JAKKER, a ship's journey

Details

Created: 11 July 2012

Nog twee weken en dan nemen we het vliegtuig richting Amsterdam. Tijd dus om naar Curaçao te zeilen, in het weekend gaat het immers weer harder waaien. Op het Spaanse Water willen we wat oude bekenden treffen alvorens onze Jakker te gaan afleveren in Curaçao Marine in Willemstad.

Maar eerst naar het mooie Klein Curaçao.
Daar moet je geen internet verwachten. Daarom nu alvast een mapje met deel één van de foto's van de Dom. Rep.

{pgslideshow id=56|width=670|height=480|delay=4000|image=L}

Details

Created: 08 July 2012

Maandagochtend :
"ON3JJ dit is ON6TM... " heel zwakjes, tussen al het geruis, hoor ik de stem van Tony. Een gesprek lukt niet, ik hoor enkel dat hij het donderdag opnieuw zal proberen. En ook eens zal opzoeken of er op een ander moment betere "propagatie" is.

Ik had hem veel willen vertellen. Dat het ons goed gaat. Dat we gisteren zijn gaan duiken bij Klein Bonaire. Dat Sandra en Philippe meegezeild zijn en dat we een leuke namiddag hadden. Zij al snorkelend en wij wat dieper, met een pak meer stroming, tussen duizenden kleine sardientjes en helblauwe rifbaarsjes

Dat we 's avonds een stapje in Bonaire zetten. Happy hour, etentje bij den Argentijn, cultureel feest op het plein met life optredens en kunstmarkt, afzakkertje met life pianomuziek bij Karels bar. Veel lol met Philippes verzoeknummer "Alice". Het refrein was voor onze rekening, natuurlijk.

Lachen konden we 's nachts iets minder toen Captain Tony wakker werd met 8 muggenbeten op rug en billen. (Ik had er toen nog maar drie). Hebben we weer te hard geroepen dat er op dit ogenblik geen muggen zouden zijn op Bonaire. Als je niet meer zo op je hoede bent, dan vallen die krengen aan. Wist je trouwens dat je de muggen hier niet rond je kop hoort zoemen en dat ze veel kleiner zijn dan thuis, maar hun beten zeker zo gemeen.

Dank je voor de foto's, Philippe.

Details

Created: 06 July 2012

donderdag 5 juli 2012.
Duik nummer 50
voor Tony vandaag. We varen met Jak tot aan de speciaal daarvoor gelegde "duik"boei vlakbij de haven en verkennen de koraalmuur tot op de zandbodem van 30 m. Prachtig en dat op tien meter van de "dijk"!

Snoezige parel koffervis!

50 duiken. Weer een feestje waard? Kom ik bak een kruimeltaart. Ik kocht de mix in Curaçao en die moet deze maand op.
Nog een klusje trouwens : "uiterste data" op blikken en doosjes controleren én inhoud opeten. Na twee maanden thuis zal ik anders te veel moeten weggooien. Het valt mee. Eén van de volgende dagen staat er, zin of geen zin, goulash en/of gehaktballen op het menu! Een aantal dozen melk moeten ook op, met yoghurt maken raken die wel weggewerkt.

Naar huis.
De vlucht van 26 juli tot 23 september naar Schiphol is in kannen en kruiken maar onze boot heeft nog geen plekje om op ons te wachten. Toen we begonnen met rondbellen naar jachthavens op Curaçao, kregen we het even nóg warmer. Nergens plaats !!!! Onze verzekering eist dat we de boot in een bewaakte haven achterlaten...verder zoeken dus. Gelukkig, in Curaçao Marine in Willemstad hebben ze nog plaats voor Jakker, in het water. Oef !!! Wat duurder dan in de kleinere marina's...tja.


vrijdag 6 juli 2012.

Bonaire, een échte gemeente van Nederland, kennen we nog van vorig jaar. Het kleine, gezellige, beetje "Hollandse" Kralendijk met alle jachten op een rijtje aan een boei. Je mag er niet ankeren, ze doen in dit duikersparadijs alles om het koraal en het mariene milieu te beschermen.

