Dinsdag 9 september 2014 :
Erg!
Minstens dertig zwarttip rifhaaien cirkelen rond ons als waren het sardientjes...en wij, wij zien ze amper. Nee, wij hebben enkel oog voor de drie citroenhaaien die op de, door toeristenboten, aangeboden stukjes vis afkomen. Waw, wat zijn die dieren groot en indrukwekkend (tussen 2,5 en 3 m). Vooral nu we ze zo dichtbij zien en niet, op hun normale plek, ver onder ons, rondzwemmend over de bodem.

Ergens klopt het niet dat je deze haaien met het disney-exemplaar gaat vergelijken. Zij waren er immers eerst. Dezelfde grijns, halfopen mond met rijen tanden, erg opvallend als ze recht naar je toe zwemmen. Ze zijn helemaal niet agressief. Zwemmen wat tussen ons heen en weer. Elk met een drietal grote remora's die zich onder hun buik of op hun rug proberen te hechten. Remora's, de vreemde zuigbaarzen met een plat vlak bovenop hun kop, gemaakt om zich vast te zuigen aan grote lichamen. Soms zitten ze onder Jakker, tot ons afgrijzen proberen ze zich zelfs ooit, bij gebrek aan beters, aan ons vast te zuigen...Brrr.

Haaien voeren.
Ik vertelde al dat we tegen het voeren van de haaien zijn, maar zo krijg je ze wel van dichtbij te zien. Mensen gaan haaien "liken", kunnen zo gewonnen worden voor  "red de haai"  acties, maak ik mezelf wijs.  Maar wat gebeurt er met deze dieren als ze niet meer elke dag gevoerd worden. Gaan ze dan mensen aanvallen voor eten, gewoon als ze aan die twee-beners zijn geworden?

Twee maanden geleden zou ik zo in onze Jak zijn terug gesprongen als een zwarttip te dichtbij kwam, vandaag heb ik de staart van een citroenhaai aangeraakt. Alles went. Erg.

David (Rewa), die met ons mee was naar het dagelijkse haaien-voerritueel, bezorgde me deze foto's.

 

 

 

 

 

 

 

 Eén exemplaar had een "piercing" in zijn lip, ontsnapt aan een vislijn! 

 

Donderdag 11 september 2014 :
Koken met hindernissen.
Tony zou eten maken vandaag. Echte Vlaamse kost : wortelenpuree van lokale worteltjes en ingevoerde aardappelen met cordon blue van kip. Ik handwas in de kuip al de gordijntjes van Jakker. Dit volgens de Jakker-regel : "Gewassen wordt er pas als er genoeg water gevallen is."  De buien waren talrijk de laatste dagen dus aan het werk...in de stralende zon.

Plots komt Tony de trap opgestormd, roepend : "Pas op.....schuim, schuim !"  Een sissend geluid begeleidt hem. Heeft hij misschien de snelkookpan gebruikt ? Zijn gezicht en armen zitten onder het schuim, hoe kan dat nu??
Een brandblusser in zijn handen?! Brandt het dan?  Nee, die brandblusser besloot zomaar plotsklaps, zonder reden, te beginnen met blussen. Meteen schieten we in actie. Het kokkerellen kan wachten. Al dat waterig, een beetje olieachtig schuim moet van vloer, kussens, plafond, wanden afgewassen.
De kuip waar Tony de brandblusser neergooide, ziet eruit alsof wij een schuimparty gehouden hebben. Het idee!

 O ja, we hebben nog twee andere brandblussers aan boord. Eén vraag blijft knagen : "Kunnen die ook ineens beginnen met spuiten?  Als we niet thuis zijn, misschien?" Geen leuk idee. Hoe kan je dit voorkomen?