Op anker in Marina Taina.
Plots schiet ik wakker uit een diepe slaap. Wat hoor ik? Botsen we tegen een andere boot aan? Maar dit gebonk klinkt zo regelmatig en erg hard. Tony vliegt ook recht.
Iemand probeert ons wakker te maken. Het is bijna middernacht.
Onze buurvrouw, in haar bijboot, grijpt zich vast aan onze zeereling. Ze loopt in rad Frans af : “Jullie boot komt wel erg dicht in onze buurt. We gaan zeker botsen. Of we er iets aan kunnen doen? “
Ok, ok, komt in orde ! Mogen we eerst even wakker worden, aub?
Voor ik verder ga met echt technische anker-uitleg, even wat meer over dat ankeren.
Een “vak” apart dat je met scha en schande leert. Lees, al doende.
Een goed begin is het gebruik van een zwaar anker, zoals onze 35 kg zware Cobra “ploert” bijvoorbeeld. We lazen ooit dat je pas goed bezig bent als iedereen in de haven vol ontzetting wijst naar jouw boeg met een joekel van een anker. Wel, dat is wat wij zo ongeveer hebben.
Dan is het kunst dit anker zodanig te laten vallen dat het goed vastzit, natuurlijk. Maar ook dat je, als je er goed en wel achter hangt en op de wind gaat zwaaien, je niemand van je buurboten hindert.
In principe laat je zoveel ketting naar beneden zakken gelijk aan driemaal de diepte. Bij harde wind en golven wordt dat tot 5 maal de diepte.
In het ankergebied bij Marina Taina, waar we nu liggen, heb je al meteen een probleem. Op de meeste plekken is het 17-18 m diep. Ontzettend diep, vinden wij. Normaal ankeren we op maximaal 10 m. Waarom? Zo diep kan Tony nog vrijduiken om eventueel het anker te bevrijden, als het vastzit achter een koraalblok of zo. Hier kan dat dus niet.
Drie maal 18 m dan maar, dat is zo goed als onze ganse ankerketting van 60 m !
Iedereen heeft hier keilange ankerlijnen uitstaan, daardoor wordt je draaicirkel veel groter en is de kans dat je met andere boten botst erg groot, zeker met winden die voortdurend uit een andere richting komen.
Zoals vannacht dus. Tony uit bed. Kijkt rond. Er is geen wind, daardoor liggen alle boten kris kras door elkaar “op hun ketting” en niet echt achter het anker. Hij vaart op het anker wat naar voren en haalt ketting in. Dat moet voldoende zijn.
Vroeger zouden we ankerwacht beginnen lopen. Nu volstaat een half uurtje “kijken wat er gebeurt”.
Maar daarna is een mens ook klaar wakker. Het duurt lang voor we de slaap weer vatten. Het cruisersleven zoals het is.
Superjachten aan de steiger.