Dinsdag 8 juli 2014 :
De lagune van Fakarava is een soort grote rechthoek. 20 op 54 km groot. Eén grote binnenzee met een randje koraal afgewisseld met motu's (palmeneilandjes). Een hele plas water. Plas water die beweegt...naar buiten en weer naar binnen door twee doorgangen, eentje in het noorden en eentje in het zuiden. Jakker ligt op anker, stuurboord van de zuid pas. Op zand met behoorlijk wat koraalblokken, waar de ankerketting zich rond kan wikkelen.

Met onze Jak gaan we een uurtje voor zonsondergang, die is al om 17u15, een kijkje nemen in de zuidpas waardoorheen wij binnen voeren. Meteen grijpt de stroming ons. Rondom kolkt en borrelt het. Ik zie reuze draaikolken, zoals wanneer je bad leegloopt, maar honderd keer groter, iets voor een science fiction film. Elders ontstaan brandinggolven door de stroming of wordt het water juist super glad getrokken. Angstwekkend! Als hier je motortje uitvalt!
Maar dat doet het niet en Tony maakt een mooie "slippende" bocht en draait tegen de stroom in. We nemen een kijkje aan wal. Drinken een Hinano bier bij de duikclub waar de kok het diner voorbereidt en kleine stukjes afval in het ondiepe water smijt. Een tiental haaien, 1,5 m lang, happen naar de stukjes en zwemmen sierlijk heen en weer, Prachtig om zien. Zwarttip rifhaaien, dat is duidelijk, allemaal zwarte tippen net boven water. Slanke lijven, in verhouding grote koppen en bekken.
Morgen komen we in de pas snorkelen.

Donderdag 10 juli 2014 :
Als zo vaak is dat buiten de waard euh wind gerekend. Vroeger dan voorspeld, draait hij naar het noorden en liggen we oncomfortabel. Op Tony's aanwijzingen wikkel ik, al varend van hier naar ginder, de ankerketting volgend, deze rond een blok uit en weg zijn we, steeds heel goed uitkijkend voor ondieptes.
Zo komen we na twee uur aan in de vrij goed beschutte baai, Hirifa.
Geen enkele andere boot te bespeuren. Een huisje met rood dak, bij een idylisch strandje, blijkt het restaurantje te zijn van Tonio en Liza, een Polynesisch koppel. We krijgen water en een stukje taart aangeboden en beloven hier morgen te komen eten.
Pas als we na een uurtje vertrekken, zien we de vlaggen van zeilers die ons voor waren. Warempel : Rewa, Tara, Liv !

Vrijdag 11 juli 2014 :
We zijn met 12 personen voor het diner want vandaag kwamen er nog twee cruisers bij. Miss Tahiti die op het superjacht "Silencio" verblijft, samen met een Franse TV presentator, mengt zich liever niet onder het gewone zeilersvolkje.
Ze heeft ongelijk. De verse vis met roquefortsaus en frietjes smaakt overheerlijk!

We maken kennis met de Amerikanen van "Nirwana"...en of ze België kennen. Zoontje Axel (tweede naam : Eddie ) is genoemd naar de zoon van Eddie Merckx, dé favoriete renner van papa Greg, zelf ook geen onverdienstelijk renner.

Deze fantastische avond sluit Liza, onze gastvrouw, af met een serenade op de ukelele, oorspronkelijk van Polynesië, bij ons aan tafel.
O ja, en de vlag van Jakker hangt nu broederlijk naast de andere.