Zo, we wonen weer voor een paar dagen met ons boot-huisje in het Spaanse Water-dorp voor cruisers.
Je zal denken :"Waarom zoeken ze steeds het Spaanse Water op?" Simpel. Er is slechts één, voor wind en golven, echt veilige ankerplaats op Curaçao, waar we bovendien van de overheid langer mogen liggen.

Happy hour boven en onder water.
Het happy hour hier, vooral dat van vrijdagavond, is wereldberoemd onder de zeilers. Kennis maken, informatie uitwisselen, roddelen, maar vooral veel Polar-biertjes drinken, is het moto, terwijl iedereen, blank en zwart, van de life muziek geniet. Heel vreemd nu hier plots mijn dochter te zien rondlopen. Die was altijd zooo ver weg.
Zij en JM hebben met een lokale Vlaamse duikinstructeur afgesproken. Die kende dit gebeuren helemaal niet.

De mooiste duikplekken, zegt hij, blijken aan deze kant van het eiland te liggen. Onze Jak zal het geweten hebben. Zij brengt ons feilloos naar buiten op zee. Langzaam, natuurlijk, met vier personen en twee duikuitrustingen. We duiken nl. per paar elk de helft van de lucht uit de fles op. Handig. Telkens wacht één paar duikers aan de oppervlakte op de anderen en pikt hen weer op.

Het onderwaterlandschap is hier verrassend anders. Veel overhangen, inhammen en grotten, vooruitstekende kapen onder water.... veel vis, maar niet de grote jagers waar we steeds naar zoeken.

En dan is er natuurlijk ook nog ons geliefde tugbootje.

 

tugb (3)

 


Boodschappen en uitklaren.
Maar we willen verder. Dus vandaag : inkopen doen. Dat eten valt nog wel mee. Maar man, wat drinken vier mensen veel in de tropen. Bij zo een dorstig weer vliegt de cola (vooral door het mannelijk deel van onze crew gedronken), het bier, de wijn er vandoor. Er worden oplossingen gesuggereerd : één watertank van 220 liter met cola vullen? Maar hoe koel je die dan..?? Grapje!
In plaats daarvan dragen we ons te pletter aan flessen met drank. Gelukkig heb ik een paar muilezeltjes bij.

Namiddag is er weer de verplichte rit naar de stad. Naar douane en immigraties om uit te klaren. In het rustige Willemstad zijn duizenden cruiseschip toeristen neergestreken. Moeizaam en bezweet hossen ze door de stad op zoek naar het ultieme koopje.

Na een dinertje bij Maxim's aan het water, we worden nog net niet volledig opgegeten door de muggen en de geur van muggenmelk hangt boven ons tafeltje, zijn we klaar voor ons vertrek morgen.

 


 

Onze positie, Lydia, klopt, na ons uitstapje naar Bonaire en Klein Curaçao, weer helemaal met wat je op de site kan vinden : Spaanse Water : Curaçao.

 

Strontverwend. (11.11.12)
Ja, dat zijn we inderdaad, ik geef het toe. Want...hoe kan het anders dat ik gewoon vergeet te vertellen van de dolfijnen die vlak achter Jakker voorbij zwommen, zondag, tijdens het bezoek van Daisy (duikinstructeur Time to Dive).
De kuip van Jakker was voor de gelegenheid even "leslokaal". JM houdt van theorieles geven op de meest ongewone plekken. Toen gebeurde het. Een schooltje dolfijnen met kleintjes erbij lokte hen weg van de Nitrox-les voor instructeurs.Hup, in Jak en er voorzichtig achteraan. Resultaat : deze foto.

 

 

dolfijnen (1)

 

 

Naar Klein Curaçao. (13.11.12)

Intussen zijn we aangekomen op Klein Curaçao. Blij dat we toch de helft van de afstand naar dit eiland "een pareltje voor duikers" hebben kunnen zeilen. Onze derde keer hier.
Gezellig spaghetti etend en babbelend, brengen we de avond door.

