donderdag 5 juli 2012.
Duik nummer 50
voor Tony vandaag. We varen met Jak tot aan de speciaal daarvoor gelegde "duik"boei vlakbij de haven en verkennen de koraalmuur tot op de zandbodem van 30 m. