JAKKER, a ship's journey

Details

Created: 24 March 2013

Opnieuw in een dorp.
Bijna drie weken zijn we nu in Portobelo. Weer een nieuw bootjes"dorp" en een thuis voor ons. Met veel leuke cruisers-dorpelingen. Die ontmoet je overal in de stad, maar toch vooral bij Captain Jack's, waar alle wegen heenleiden.
Geloof het of niet, we ontmoetten er vandaag Wolfgang, een Duitse zeiler die getrouwd is met een vrouw uit Genk. Zij is in België op dit ogenblik. We kennen de familie. Wat is de wereld klein!

Het sjofele, koloniale stadje, met vuilnis langs de straatkant en veel leegstaande huizen in puin, vinden we ondanks alles wel leuk. We snappen eigenlijk zelf niet hoe snel je aan deze stadjes went.
We hebben onze draai hier gevonden. Bezoeken dagelijks de bakkerij, waar moeder en dochter, die laatste staat vooral mooi te wezen, naast lekker brood ook heerlijke pizza's verkopen.
Slaan onze groenten in bij de vadsige, knorrige madam van Mercadito Cristo Negro.
Kennen de 5 Chinese mini-supermarkten waar je omver valt van het aanbod. Wat je niet ziet, vraag je gewoon. Dat gaan ze dan "ergens" achteraan opduiken. Waarschuwing : niet te lang binnenblijven of je drijft gewoon buiten mét al je inkopen. Man, wat een vochtig atmosfeertje daarbinnen.

Eloy helpt ons aan diesel. Zijn vrouw wast en plast de ganse dag voor de cruisers. Bij de buren vullen ze onze blauwe campinggas busjes.

Ontmoetingen.
Kortom, Portobelo is onze thuis. En wat doe je thuis? Je ontvang vrienden.
We hebben een paar reuze gezellige avonden met de crew van Baros. Ze komen vanavond, met hun bezoek, terug van Kuna Yala.

Vorige zondag kwamen Jack en vriendin Jennifer helemaal uit Panama City langs. Heel tof weerzien met collega vertrekker. Oorspronkelijk uit Roermond, co-Limburger, dus. Bij de voorbereidingen in Brouwershaven, drie jaar geleden, lag hij met Tin Hau vlak achter ons.
In de Clubo Nautico in Mindelo, Kaap Verden, pakten we voor het laatst samen een pintje.
Nu hij hier in Panamá "aan land gegaan is", hebben we heel wat bij te babbelen. Niet te veel in het Nederlands vervallen, anders snapt Jennifer er niks van.

En dan heb je het jonge stel, Frédérique en Rainier uit Nederland. Beetje pechvogels.
Zoals vele backpackers willen ze van hieruit met een zeilboot naar Colombia. Lonely Planet Guide tip nummer 1 !! De boot die ze uitkozen, valt bij nader inzien flink tegen. Motor doet het niet, zeilen hangen met tape aan elkaar, captain blijkt dronken te zijn en zijn boot totaal smerig.
Geen nood, ze kunnen met een andere boot mee, moeten wel nóg een dag langer wachten. En ze zijn hier al veels te lang. Balen! Misschien kan een bezoekje aan Jakker hen wat opkikkeren. Ook voor ons een opsteker. Weer eens wat anders te babbelen dan met de meestal 50 + zeilers.

Nog net voor het slapen gaan, komen zoals bijna elke avond de baai-dolfijnen ons goeie nacht wensen. Je ziet ze niet, maar hun zwaar "geblaas" vlak bij Jakker is wel erg duidelijk.

Het brulapen concert krijgen we er zowat elk moment van de dag gratis bij.

Details

Created: 19 March 2013

Lion fish filetjes.
Zo uitgestald op tafel, recht uit de koelkast, zien ze er niet uit. Vreemd dat deze slappe, slijmerige lion fish of koraal duivel, onder water zo prachtig oogt. Zijn wuivende vinnen en mooie tekening zijn mede oorzaak van zijn populariteit als aquarium vis. Maar hij eet zoveel en enkel levende prooi, is dus moeilijk te houden én giftig bovendien.
De lastige vis in hun aquarium beu, dumpt men hem in de Caribische Zee, waar hij heel goed gedijt, bovendien geen vijanden heeft, met alle gevolgen van dien. Als er niks ondernomen wordt, sterven alle andere rifvissen uit én de roofvissen die daarvan leven. We moeten over deze milieuramp blijven schrijven.

