Goeie raad.
"Wat je ook doet, probeer niet de hele Pacific over te jakkeren op de zes maanden tussen-cyclonen-tijd. Het is zowat het mooiste dat onze goeie ouwe moeder aarde te bieden heeft aan zeilers. Neem je tijd ervoor!" Deze gratis raad van zowat al onze voorgangers indachtig, reserveren we een plek in de weinig bekende marina Vaiare aan de noordoost zijde van Mo'orea. Hier zal Jakker, hopelijk gevrijwaard van cyclonen, de regentijd doorstaan. Volgend jaar hebben we dan alle tijd om de "tweede" helft van de Stille Oceaan eilanden te bezoeken.

Maar eerst moeten we tegen wind, golven en stroom de honderd mijl tussen Raiatea-Taha'a en Mo'orea overwinnen.  Naar het oosten dus, tegen onze zeilersnatuur in. Hoe dat zo komt, wil ik wel uitleggen. Aan het eind van dit verhaaltje, dan kan je het overslaan indien geen interesse!

Go east!
Elke twee à drie weken (meestal toch) zwakt de wind erg af, draait zelfs een beetje naar het noorden, terwijl ook de golven afnemen.  Op zo een weervenster wachten wij. Dat betekent weerkaarten bestuderen elke dag...tot plots zondag 5 oktober : we gaan, er is even een adempauze in de normaal té stevige zuidoosten wind, pal tegen.  

Vaarwel, Taha'a.

Eén keer buiten de pas in het noordoosten van Raiatea wacht ons eerst nog een rommelige zee. Ik moet weer wennen, dus Tony heeft keukendienst : versnaperingen, drank, bordje 'Cup-o-noodles", hij mag er allemaal voor zorgen. Ik blijf liever buiten in de frisse lucht waar we met een lekker 3 bf noordoosten windje zo een 5 knopen lopen.  Aan de wind zeilen met 11 knopen wind is aangenaam. Tot een stuk in de nacht lukt dat, dan valt de wind weg en starten we ons groen "laweit". Intussen zien we de lichtjes van Ulani, Sandra en Philippe zijn uit Huahine vertrokken met dezelfde bestemming.
Vannacht wordt het niet donker, de bijna volle Janneke Maan lacht ons toe.
's Ochtends lopen we Opunohu Baai in Moorea aan. Overtocht zonder een centje pijn.

Mama en kleintje.
De tijdelijk hier verblijvende bultrug koe en haar kleintje verwelkomen ons. Vijf bootjes eromheen, een vliegtuigje boven hen en tientallen mensen in het water.  Zouden we ook gaan?
Weinig slaap (eerste nacht op zee) en dus geen puf om onze Jak die op het voordek ligt in het water te laten,  doet ons besluiten het morgen te proberen. Door de verrekijker zien we hun zwarte ruggen opbollen. Eén keer de typisch hoog opgeheven enorme staart.  
Als we morgen van dit uitstel maar geen spijt krijgen!

Zwembroekroute.  
Waarom zeilen cruisers allemaal ongeveer diezelfde route rond de wereld en waarom van oost naar west? Die vraag krijgen we geregeld voorgeschoteld. Klaar voor een "lesje"?

Yachties (andere naam voor cruisers) zijn nogal gemakkelijk gevallen. Ze zoeken een comfortabel leven : een aangenaam temperatuurtje, een lekker constant achterlijk windje, achteropkomende, niet te hoge golven om te doen wat ze het liefst doen, rondzeilen, rond de wereld als het kan.
Waar vind je deze ideale omstandigheden?
Om dit te vatten, moet je je even de aarde voorstellen als een gigantische "boulette".
Je gaat die in grote plakken verdelen, evenwijdig met de middellijn, alias de evenaar.
Eerste plak van 0 tot 5° boven en onder :  de stiltegordel, geen wind en af en toe de gevreesde squalls.
Vervolgens de plak van 5° tot 25° noord én zuid (min of meer) : het rijk van de passaatwinden (stevige oostenwinden maar vrijwel nooit harder dan 6 bf). Noord van de evenaar komen ze uit het noordoosten, ten zuiden uit het zuidoosten.
Daarna een plak variabele lichte winden tussen 25° - 35° ongeveer, de paardenbreedten, waar Columbus en consoorten hun paarden opaten omdat ze niet vooruit geraakten en er geen eten meer was.
Om dan bij onze westenwind breedten terecht te komen. De gematigde streken zoals we dat in de aardrijkskunde les leerden.  
Het is veel en veel ingewikkelder dan dit natuurlijk. Met de zon verplaatsen gebieden zich ook noord of zuid, seizoenen hebben een grote invloed, landmassa's verstoren patronen, de Indische Oceaan heeft het moesson gebeuren enz. 

Als je uit deze wereldplakken moet kiezen, weet je het snel. De passaatwinden dat is onze habitat. "De wind (en de golven) vanachter" nautische uitdrukking die we allemaal kennen en gebruiken.  
Hoog tegen wind en golven opboksen is wellicht sportief voor een paar uurtjes, maar dagen aan één stuk, nee, dank je. Onze boot mag dan wel Jakker heten, het aan de windse jakkeren hebben we afgezworen.

Komt daar nog eens bij dat in het passaatwindengebied zich de meeste palmenstrand -droomeilanden bevinden en je hebt de "coconut milk run" of de zwembroekroute zoals de trek van de zeiljachten rond de wereld genoemd wordt.