Woensdag = duikdag.
We laten ons door de dagjesmensen (met excursieboten hierheen gebracht van Curaçao) op het strand niet storen en duiken per koppel aan de zuidkant van het eiland. Jak brengt ons, zonder versagen, naar deze speciale drietraps drop off met enorm veel vis. Reuzengrote tonsponzen, als vaten om rovers van Ali Baba in te verstoppen. Bossen van zeepluimen. Prachtig hoge, ongeschonden gorgonen of waaierkoraal. Maar nergens grote vis (haaien, roggen) te bespeuren op deze voor hen toch ideale plek...een eiland in open zee! Ook ervaren Jean-Marc blijft met die vraag zitten.


 

dolfijnen (3)

dolfijnen (4)

 

Aartsmoeilijk, die onderwater foto's. Karen kan het.

Kerstboomkokerworm. Honingraat koffervis.

dolfijnen (5)dolfijnen (6)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

dolfijnen (7)dolfijnen (8)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Harlekijngarnaal. Murene.

 

 

Film.
Het is half elf, ver na sailors midnight, en wij zitten met ons viertjes in de bus terug naar het Spaanse water. Daar zijn we vanmiddag met Jakker aangekomen. Er zijn geen witte mensen meer te bespeuren op lijn 6A naar Caracasbaai, het Spaanse Water en de resorts. Wel zwarte mannen die thuiskomen of vertrekken naar hun job. Security mensen, vooral.
Wij pikten vanavond, met ons vieren, een filmpje mee. In Otrobanda, aan de andere kant van de pontjesbrug, het andere deel van Willemstad. Nu, een filmpje. De nieuwste 007 film, Skyfall, kon ons verleiden. Lekker terug opwarmen in de hitte van de stad, twee en half uur in de té koude airco deed wel een beetje pijn aan het eind.

Deze "westerse" ontspanning hadden we wel verdiend na het zweterige rondhossen naar douane en immigraties (de vier bemanningsleden moeten zich persoonlijk aanmelden) om in te klaren in Curaçao, deze namiddag.

 

 

 

dolfijnen (9)



 


 

"Huilen is voor jou te laat..." Om deze Hollandse smartlap nog een keer te horen, moet je op Bonaire zijn. Het is weer zondag en dit keer zitten we met Daisy in Cai voor een visje en een liedje...en té veel zon en hitte.

Bekomen daarvan doen we in het briesje en de relaxte sfeer van Sorobon Beach, de surfspot van het eiland recht tegenover Cai, helemaal aan de andere kant van het Lac. Een getalenteerde zoon van het eiland toont zijn kunstjes op het surfboard. Surfte zeker al, vóór hij kon lopen.
We luieren wat bij een drankje want Daisy, de laatste "Time to Dive'ster" vliegt zo dadelijk terug naar huis. Gisteren namen we al afscheid van de anderen.
Laat de lange vakantie van Karen en JM maar beginnen! Morgen willen we uitklaren uit Bonaire en via Klein Curaçao naar Curaçao varen. Het zal wel motoren worden, de wind laat verstek gaan.

 

 

Lac (3)

Lac (4)

Lac (5)

 

 

 


 

Je hebt het al begrepen. We trekken de ganse week op met de duikers van Time to Dive (volg ook hun blog : timetodive1.blogspot.com) en leven dus vooral onder water.
Ik wilde je niet vervelen met ellenlange duikverslagen en enkel van de "betere" duiken vertellen. Moeilijk, moeilijk want, laten we nu, telkens als we de lucht uit ons vest laten en afdalen, vertrokken zijn voor weer een unieke ervaring.

Eerst is daar de ontdekking van het prachtig oranje en wit gestreepte zeepaardje. Ik noem het "Kaatje" naar dochter-vinder van dit zeldzame en zo goed tussen de sponsen verstopte diertje. De gidsen van Belmar zochten te vergeefs, zelfs met de markering er vlakbij en een beschrijving van de plek.

 

water (1)

 

Prachtige foto (en volgenden) genomen door JM.

