Life in the jungle is not easy (Janis).

Details

Zaterdag 23 november 2013
De cappuccino bij de bakker in de hoofdstraat van Bocas is heerlijk. Je kan hier tijdens het winkelen even verpozen in de lekker koele airco. Een koekje bij de koffie? Waarom niet? Maar dat van vandaag is wel erg hard. Verrek, een stukje tand afgebroken.
Mijn rondvraag bij de expats naar een goeie tandarts levert één naam op: Dr. Wong. Ik bel dus voor "una sita" en zaterdag kan ik langskomen. Beetje shabby huisje, een buitentrap zonder leuning, een smalle wacht"gang". Na 10 minuten mag ik binnen in een kleine kamer met wel twee tandartsstoelen. Die zouden thuis al lang zijn afgedankt. Maar de klank van de boor gaat zoals thuis door merg en been en het ding om speeksel op te zuigen is even vertrouwd en lawaaierig.
Na een half uurtje heeft dr. Wong, een goedlachse Aziaat, alles gefikst, ik kan weer breeduit lachen.

 

Dinsdag 26 november 2013
Bijna twee jaar zit onze aangroeiwerende verf onder de boot. Tijd om een nieuwe laag aan te brengen. We moeten immers steeds vaker ons privé-rif te lijf met steekmesjes, kredietkaarten en borstels.  In Almirante, de dichstbijzijnde stad op het vasteland en twee uur varen van Bocas Town, is een maand geleden een nieuwe haulout geopend. Zouden we die proberen?

Na wat heen en weer vragen en antwoorden,  hakken we de knoop door : op 26 november gaat Jakker uit het water.
Als we er maandagnamiddag aankomen, gaan we meteen op zoek naar Carl. Hij ontvangt ons vriendelijk, toont ons waar we douches, toiletten, drinkwater kunnen vinden en neemt ons mee naar de kraan. Die ziet er niet zo groot uit als de kranen die ons in het verleden uit het water hezen. Maar, kom.
"Er is wel één dingetje...jullie zullen voor- of achterstag moeten losmaken anders komt die tegen de dwarsbalk. Ik kan de ophaalbeugels niet verstellen ! "
Gaat hij zo beginnen. Plots is al mijn zin om hier uit het water te gaan over. Tony kijkt ook erg bedenkelijk. Als we de stagen losmaken, moet de mast achteraf weer helemaal gesteld worden. Aan de achterstag zit ook nog eens de radio-antenne vast die dan helemaal loskomt. Veel meer werk dan voorzien.  "We are happy to help you with everything ! "  Ja, ja, maar uiteindelijk zitten wij toch met de last.
Ik zie dat akkefietje met de achterstag bovendien als een teken dat er nog meer fout kan gaan, er nog meer "verrassingen" zullen opduiken.  Bijvoorbeeld : de dwarsbalk van de kraan lijkt ook nogal laag te staan. Kan die kraan over onze zonnepanelen heen reiken en wegrijden? Die zonnepanelen bevinden zich wel 5 m boven de grond als we op de kiel staan.
Het gesprek vlot niet echt. We moeten voortdurend chitras (je weet wel, de no-see-um steekvliegjes) van onze benen wrijven. Binnen een uur wordt je hier letterlijk opgegeten door die lieverdjes. Zo is het wel genoeg !

Na krijgsraad op Jakker sturen we de brave man een mailtje dat we de hele haulout happening afblazen. Hij aanvaardt het sportief, wenst ons nog veel succes. We verschansen ons binnen en dat is heel lang geleden, kijken een filmpje . Morgen zijn we hier weg.  Uit het water...we zullen wel zien wanneer!!!!!

 

 

Trop is te veel.

Details

Maandag 18 november 2013 :
Trop is te veel ! Te veel feestjes de laatste tijd. Dacht jij van niet ?
Wij in ieder geval wel. Daarom zijn we de voorbije dagen gaan wandelen. In een mooi stukje jungle, domein van een Amerikaan die hier, in open lucht enkel beschermd door een afdak, een meubelmakerij startte.

