Donderdag 10.04.2014 :
Op motor.
De ganse nacht heeft de motor geronkt. Weinig wind en een vervelend grote deining. Wat krijg je dan? Bij elke golf slaan de zeilen met een misselijkmakende klap heen en weer omdat de wind ze niet vol kan houden. Naar beneden ermee.

Als de zon opkomt zien we in de verte Isla Tortuga en een grote rots waar we tussendoor moeten. Dan is het nog een paar mijl, rond de riffen, vooraleer we kunnen afdraaien richting de natuurlijke baai van Puerto Villamil (Isla Isabela). We roepen de havenkapitein op en JC, dé belangrijkste man voor ons zeilers. De kranige zeventiger is agent en dé aanspreekpersoon voor elke vraag.
Het is 10 u als we het anker laten vallen. Galapagos, we zijn er. Wie had dit ooit durven dromen?

JC.
Rust krijgen we nog niet.
JC wil zo snel mogelijk onze boot- en persoonlijke papieren zodat hij aan de slag kan. Dus captain Tony met de watertaxi naar de boobytrap (zo noemen ze de steiger waar alle activiteit zich afspeelt).

 


Een paar uur later brengt JC het inspectieteam aan boord van Jakker.
De vriendelijke park ranger dame stelt een aantal vragen over onze brandblussers, de motor en filters, de batterijen, onze vuilwatertank (die we niet bezitten). Ze maakt overal foto's van en geeft ons uitleg over vuilnis sorteren, het milieu beschermen. De man van de capitania blijft in de kuip, vinkt een aantal dingen aan op zijn papier. Die van agricultuur wil eens in de koelkast kijken, gaat tot slot rond in de boot met een spuitbus insectendodend middel. Hij spuit zomaar dat vettige goedje veel te dicht bij de houten kastdeurtjes, zal ik later merken.
Nu boot potdicht voor een half uurtje. Klaar. We mogen tot 29 april blijven.
Kostprijs : 670 $. Magisch Galapagos, niet bepaald goedkoop.

Vrijdag 11.04.2014 :
Na een onrustige nacht in de achterkajuit (nu weten we wat onze gasten te verduren krijgen als er golven op de kont staan 's nachts) gaan we vroeg op pad naar de Capitania.

Zeeleeuwen:

Onze Jak kwijtraken bij het dinghy dok lukt aardig. Maar dan moeten we spitsroeden lopen tussen een tiental zeeleeuwen die in de schaduw van het afdak hun plekje hebben ingericht. Het is nog vroeg, maar ze zijn goed wakker en vooral één groot exemplaar, veel te wakker naar mijn smaak. Tony is er al lang voorbij, maar naar mij doet hij een uitval, laat zijn tanden zien. Ik weet het, ik weet het. Ze voelen dat ik bang ben...maar hoe doe je alsof je niet bang bent. Die stomme beesten kan je niet bedotten.

 

Zeeleeuwen zien er onschuldig uit.....als ze slapen.


Tony leidt hem wat af en dan kan ik toch eindelijk voet aan wal zetten. Vuurrode krabben kruipen over de weg en daar liggen ook drie zeeleguanen te zonnen.
Dieren zijn hier niet bang van mensen.


Welkom op Galapagos.
Een kwartiertje stappen en we zijn in het stadje Puerto Villamil. We nemen overal een kijkje. Winkeltjes, restaurantjes en hotelletjes. Zijn hier ook nog gewone huisjes ?
We stappen een duikcentrum binnen. Morgen varen we naar Isla Tortuga op zoek naar hamerhaaien.

Zaterdag 12.04.2014 :


Duiken.

Nadat eerst nog even aan de motor moet gesleuteld, bereiken we, na een half uur varen Isla Tortuga. De acht duikers hebben zich onderweg al aangekleed, de duikflessen zijn klaar.

 

Inladen                                                                     Jakker op achtergrond

 

Op weg


Na een korte uitleg gaan we twee per twee op de rand van de boot zitten en hup achterover het water in.
Onze eerste ervaring met dit soort duiken van een boot. Waw, de golven zijn hoog. We zwemmen eerst een eindje richting eiland. Duiken dan naar beneden. Het semi-droogpak dat ik draag is ook even wennen. Je kan niet zo makkelijk afdalen. Ik heb wat te weinig lood. Maar tenslotte lukt het wel.
Het zicht is 10 m. Niet slecht, maar wij zijn beter gewoon. Verwend, zeker.
Tijdens de eerste duik ziet onze duikleider één hamerhaai. Hij weet nu waar ze zitten , zegt hij.

Hamerhaaien.
En inderdaad bij de tweede duik spotten we er een zestal. Vreemde beesten, onder een bepaalde hoek zie je helemaal niet dat ze een hamerkop hebben, lijken ze gewone haaien. Ze zijn behoorlijk groot. Ze laten zich even bewonderen, verdwijnen dan. We merken ook een groepje witpuntrifhaaien op, een schildpad, een manta rog, barracuda's. Enkel Tony en ik zien een schorpioenvis. Bijna niet te onderscheiden van de rotsige bodem waar hij op zit. Maar pas op als je hem aanraakt. Giftig.

Ook deze duik is zo weer voorbij. Moeizaam klimmen we weer aan boord. De golven maken het bepaald niet makkelijk. En één keer boven water, word je lichaam loodzwaar.

Moe maar tevreden keren we terug naar de haven, waar de duikboot ons mooi bij Jakker afzet.
We hebben nog maar drie soorten haaien gezien in onze duikcarrière. Dat daar de hamerhaai bij hoort, is echt wel uitzonderlijk.

JSN Mini template designed by JoomlaShine.com