Woensdag 16 januari 2013
Man, man! Er is een fee aan boord gekomen. Of het moet sinterklaas zijn. De kastjes aan boord van Jakker puilen weer helemaal uit met voorraden. Met dank aan die ongelooflijk creatieve Karen en Jean-Marc!

Ze zijn net terug van hun trip door Costa Rica en verblijven nog 2 dagen in Panama City alvorens naar huis te vliegen.

Twee mails kruisen elkaar. We hebben beiden aan hetzelfde gedacht. Dat ze toch nog even afscheid zouden moeten kunnen nemen, nu we nog zo dicht bij elkaar zijn.
Prompt gaan ze op zoek naar een huurauto, 'jakker'en door de supermarkt en laden de auto vol. We bezorgen hen een overbodig boodschappenlijstje, want ze weten perfect waar wij van gaan kwijlen. Vervolgens rijden ze 3 u over de enige weg richting Kuna Yala, naar Cartí, ons rendez-vous punt, 3 u zeilen ook voor Jakker.

De ankerplek achter Nonomulu is niet erg rustig, maar te doen. Hier hebben we zicht op de pick-ups en jeeps die af en aan rijden. Auto's ! Anderhalf maand niet meer gezien!


Eindelijk om 16 u staan ze op de steiger te zwaaien. Gelukkig, want om die tijd wordt de weg op de grens met Kuna gebied gewoon afgesloten voor de nacht. Kuna Yala is deel van Panama, maar ze hebben hun eigen wetten, zijn baas over hun land.


Volgt een vakantie-toemaatje voor Karen en Jean-Marc : laatste Jakker-avond : sundowner, stoere verhalen over hun safari door wild Costa Rica, "spaghetti Jakker" bij petroleumlamp, wijntje, maan en sterren... en een laatste nacht onder hun ventilator.


donderdag 17 januari 2013

Nu zijn ze echt weg. Drie maal(afscheid) is scheepsrecht. De pick-up met al hun spullen draait langzaam de rijbaan op. Achter de bosjes ginderver verdwijnt Karens opgestoken arm...

Slik...niet te veel nadenken. Meteen actie, dat is de beste "zalf" voor dit steeds weer afscheid nemen. Anker op en een stukje varen naar Naguarchirdup (Lemon Cays), Elefante eiland, waar een bar zou zijn en internet.

 

 

afscheid