Donderdag 17.04.2014 :
Honda.
Een paar keer trekken aan het starttouw en onze Honda begint lustig te ronken. Of wat had je gedacht?
Hij zingt wel een beetje. Maar dat kan geen kwaad, zegt specialist Tony. Dit geluidje herkennen we dan ook overal.
Inderdaad, Mieke, wat zou ik doen zonder mijn handige Ton..euh Harry, wij zouden nooit aan deze reis begonnen zijn !

Meteen maken we een uitstapje naar de wal met onze "nieuwe" bb-motor. De laatste dagen moesten we steeds roeien. Goeie oefening zal je zeggen. Maar gisteren was het echt te erg. Dat willen we niet nog een keer doen.  
Springtij dus erg hoog water. De golven en de stroming slaan dan over het rif. We konden er bijna niet tegenin, moesten dan ook nog een omweg maken en kwamen uitgeput en met trillende armspieren aan de "stink dinghysteiger" toe.

 

 

 

 

 

 

 

 

Onze baai, Jakker uiterst links vooraan.

 

  Wandelen naar de schildpaddenfarm.
Wat is een motortje toch verdomd handig. Zonder een centje pijn komen we vandaag aanmeren.
Onze armspieren hebben oefening genoeg gehad. Nu zijn onze beenspieren aan de beurt.
Voorbij het stadje loopt de weg tussen brakwaterpoelen met mooie grutto's, langs en over oude lavavelden, in de schaduw van mangrovebosjes naar de schildpaddenfarm.

 

Hier kweekt men verschillende soorten "galapagos=landschildpadden".
Men vindt ze in alle maten en gewichten. Heel kleine (nog onder beschermend gaas ) en heel grote, oude reuzen. Ze hebben allemaal hun eigen veldjes om rond te lopen.
En de eieren, waw, die kunnen tellen als paaseieren.

Kweekprogramma.
De schildpadden móeten hier wel gekweekt worden. Ze kunnen niet meer in de vrije natuur opgroeien. Honden, katten maar vooral ratten (allemaal dieren vreemd aan de Galapagos, meegekomen met schepen) vreten de kleintjes op zodra ze amper uit het ei en de aarde waar ze in lagen, gekropen zijn. Geiten, die het voedsel van de schildpadden aten, zijn verdreven van de eilanden. Men doet ook grote inspanningen de ratten uit te roeien. Een veel moeilijker klus.
De schildpaddenfarms hebben de "voorhistorische dieren" van de ondergang gered. Net voordat ze uitgeroeid waren o.a. mede door zeelieden en piraten die hen massaal mee aan boord namen. Dit "proviand" bleef, zonder eten en drinken, vaak op hun rug gebonden, immers tot een jaar goed.

Pas als ze vijf jaar zijn, kunnen schildpadden de ratten de baas. Dan worden ze uitgezet op de eilanden. De mensen die dat doen, zullen hun troeteldieren nooit echt oud zien worden. De schildpadden, die tot 150 jaar worden, overleven ons allemaal.