En dan ga je aan land in dit sprookjesdecor. Kinderen hangen rond bij de kade. Geen Indianen gezichtjes meer. Vreemd voor ons, die Polynesische trekken. Zoals in de film over de Bounty.
Wat verder zitten twee vrouwen. Als ze vernemen dat we Frans praten, willen ze meteen beginnen onderhandelen. Ze willen fruit ruilen tegen parfum, oorbellen, cosmetica, nagellak, vishaken, zeep, slippers maar vooral rum "pour dans le gateau ". Ook zij kennen de richtlijn aan zeilers : beter geen rum geven aan de lokale mensen. We moeten hun geen slechte gewoonte aanleren.
We bestellen pompelmoezen, appelsienen, limoenen en bananen.
Mannen en vrouwen zijn trouwens helemaal casual westers gekleed. Bermuda en t-shirt. Sommige vrouwen met pareo (doek over de borsten gebonden, die rijkt tot beneden de knieėn).

Iedereen wil wel een woordje met ons wisselen. We ontmoeten veel volwassenen en kinderen. Weinig twintigers. Zijn die het meest geïsoleerde eiland van de Marquesas ontvlucht? Deze eilanden werden trouwens zo genoemd, door de Spanjaard die ze ontdekte, naar zijn sponsor (of diens vrouw, dat is niet duidelijk) die een markies was.

Meteen hebben we dingen in onze agenda (!) te noteren. Dinsdagavond : een filmvoorstelling met toeristische informatie, barbecue en ontmoeting met de mensen. Woensdagmiddag : lunch bij Désiré en Kathy en haar man. Zij gaan koken in de typische "grondoven".
Ik ben in de wolken. Dit is echt waarom we zovele mijlen hierheen gejakkerd zijn !

JSN Mini template designed by JoomlaShine.com