, gezeten op “ons balkon”, zijn we het er roerend over eens : toch nog liever deze hitte dan de ijskoude, tot op het bot verkillende oostenwind op de werf in Zeeland in mei 2010, het jaar dat we vertrokken.
Wat er ook van zij : we zijn weer een stap dichter bij ons vertrek uit Frans Polynesië.
Aangeslagen.
- Details
Bloedige aanslagen in Brussel.
Men vreesde ervoor, waarschuwde ervoor, nu is het gebeurd. Woorden schieten te kort. Onnoemelijk is het leed van de slachtoffers en hun familie. Onbegrijpelijk is dit alles.
We kunnen enkel meevoelen, meeleven met de getroffen families en...gewoon verder doen. We mogen deze terreur ons leven, onze maatschappij, onze koers niet laten wijzigen.
Ook in Frans Polynesië leeft men mee. De nationale vlag hangt vier dagen halfstok.
Maeva (=welkom) Yamaha!
- Details
Yes! Ons nieuwe motortje is een feit. Stipt 10 u stopte de man van Yamaha met de bestelwagen met inhoud. Daar rijdt Tony de grote kartonnen doos tot bij de steiger. Daarna kan alles niet snel genoeg gaan, kinderen op sinterklaasochtend, zo lijken we wel: motor uit de karton halen, benzine ingieten, olie bij, op de motorsteun hangen. Klaar.
Wat blijkt onmiddellijk ? Een kind kan die Yamaha aan de gang trekken. Lustig pruttelt het motortje erop los. Eindelijk kan ik met een gerust hart alleen gaan rondcrossen. Met de Honda was ik totaal niet zeker of het starten me zou lukken. Mijn versleten schouder kon dat echt niet aan.
Meteen planeren we zelfs met twee personen in ons bootje, we scheren over het water naar de douanekantoren helemaal aan de andere kant van de haven. Die leveren ons weer een papier om zes maanden lang taksvrije diesel te kopen. Leve Frans Polynesië waar dat zo makkelijk is allemaal ! En leve onze Yamaha...dat hij heel lang met ons mag rondjakkeren.
Morgen gaan we voor een aantal dagen uit het water...dat zal wel een ander paar mouwen zijn.
Bye, bye Honda !
- Details
Wat een dikke ellende ! Onze anker-droom spat uit elkaar. Ik kon het heerlijke, glasheldere snorkelwater al op mijn huid voelen. Niks daarvan dus, vergeet het maar...onze Honda snort er wel weer lustig op los, maar er lekt nog steeds gestaag olie uit. Dit kunnen we echt niet maken. Trouwens, we hebben een motortje nodig waarop we kunnen rekenen, ten allen tijde.
ALLES was voor niks. Het lastminute gejakker van de meisjes thuis, Tony's zenuwslopende, zweterige werk aan de, zo langzaamaan, te vaak opgelapte motor, allemaal boter aan de galg. Verdoeme! Jak is een “auto” zonder motor geworden, we kunnen dus ook niet op anker.
Een hele tijd is het stil in het salon van Jakker. Tijd om alles te laten doordringen.
Dan zegt Tony : “Ok, morgen kopen we een nieuwe buitenboordmotor.”
Frans Polynesië is niet de meeste gedroomde plek hiervoor, anders hadden we het al vroeger gedaan. De prijzen zijn hoog, de keuze beperkt. Maar we klagen niet, zolang we het kúnnen betalen. Je kan veel erger rampscenario's bedenken.
Tenminste iemand heeft reden om blij te zijn op deze 13de maart: de jonge security-man van de marina wil zich graag over onze trouwe Honda ontfermen. Hoeven we hem tenminste niet bij de vuilniscontainer te zetten.
Zo vertrekt de Honda naar wellicht toch nog een tweede leven ?
Jakkeren, Honda en de rest.