Prachtige stukken maakte men er, vertellen Hans en Linda. Maar de man is gestorven, zijn vrouw terug naar huis, een Indianen familie woont op het domein en ....honderden prachtig groen-zwarte en blauwe kikkertjes. Ze hebben verzamelen geblazen bij een hoop verdorde cacaovruchten.

Kikkerfoto's van Linda.


Een zwarte man, zijn naam ben ik vergeten, houdt de paden begaanbaar. Hij wil, voor we vertrekken nog wat advies van Hans en Tony. "Werken zijn zonnecellen op het dak van het boothuis wel goed? De batterijen worden niet goed geladen," vindt hij. Diagnose van de "nautische experts" : corrosie van de contacten. Het gekende probleem, ook aan boord.  Elektrische en elektronische verbindingen in een zout milieu, vroeg of laat gaat het fout. Laptops, gsm's,  scheermachientjes...aan boord is hun geen lang leven beschoren. 

Woensdag 20 november 2013 :
Ons landje mag dan wel beroemd zijn om de lekkere chocola, de grondstof, de cacaoboon, komt zeker niet uit België. Vandaag willen we eens een kijkje nemen bij de Chocolate Farm Green Acres en ons laten vertellen hoe je die bonen wint.

Een Amerikaans koppel, again, Linda en Dave, heeft met hard labeur dit stukje verlaten cacao plantage tot hun home gemaakt. Dave woonde een jaar in de jungle in een tentje en bouwde met het hout van de woudreuzen een huis. Linda gebruikte haar groene vingers om een mooie, wilde terassentuin aan te leggen onder het hoge bomendak. Planten krioelen over elkaar. Bij ons vind je die netjes in potten in de Brico en andere tuincentra.

Ook de inrichting van het chocoladefabriekje, is Daves uitvinding. Een oude gasbus is hun droogoven. Een stofzuiger zorgt ervoor dat cacaostukjes (nibs) en schaaltjes gescheiden worden.

De ouders van Robert, onze gids, kochten alles een half jaar geleden. Hij is hier tijdelijk met vrouw en zoontje en gaat volgende week terug naar de States.
Hij vertelt honderd uit. Over de wandelende bomen, die er echt in slagen nieuwe wortels/takken als stelten, een bepaalde richting uit te sturen zodat de hele boom zich langzaam verplaatst naar waar er meer zonlicht is. Vreemd. Over de vleermuizen. De reusachtige plankwortelbomen, de eeuwenoude, uiterst zeldzame Criollo cacaostruiken. We proeven het zoete vruchtvlees, een beetje als lychee.  Zien hoe eerst de vruchten  gefermenteerd worden, dan de pitten gedroogd en geroosterd, van de schaal ontdaan en verkruimeld. 
Natuurlijk gaan we naar huis met wat bittere chocola, heerlijk om chocolademelk van te maken .

Cacaovruchten.

 Proeft een beetje als lychee. 

 

Meer feestjes.

Details

Zaterdag 16 november
En weer een feestweekend.  Zaterdag : dag van de parades in Bocas Town. Niet enkel vieren ze hun onafhankelijkheid van Spanje en Columbia. Ook werd de provincie Bocas del Toro 110 jaar geleden opgericht. Nog een reden om prachtig uitgedost op straat te verschijnen.
Het feest zou 's morgens al erg vroeg beginnen maar...ook in tropisch Panama dwarsboomt regen soms stoeten en optochten. En vandaag springen ze daarboven wel heel kwistig om met water.
Als we een kijkje gaan nemen in de stad, warmen de verschillende groepen en fanfares zich op. Eerst nog de zo belangrijke toespraken. Dan kan het pas echt beginnen gieten. Mensen zoeken beschutting onder de afdaken. Wij vluchten binnen.
Een uurtje later vertrekt de stoet dan toch. Helemaal droog zullen ze het zeker niet kunnen houden.  

 


Maar wij moeten weg, richting Rana Azul voor dat andere verjaardag-meisje, Linda. Bij Baros in de kuip vieren we op gepaste wijze het afscheid van haar 49 jaar.

