JAKKER, a ship's journey

Details

Created: 07 April 2015

Rameurs.
Bij ons heb je ”coureurs”, die rijden rond Pasen de Ronde van Vlaanderen.
In Tahiti heb je “rameurs”, die roeien rond Pasen de Tahiti-Moorea-Tahiti Va'a race.

Zaterdagochtend 6 u vliegen we haast met ons hoofd tegen het plafond boven ons bed. Enorme golven rollen onder de boot door ?!? Golven, zo blijkt, veroorzaakt door voorbij razende motorboten. De maximum snelheid voor boten in de lagune is 5 knopen, maar wie houdt daar rekening mee! De boten zitten afgeladen vol volk, zijn versierd met vlaggen. Ze positioneren zich allen in de pas, de doorgang naar zee, vormen daar een rood-geel-gifgroene haag als van vrolijk geverfde paaseieren. Dat kunnen we gadeslaan door onze verrekijker.

Rond 7 u zien we ze dan plots komen. De 6 persoons prauwen, net gestart voor de race Tahiti-Moorea en terug. Een lange slang van zo'n vijftig va'a schiet vooruit richting de uitgang. Daar kan de race pas echt beginnen. Ze stormen de zee op, telkens sluiten de supporterboten aan. Wat een kermis! Langzaam verdwijnen ze achter de horizon, richting Moorea.

Aankomst.
We willen foto's van de laatste kilometer, kunnen die helaas niet vanop dit woelige water maken. Van zodra we de eerste vlerkprauwen uit de richting Moorea zien terugroeien (na een paar uur) staan we klaar op de hoofdsteiger van Marina Taina, waar ze langs moeten.

Daar komen ze. Een laatste explosie van kracht om als eerste de finishlijn te bereiken. Verstand op nul en roeien maar. Steeds op bevel, om de paar slagen, wisselen ze van kant.

De supporter boten, soms wel drie per prauw, varen nog steeds mee, allemaal met “zuidzee meisjes” aan boord. De snelle motorboten trekken behoorlijke golven, je moet zoeken naar de laagliggende va'a die met een ruk vooruitschieten bij elke paddelslag. Onvergetelijke vertoning.

 

 

 

 

 

  

 

 

 

 

 Vrije dagen met Pasen.
In Tahiti heeft de weerman een makkelijke job. Het is altijd goed weer met Pasen, en niet enkel dan. Een klein beetje bewolking is zelfs welkom.

Bij ons maak je met Pasen een frisse wandeling, goed ingeduffeld, vooral als het een wandeling aan zee betreft. Hier verzamelen mensen zich óp en ín het water. Uren blijven ze erin, het verfrist immers niet.

 

 

 

 

 

 

 

Wij gaan snorkelen met Caroline en Roderick van de “Cardo”. Zij zijn opstappers op een speciale boot, hun reisbijdrage gaat naar grensverleggend kankeronderzoek. Luc, de eigenaar, zeilt rond de wereld om fondsen te vergaren voor de VUmc CCA kankerstichting in Amsterdam. Als ode aan zijn vrouw, Trudy, die in 2011 overleed aan kanker.
Marcella was doodziek, toen ze hier binnenvoeren, twee weken geleden. Geen toeval, denk ik dan.