 

Van de tarpons vertelde ik al. Die zien we intussen als een beetje opdringerige honden.

De "roggenduik" deden we op het spierwitte zand van duikplek "Invisibles". Ook hier zag "Arendsoog" Karen de twee prachtdieren het eerst komen aanvliegen...euh...zwemmen. Man wat een staart...twee meter, zeker. Ze lijken zo relaxt en langzaam tot je ze probeert bij te houden. Een uur blijft er eentje rond ons zwemmen. Als toemaatje toont hij ons hoe hij "aan tafel gaat".

 

water (2)

 

Fluorescerende buisspons.

 

water (3)

 

Pijlkrabbetje.

Prachtige schemerduik met de blauwe lipvisjes orgie tot ze zenuwachtig wegzwemmen...barracuda-alarm.
Onvergetelijk fluorescerende algen-streepjes in het donkere water van de nachtduik. "Zoutpier"duik tussen de palen van de steiger. Een echte aquariumduik midden tussen duizenden vissen.
Majestueuze, metershoge, miljoenen jaren oude, hardkoralen als kabouterhuisjes met paddenstoel-daken.
Van reuzengrote papegaaivissen, murenen, schorpioenvissen tot naaktslakjes, kappersgarnaaltjes, spinkrabbetjes...


Tenslotte de quasi onvindbare hengelaarvis. Een paar centimeter groot. Is het wel een vis? Hij kan niet zwemmen. Kruipt als een pad. Gifgroen. Verstopt achter het koraal. Op aanwijzing van kenners gevonden. Uniek!
Stop, stop. Te veel. Ons geluksgevoel kan niet op.
Tot we, via skype, het bericht krijgen van de vreselijke ziekte van één van onze beste zeil- en zielmaatjes. Pas terug in Nederland slaat het noodlot toe. Heel veel sterkte Henk en Joke.

 

 


 

Het eerste smsje, om kwart voor zeven, is van Bert en co. Mijn verjaardag kan beginnen...
met een lekker ontbijt op het terras van het hotelletje tegenover Belmar.
Maar het paradijs bestaat niet, helaas.
Ook muggen hebben nood aan ontbijt, daar kan ik inkomen, maar moeten ze nu echt ons daarvoor uitkiezen. Het smaakt hen in ieder geval geweldig. Muggenmelk is amper opgewassen tegen hun vraatzucht. En ze zijn met velen. Geen wonder, met al die klaterende waterpartijen rondom ons.

Maar dit mag de pret niet drukken. We gaan verder. Een eerste duik op het Belmar huisrif, dan een rit naar Lac Cai waar we een visje eten bij de lokale vissers (sorry vriendjes-visjes). Niet extra voor mijn verjaardag, maar omdat het zondag is, speelt een lokaal bandje life muziek. De bekendste smartlappen van Bonaire klinken over het overvolle terras. Een publiek geheim, die zondagse middagen bij de grote queen conch hopen.

Voor we het weten is het donker en zijn we klaar voor de nachtduik. Heel erg spannend. Grote Atlantische Tarpons, wel 5 stuks, begeleiden ons van begin tot eind. Eerst is het schrikken, die beesten die wel 2,5 m kunnen worden, schieten rakelings aan je voorbij. Ze blinken zilver als een uit de kluiten gewassen haring. Hun interesse gaat echter niet naar ons. Opportunisten als ze zijn, gebruiken ze het licht van onze lampen om te jagen. We zien tientallen visjes in hun vraatzuchtige bek verdwijnen. Eten en gegeten worden...maar al te waar.

Even douchen en dan op naar "hoofdstad" Kralendijk. Met cocktails en diner sluiten we mijn verjaardag af. Doodmoe maar happy stappen we rond 23 u terug aan boord. Ruim na sailors-midnight. (= 21 u!) Zullen we dit ritme kunnen volhouden de komende dagen?

 

Een Polar biertje na de schemerduik.

 

duiken (4)

duiken (5)

duiken (3)