- Details
Jakkeren :
I) (onov. ww.) : overmatig hard rijden, II) (ov.ww ): opjagen , III) : (onov. ww.) ( in zwang bij de familie Erens, voor het eerst gebruikt door JM) : onontbeerlijke onderdelen voor Jakker en crew in België opspeuren, bestellen, aankopen, inpakken en verzenden of zelf meenemen naar, waar ook ter wereld, Jakker zich op dat moment bevindt.
En ze hebben het thuis weer eens gedaan, gejakkerd. In estafette-stijl nog wel. Karen heeft, net voor ze met vakantie vertrok, tussen het inpakken van haar eigen koffers door, oliekeerringen (een moeilijk te vinden maat overigens) opgespoord, besteld en doorgestuurd naar Stefanie. Die, op haar beurt, zelf overladen met werk want voor een paar weken alleen thuis met de kinderen, het pakje op de post deed. Zomaar even na het afhalen van Lyam op school en het wegbrengen van zieke Roxie naar haar ouders.
Geweldig. Collega oma en opa ontsnapten nog net aan een klus. Iedereen aan het jakkeren gewoon.
Einde van de grote regens.
Het pakje is inmiddels toegekomen via Esther, een vriendelijk Polynesisch verkoopstertje, toevallig ontmoet, die hier postbus en tussenpersoon wil spelen.
Alles perfect getimed, want het is na weken eindelijk gestopt met regenen.
Aan de slag dus. Met de ons toegestuurde “stormsure” lijm proberen we voor de duizendste keer de laatste lekjes in de rubberen Jak te dichten.
Dan diept Tony onze Honda op uit de achterkajuit en plaatst zorgvuldig de gloednieuwe oliekeerring op de as, met een hoop epoxy want door het corroderen wordt “het gat” altijd groter. Ik schrijf dat hier nu wel even maar het werk aan de volledig gedemonteerde Honda motor neemt twee dagen van proberen, passen en foeteren in beslag. Als er één ding is dat we dringend moeten vervangen is het wel die buitenboordmotor die nog enkel door de creativiteit van Tony bolt. Zes jaar elke dag op zout water aan het werk zonder ooit gespoeld te worden met zoet water, daar kan zelfs een Honda niet tegen. En geef ons dan ook maar meteen een nieuwe dinghy.
Met het lakken van het hout in onze boot kunnen we ook verdergaan. De vernis wilde gewoon niet drogen door de hoge luchtvochtigheid. Nu werken we drie lagen vlotjes na mekaar af.
Er is ook reden voor een feestje : Tony verjaart deze week. Die dag hoeft hij niet te werken!
Boten...
Achter ons wisselt het decor in de haven van Papeete zonder ophouden. Boten varen in een eeuwigdurend ritme af en aan. Vracht en passagiers. Enorme cruiseschepen als Europa, Costa Luminosa en Queen Mary 2 slagen er ook niet in hun cliënteel iets anders dan een verzopen Papeete te bieden. De Noorse “Sørlandet”, een dwarsgetuigde driemaster, legt aan. We praten met de jonge mensen die aan boord een deel van hun universitaire opleiding volgen terwijl ze rond de wereld varen in een klassiek “tall ship”.
en beestjes.
Bij ons aan boord krijgen we ook bezoek. Twee petieterige gekko's voelen zich thuis en jagen op muggen en mieren.
Minder leuk : op een avond verrast een dikke spin mij. Ik schrik me dood (zij ook, denk ik). Ze spoedt zich van mijn hoofdkussen naar...ergens een schuilplek. Heldhaftig gaat Tony het beestje met de spuitbus te lijf. Ze verstopt zich helemaal voorin, maar hij vindt haar en kan haar buiten bonjouren. Nuttige beestjes, ja,ja, maar liever niet in mijn bed.
Ook onder water heeft Jakker onwelkome flora en fauna. Maar daar gaan we 18 maart iets aan doen. Dan haalt de kraan bij Technimarine Jakker uit het water. Nog veel meer werk “voor de boeg”. Ik hoop maar dat we eerst nog een paar dagen op anker kunnen relaxen.