Zondag geven we er een enorme lap op. We beginnen schandalig vroeg, knabbelen van Linda's onovertroffen "chicken wings" en gaan vervolgens naadloos over op de party bij Rana Azul, waar het uiteindelijk zo heet werd, dat een gieter de broodnodige afkoeling moest brengen.

 

 

Feestje.

Details

 

Zondag 3 november 2013 :
Sinds mensenheugenis is mijn verjaardag synoniem met mistroostig, kil en/of stormachtig weer. Door ons vertrek is dat patroon drastisch verstoord. Zon, blauwe lucht en veel junglegroen geven mijn dag een totaal ander cachet.
Dit jaar beginnen we zelfs een dag te vroeg met vieren. Zondagmiddag bij Rana Azul en al de vrienden zijn er dus let 's party ! De ladies op de dansvloer zweten zich te pletter maar lol dat we hebben. Ik laat mij de taart en de drankjes smaken. Als het donker wordt, en dat is hier al rond 18 u, keren we, bekaf, terug naar Jakker. Net op tijd, want de tequilashots en Rana Azul-cocktails missen hun uitwerking niet. In en uit boten stappen met de nodige hoeveelheid alcohol in je bloed, geen goed idee. Maar ik red het nog net zonder nat pak. En meer wil ik daar niet over kwijt.

 

Maandag 4 november 2013 :
Snap je dat ik het op mijn verjaardag wat soberder wil houden. We brengen een bezoek aan de Valle de las Ranas in Dolphin Bay. De mensen daar zijn Zevende Dag Adventisten, je kan er geen alcohol kopen !
Eerst maken we een wandeling in het gezelschap van Hans en Linda (Baros) in de "Vallei van de kikkers".  Onze gids en haar zoontje, Daniel, uitgerust met de nooit ontbrekende machete, voeren ons langs modderige paadjes met heel veel kleine rode kikkertjes. Dit keer zien we geen brulapen wel één luiaard.  Ons taco dinertje, bij ondergaande zon, met veel Pepsi-cola, is de prachtige afsluiter van twee mooie dagen.
Net voor het slapen gaan, komen de dolfijnen met z'n allen, me nog een gelukkige verjaardag toeproesten.

Daniel, 4 jaar, vastbesloten later guia te worden !

 

 

Bakken water.

Details

Vrijdag : 1 november

De laatste weken beleven we de natte droom van iedere cruiser. Het regent vooral 's nachts en overdag schijnt de zon. Watertanks vol en batterijen ook. Meer vragen we niet.

Maar zoals het gisterenavond te keer ging...dat was er dan weer helemaal over.
Na het happy hour met Hans, Linda en Joël in de Casa Verde, wilden we nog even naar de Calypso Cantina, de bar van Bocas marina. Er speelt 's vrijdags een life band.

We hadden net onze biertjes in de hand, steekt er een wind op die de bbq ribbetjes van de borden blaast. Eén slok bier maar en dan hollen naar onze Jak. Die gaat te keer alsof hij er alleen vandoor wil. Op het juiste moment in ons bootje en weg. Het is niet ver.  Maar plots zitten we op open  water en golven slaan gewoon over ons heen. We druipen alsof we gezwommen hebben. Maar daar komt de regen al met bakken neer. Die uitdrukking krijgt pas waarde als je ze ook echt vult !
De storm bezorgt ons, als een soort geste, het nodige zoet water om alle zoute spullen af te spoelen.
Nadat de losgeslagen zeilboot, Drifter, what's in a name,  terug op zijn plaats ligt, keert de rust op de ankerplek weer.

 

Zondag : 3 november

De laatste zondag van de herfstvakantie. Morgen gaat Lyam voor het eerst naar school.  Ik wil hem, skype-gewijs, veel succes wensen.  Hij zal pas morgen een beetje snappen dat zijn leventje een belangrijke wending neemt.
Ik denk aan u, grote jongen!

 

  1. Money, money, money.
  2. Oktoberfest in de jungle.
  3. Terug thuis tussen brulapen en kwallen.
  4. Regentijd - foto album tijd.