Ook in Panama heeft men de ernst van de situatie begrepen en gaan duikers massaal op lion fish jacht. Dé oplossing zou wel eens kunnen zijn : "Maak van de lion fish een gegeerde culinaire delicatesse!"
Op die manier werd tenslotte ook kabeljauw en zalm zo niet bijna uitgeroeid toch erg gedecimeerd.

Gif.
Een lange inleiding om te vertellen dat we vandaag op cursus gaan. De les : "Hoe maak ik van een pasgevangen lion fish lekkere filetjes voor in de pan of op de bbq?"
Denise, toffe Chileense dive master, vertelt enthousiast het hele verhaal over waar het gif precies zit, in welke stekels, wat je moet doen als je "gestoken" wordt.

Ik onthoud gewoon het volgende. Na anderhalf uur is het gif verdwenen. Als je dan gewoon alle stekels, rug en borstvinnen afknipt met de schaar, kan je de vis als iedere gewone andere vis hanteren.
O ja, moest je toch geprikt zijn, moet je eerst het gif uit de wonde duwen en dan anderhalf uur lang het getroffen lichaamsdeel onderdompelen in zo heet mogelijk water.

Als we de volgende dag gaan duiken bij Isla Drake kunnen we mee met een collega van Panamadivers die ook net met zijn boot op de spot arriveert.  Hij vangt vijf lion fish op onze tocht langsheen het mooie koraal.

Verrassing als we terug thuis aankomen. Een mailtje van dochter en duikinstructeur Karen met de mededeling dat ze straks op de duikbeurs in Antwerpen van plan is een presentatie te geven over het probleem van de lion fish.
Op dezelfde golflengte, wat denk je?

Details

Created: 13 March 2013

12 maart 2013

Met de bus.
Minstens even avontuurlijk als een tochtje tussen de mangroven : de busrit van Portobelo naar Sabanitas of Colón. Je bent een hele dag zoet en het kost haast niks (1 dollar 30 voor anderhalf uur bus).
Je stapt hier op de oude Amerikaanse schoolbus. Prachtig bont geschilderd, met enorme, glanzend chromen uitlaatpijpen, als om het totaal versleten interieur te compenseren. Meisjesfiguren prijken op de achterkant met welluidende namen als princesa Jessica.

Na een paar haltes zitten we als haringen in een zweterige ton. Een ton die aan een moordvaart de hellingen afsuist, bergop zwaar puffend hijgt. De loeiharde muziek belet je het denken. Bij elke halte worden mensen als de pionnetjes in het spelletje verschoven van hier naar daar.
Maar het is leuk en uiteindelijk kunnen ook wij naar voren schuifelen. Een vriendelijke jongeman vertelt ons dat we in Quatro Altos zijn aangekomen. Een heus shopping centrum. Massa's winkels van het soort Casa of andere Blokkers.

In de "Casa de las Baterías" prospecteren we voor een nieuwe startbatterij. Kopen, geen probleem, maar hoe krijgen we zo een zware accu in de chicken bus (de Amerikaanse naam voor de bus)? Zorgen voor later.

Jakker index.
Op naar supermarkt Rey, nu. Met een echt boodschappenkarretje loop ik tussen de rekken. Decadent gewoon, wat hier allemaal opgestapeld ligt. De massa, de keuze! Onvoorstelbaar. Maar heerlijk. Gewoon rondlopen en in je kar laden, zo simpel kan boodschappen doen, zijn. Alles in één winkel! Handig, hoe komen ze erop!

Wel even uitkijken, als je "uitgehongerd" bent als wij. De confrontatie met de rekening bij de kassa zou wel eens dik tegen kunnen vallen.
Het goede nieuws : Panama blijkt het goedkoopste land sinds de Canarische eilanden (Spanje). Wij vergelijken de prijzen van comsumptie goederen volgens onze eigen onfeilbare Jakker index. In de indexkorf : cola - bier - chips - rum - koffie.

We nemen een taxi voor de korte afstand tot Colón busterminal. De bus vertrekt hier leeg, dus heb je nog een zitplaats. Boodschappentassen op schoot. We drijven nog net niet van onze stoelen, als de chauffeur instapt en vertrekt.

Anderhalf uur later op het stadpleintje in Portobelo...lopen we recht in de armen van Linda, Hans en Yannick van Baros.
Leuk life weerzien na de mail- en radio-contacten.

Details

Created: 18 March 2013

We hebben weer eens ons best gedaan en wat fotootjes online gezet.

Bekijk ze onder het menu "foto's".