Het beloofde fotoverhaal van het bezoek van Bert, Stefanie en de kindjes is klaar. Ga snel een kijkje nemen bij  “Foto's” : Bezoek uit België.
Je kan het nu allemaal zien : hun aankomst, het zeilen, het suppen op hun gloednieuwe SUP, het zwemmen en snorkelen (Lyam leerde dat in Moorea, durfde zelfs in het water bij de haaien), de vele uitstapjes met Jak (onze auto), de nieuwe hobby van papa Bert (vlechten met palmblaren), het leven aan boord.

De allerbelangrijkste gebeurtenis, het traditionele huwelijk van Bert en Stefanie, verdient een apart mapje. Je bent getuige van het vertrek vanop de boot, de voorbereidingen in Tiki Village, elk in een apart huisje. Stefanie krijgt een monoï massage, een symbolische reiniging met Tahitiaanse olie. Bert ontvangt een tijdelijke "tatu", alvorens ze beiden op traditionele wijze worden aangekleed. Dan volgt de ceremonie, hun “akte” wordt voorgelezen,  hun verbintenis ingezegend met kokoswater. Vervolgens worden ze samen in tifaifai (soort traditioneel patchwork) gehuld en mogen ze op de trouwdraagstoel plaatsnemen. Hun hoofdtooi moet dan vervangen worden door bloemen.
Mooie plaatjes van een prachtig stel. Veel geluk, Bert en Stefanie.

 

We deden het toch maar weer. Drie nieuwe plastic ramen blinken in de buiskap (het soort afdak over onze ingang). We kijken er gewoon los door én de nieuwe ritsen zippen zonder haperen van boven naar onder en terug. Ook zit er nieuwe velcro op voor de sunbrella bescherm-doeken. Die moeten beletten dat de plastic meteen weer kapot brandt.

Drie dagen werk kostte het ons en serieus wat tanden bijten, als je begrijpt wat ik bedoel? Zo een groot onhandelbaar stuk stof met “als karton” aanvoelende ramen, probeer dat maar eens met z'n tweeën onder de naaimachine door te schuiven, op de juiste plek. Ieder heeft daar zo zijn eigen idee over. Hoe kom je dan, zonder slaande ruzie, tot een vergelijk? Een paar keer ben ik opnieuw begonnen, fout genaaid. O ja, en dan presteerde ik het nog om de verkeerde velcro kant te gebruiken. Twee dezelfde velcro-delen dat plakt niet zo goed! Opnieuw beginnen dus! Frustratie ten top.

Het goede nieuws, onze nieuwe naaimachine is elke Polynesische frank waard gebleken en met onze buiskap kunnen we weer een jaartje verder (hopen we toch).
's Avonds hebben we, bij een happy hour cocktail in Le Rétro, geklonken op het resultaat en onze, soms wat stekelige, maar vruchtbare samenwerking. Prompt is het dan beginnen regenen. Net op tijd klaar die buiskap!

De regen van die nacht en de daarop volgende ganse dag heeft in het oosten van Tahiti in de valleien voor drama's gezorgd. Eén man is verdronken, 60 huizen zijn volledig verwoest en 100 ernstig beschadigd. Natuurlijk zijn vooral arme mensen, die in de valleien langs de rivieren wonen, getroffen. Hun huisjes met zinken daken, wanden van gevlochten palmblaren, geen ramen, aangestampte aarden vloer...de rivier sleurt ze zo mee, het werk van de harde regen voltooiend.
Hulp is beloofd door de regering, inzamelingen worden georganiseerd.
Nee, dit was niet eens veroorzaakt door een orkaan. Twee depressies vielen samen , météo France waarschuwde wat laat.

Van elders, Papua Nieuw Guinea, Vanuatu, Nieuw-Caledonië, komen berichten over extreme droogte. El Niño laat zich gevoelen.

Maar het leven in de haven van Papeete gaat verder. Een drukte van aan- en afvarende vracht- en cruiseschepen en ferries. In een wat vreemde kerstsfeer. Kerstbomen gemaakt van wrakhout. De kerstman in een hier volledig misplaatst warm pak. Sneeuw op affiches over Noël, “watten”sneeuw in de etalages. Bij een temperatuur van 30°! Morgen is er een heuse kerstmarkt. Ik weet je te vertellen of ze ook glühwein verkopen.