Onze Jakker ruikt vandaag plots als de eerste de beste bruine kroeg.
Eerst dacht ik : "Ligt hier ergens een rotte appelsien?"  Die geur ongeveer.
Maar toen plots viel mijn dollar. Ons bierblikjes !
Die liggen onder de vloerdelen. Goed vastgepropt met keukenhanddoeken, zodanig dat ze niet kunnen rollen. Maar tegen dit "Stille Oceaan" geweld zijn de flinterdunne Panamese blikjes niet opgewassen. We zetten ze nog speciaal op hun kop, daar zijn ze het sterkst. En toch...toen we de houten plaat wegnamen, zagen we het bier eronder al klotsen. Alles leegmaken dus. Wat een smurrie. Dat bier was al aan zijn tweede gisting in het vat "Jakker" begonnen, denk ik. Uiteindelijk waren 6 blikjes helemaal leeggelopen via kleine gaatjes in het blik, geschuurd door de nooit ophoudende bewegingen van de boot.

Alles opsoppen en nog beter terugzetten, nu met een handdoek op de bodem, wellicht voorkomt dat het schuren. Ook bij dit werkje worden wij, net zoals de blikjes, heen en weer geschoven over de bodem. Wij ouwetjes beginnen dat zo stilaan in buikspieren en rug te voelen.

Zo, nu zal ik beter kunnen slapen. In mijn bed moet ik ze niet hebben, uitgesproken geurtjes. Zo lag ik eens met mijn hoofd (we slapen in de salon) dichtbij een erg ruikende ui in de groentekist onder de tafel. Die ui heeft toen mee bijgedragen tot mijn zeeziekte, ik weet het zeker.

Ik heb meteen ook maar een biertje in de koelkast gezet. Dat maken we straks om 17 u  soldaat als we nog 500 NM te gaan hebben. O ja, weer een tijdzone is "overwonnen". We hebben nu Alaska time. Jakker-tijd is thuistijd min 11 uur.

Balen is er vandaag niet meer bij. We lopen, al vlinderend, 5  6 knopen. Laat Jakker maar jakkeren