Dag 6 : Galapagos - Marquesas ( 785 NM afgelegd)
Bananen en pompoen.
De wind blijft waaien en Jakker blijft "lopen". Het waait nu iets minder hard (16 knopen = 4 - 5 bf) en het is ook niet plat voor het laken. Halve wind denderen we als een trein.
Er zit enkel nog één rif in de genua en de boom hebben we nu niet nodig.
Voor de leken : we kunnen onze zeilen kleiner maken door ze op te rollen. Dit is nodig als het harder gaat waaien. Er staan "streepjes" op, voor elk "rif" dat je erin zet.
Leuk is dat Tara lustig met ons meezeilt op een afstand van zo een 6 zeemijl. Regelmatig kletsen we over de marifoon. Met z'n twee op de wijde oceaan voelt een stuk veiliger aan. Mocht het nodig blijken, kunnen we elkaar proberen te helpen.
Maar voorlopig heb ik enkel zorgen met mijn bananen. Je weet het op voorhand. Als je een tros groene bananen koopt, zijn die allemaal op hetzelfde tijdstip rijp. Dus maak ik vandaag maar bananenmousse. Hebben we meteen een dessertje. Morgen eens banencake of bananenbrood proberen.
Dagelijks kijk ik al de groenten en het fruit na. Morgen staat er pompoensoep op het menu en spekjes...erg winterse kost. 't Is van te moeten. Het spek nadert zijn vervaldatum en de pompoen is nog een Panamese!
En geloof me, dat smaakt, ook bij 32 °C!
Dag 5 : Galapagos - Marquesas (637 Dag 5 : Galapagos - Marquesas (637 NM afgelegd)
Donderdag : 1 mei 2014 :
Niet enkel thuis, in Genk, dansen ze vandaag om 1 mei te vieren. Wij zijn solidair en dansen mee, op de golven. Weinig keuze hebben we natuurlijk met steeds ditzelfde weerpatroon. Rond 18 knopen wind uit ZZO. Golven van 2,5 m. Sinds we het grootzeil erbij zetten, met drie reven weliswaar, dus heel klein, lopen we harder en liggen tegelijk toch stabieler op één oor. Zon wisselt af met te veel wolken. Onze zonnepanelen laden niet optimaal op. Maar problemen hebben we nog niet.
Benieuwd of het eten maken vandaag makkelijker gaat. Gisteren had ik assistentie van Tony nodig. Hij moest potten en pannen vasthouden en voorkomen dat uien, paprika's en andere ingrediënten door de boot gekatapulteerd werden. Toch wil ik niet elke dag tot boterhammekes dag uitroepen. Tony vindt dat al helemaal niks. De nacho's waren heerlijk.
Vanmorgen blijkt dat we wat uitlopen op Tara die gisteravond op onze hoogte voer, 5 NM ten zuiden van ons. Tot zij ook weer meer zeil zetten.
Praten met elkaar wordt nu erg makkelijk. We zijn zo dichtbij dat we gewoon via de marifoon (reikt zo een 20 NM) kunnen oproepen en babbelen.
Er passeert ons een vrachtschip. Op dit grootste open stuk water ter wereld varen toch nog andere boten.
De zee lijkt iets kalmer te worden en we zien weer veel scholen vliegende vissen. Elke ochtend moeten we een paar exemplaren van het dek plukken.
Ingenieus ontworpen die beestjes. Hun asymmetrische staart, het onderste deel veel groter om hen te lanceren. Dan die prachtige borstvinnen als vleugels waarmee ze tientallen meters over het water kunnen vliegen. Allemaal ontwikkeld om aan hun vijanden te ontsnappen.
Alle tijd hebben we om rond te kijken en ons over de natuur te verwonderen.
Dag 4 : Galapagos - Marquesas (483 NM afgelegd)
Woensdag 30.04.2014 :
Meer dan 2 dagen en 2 nachten jaagt een wind van 20 knopen en meer ons voort over de Stille Oceaan. Zo stil blijkt die trouwens niet te zijn. Hoge golven maken het leven aan boord niet makkelijk. Op elk ogenblik kan je ergens tegen een deur of kast geworpen worden. Zelfs Tony heeft een pracht van een "blauwe plek".
Altijd moet je één hand vrijhouden zodat je je ergens kan vastpakken. Probeer het maar eens. Op die manier is jezelf wassen, koffie zetten, eten maken, bepaald niet makkelijk. Komt daarbij dat alle voorwerpen die je nodig hebt voor deze activiteiten een eigen leven gaan leiden en bijna nergens veilig kunnen worden neergezet.
Maar we klagen niet want we gaan vooruit!
Vanmorgen is de zon weer van de partij. Overal schitteren hoge witte golftoppen.
De boot ziet er fris gewassen uit, het aangekoekte zout is er vannacht afgespoeld tijdens de fameuze regenbuien die ons deel waren.
Deze buien hebben ervoor gezorgd dat we ons wachtsysteem wat hebben aangepast.
We houden onze drie uur op en drie uur af nog wel aan. Maar vannacht is de persoon van wacht ook altijd binnen gebleven. De boot dicht anders regende het binnen.
De man van wacht maakte het zich comfortabel in de achterkajuit, las wat, sliep wat en spiedde af en toe de horizon af naar andere boten.
Veel crews slapen met twee tijdens deze overtocht waar weinig scheepvaart is. Trouwens de alarmen van AIS en radar waarschuwen je voor andere boten en squalls.
Helemaal leeg is deze oceaan natuurlijk niet. Gistermiddag was het even schrikken toen uit het niets plots op minder dan een vierde mijl een grote vissersboot opdoemde. We kennen die van in Panama City. Hoge uitkijkpost, helikopter aan dek. Hij toeterde drie keer ter begroeting. Door de verrekijker zien we hen wuiven.
Daarnet hadden we ook marifoon contact met Tara, de Nederlandse catamaran met Erno en Frieda aan boord. Ze hadden een verschrikkelijke nacht en vanmorgen moest Erno in de mast. Maar alles is weer onder controle nu.
Zij halen ons langzaam in. Ook naar hen wordt het uitkijken, vooral vannacht.
Nee, alleen op de wereld zijn we niet.