Vanuit vis-perspectief moet het onderwaterschip van onze Jakker er wel uitzien als het lijf van een grote vis. De verschillende soorten kleine visjes die onder onze romp bescherming zoeken, blijken daarvan overtuigd. Ook de remora's, de zuigvissen, zien in ons een prima gastheer. Normaal hechten ze zich, met de zuignap bovenop hun platte kop, vast op haaien, schildpadden. De remora, een aaseter, leeft vooral van visrestjes die in het water dwarrelen als hun gastheer-haai een flinke hap in een prooi zet.
Ook onder Jakker kan hij op regelmatige tijdstippen rekenen op lekkere brokjes. Bij elke maaltijd worden er wel kruimeltjes overboord gezet. Vetrandjes, oud brood, restjes vis, vlees. Afwaswater...heerlijk. Maar de ware delicatesse komt vooral 's morgens en na maaltijden uit de afvoer van het kleinste kamertje. Zeilers vervuilen het water....belange niet, zolang onze huisdieren, de remora's, en zovele andere visjes, bij ons zijn, wordt alles netjes en haast voor het het water raakt, opgepeuzeld.
Hier in lieflijk Anse Amyot (Toau) zijn de zuigvissen ook weer van de partij. Hebben we ze helemaal, vastgeplakt aan onze kiel, 40 mijl lang, meegenomen van Fakarava? Of zijn het nieuwe vriendjes die hier in de lagune op boten wachten? Tenzij we ze zouden kunnen merken, zullen we het wel nooit weten...