Het in gewoon-leven-modus overschakelen gaat hier nog sneller. Niks spannends aan, ook niet echt vakantie. Het verwondert me steeds. Eén keer je ergens wat langer verblijft, doe je maar net wat je thuis ook zou doen als je niet moet werken. Boodschappen, koken, wassen, vrienden bezoeken...

Eén erg groot verschil met Vlaanderen, we leven vooral buiten...en op dit ogenblik waaien we zowat weg aan dek. Mijn lakens hangen met 100 wasknijpers vast!

Karels bar.

Details

Created: 03 July 2012

Tijdens de overtocht.

Ulani bij vertrek uit Boca Chica. De op voorhand bereide kip smaakt op zee.

Zondag 1 juli 2012:
Jetlag.
Lang uitslapen lukt ons niet. Het lijkt wel of we jetlag hebben. Komt zeker door de hazenslaapjes van de laatste dagen.

Heerlijk smaakt het ontbijt in de kuip van een lichtjes schommelende Jakker. Geen verrassings-zoutwater-douches meer, geen dwarsgolven die je op je zij proberen te gooien, geen "huis" meer dat op één oor ligt. Na 542 zeemijlen en 82 uur aan de wind zeilen, is de rust overweldigend.

Daar gaat de marifoon. Een bezorgde Philippe. Omdat we verstopt liggen achter een grote catamaran, kan hij ons niet zien. Weet niet zeker of we gearriveerd zijn. Onze trouwe brothers-in-arms, waarmee we elke dag om 8 en 20 u ons leed deelden, zijn 6 u vóór ons aangekomen. Het laatste deel moesten ze motoren. Wij zaten 20 mijl oostelijker dan Ulani. Dat maakte het verschil. Voor ons was Bonaire bezeild. Meer nog, het laatste stuk konden we met ruime wind naar Noordpunt surfen.

Inklaren.
Toch weer een klus te doen. Naar immigraties, samen met Sandra en Philippe. Wat een luxe : niks te betalen. De beambten zijn super vriendelijk en dit nu eens zónder bijbedoeling als : Hebben jullie misschien een MP3 player te veel?

We wandelen wat door het zondags rustige Kralendijk en belanden tenslotte in café City waar we de Spanjaarden nog net de Europacup zien winnen. Tot grote teleurstelling van Sandra, met Italiaanse roots.


Dinsdag 3 juli 2012:
Duiken.
Het zout is van de boot afgewassen. Binnen is de chaos opgeruimd. Ook op de kastjes binnen zit een zout filmpje, dat haal ik er later nog wel af.
In Bonaire móet je gewoon duiken. Dus we pakken onze twee nog gevulde flessen en verkennen de drop off vlak achter Jakker. Het is er nog allemaal, het mooie rif, de vissen. Ons valt vooral een prachtig gekleurde koningin trekkervis op. Hij verandert van kleur en tovert grote oranje bollen op zijn lijf! We merken ook een heel kleine lionfish op.

Jarige Philippe.
Even uitpuffen, van duiken met lucht word je echt doodmoe. En dan is het tijd voor een feestje. Philippe is jarig. (Ulani ligt intussen langs ons, gepavoiseerd en wel). Zijn geluk kan niet op vandaag. Hun 18 PK buitenboordmotor, die het al lang niet meer deed, is eindelijk hersteld. Met twee rondjes aan raketsnelheid rond Ulani en Jakker maakt hij het ons duidelijk. Wij hoeven geen taxi meer te spelen. en zij niet meer te roeien.

Na een heel gezellige avond, krijgen we een echte rock-and-roll nacht cadeau. Nee, het komt niet door te veel wijn of bier. Jakker swingt weer van boord tot boord. In de kajuit maken vallende voorwerpen herrie. Geeft niet, we hebben voor ergere vuren gestaan. We slapen gewoon verder.

Jarige Philippe en Sandra.

Ulani in feeststemming.