In Kuna Yala zijn de Kuna de baas, natuurlijk. Maar...een heel klein beetje is San Blas ook het Mallorca van de Amerikanen. Wij hebben het gevoel dat meer dan de helft van de zeilers hier van de States komt. En dat zal je geweten hebben. Op de marifoon hoor je hen "hailen" (lees "oproepen") naar mekaar, de ganse dag door.
Het zijn ook de Amerikanen die, tien jaar geleden, het weliswaar internationale, "Panama Connection Net" startten. Elke dag om 8u30 hoor je op de ssb 8.107 Mhz USB de laatste roddels, weerberichten, info over alles en nog wat. We doen er soms wat lacherig over, maar het is een pracht van een manier om snel up-to-date info te krijgen, in een land waar iedereen van "toeten noch blazen" weet en je een dagtaak hebt aan het uitzoeken van dingen.
Op het net gaat het van :" Geef geen vuilnis mee met de Kuna's, want ze gooien het vaak zomaar in de mangroven" tot "Wat te doen als je gestoken bent door een Portugees Oorlogsschip (die de laatste dagen al vaak gespot zijn!). "
Zelfs "De gouden raad van tante Kaat" rubriek over het bestrijden van bijvoorbeeld schimmel en rare geurtjes in de kasten of het wassen met ammoniak, ontbreekt niet.
Iedereen kan zich melden en zo komt het dat je mensen en boten al kent voordat je ze echt in levende lijve ziet. Erg grappig. Zo maakten we gisteren tijdens het happy hour @ Elefante, kennis met Rob en Andy van Akka. Het was erg gezellig en nu weten we precies hoe het zit met die twee "Akka" boten, eentje uit het oosten en eentje uit het westen van de US.
Wat doen we dus vanavond? Juist, we halen de vriendschapsbanden aan met Noord-Amerika. David (Rewa) en Pat en Coline (Cool Change) komen voor een sundowner en een gezellige babbel.
Met David hebben we een speciale band. Wij ontmoetten hem voor het eerst in Santa Marta. Van het één kwam het ander en kijk, nu is zijn dochter, Tessa, voor een speciale duikcursus helemaal naar Belgiė gereisd, naar Karen en Jean-Marc.
De wereld wordt alsmaar kleiner.