Ons leventje in Portobelo bestaat niet enkel uit duiken op het vliegtuigwrak, tussen mooie koraalpartijen. Of exploratie van de rivier. Het is niet altijd skypen, via Captain Jack's wifi. Of lezen, even geen e-reader, maar nen echten Humo vers uit België via Greet, zus van Linda (Baros).
Altijd zit er die "te doen" lijst in je achterhoofd. We pakken nog een keertje het roestvrij staal aan. Heb het mengsel van kaarsjes en baby olie gebrouwen, info van Karen and Dick's sail away blog, Butterfly and Barnacle. Dank je, Joris, voor de tip. Afwachten nu of het wonderspul zo goed beschermt.
Water halen wordt lastig. Einde van het droge seizoen. Tijdens de korte regenbuitjes vangen we zelf genoeg om " één keer je tanden te poetsen". Maar de broers aan de steiger bij de "muziekschool" verkopen ons af en toe wel wat, als tenminste hun kraantje niet droog staat.
We hebben een kluif aan het zoeken naar de dichtstbijzijnde firma die ons reddingsvlot officieel kan herkeuren. Vinden het : in de free zone van Colón. Captain Jack, die in die zone binnen mag, zorgt dat het zware ding er geraakt. Op één dag is alles gefikst. Even slikken bij de ontvangst van de factuur. Voor die prijs heb je een vlucht heen en weer naar huis. Maar die dingen kosten nu eenmaal geld. Wat is je veiligheid je waard?
Volgende opdracht : naar Panama City op jacht naar nieuw (venster)plastic (begint overal te scheuren) en canvas voor onze buiskap.
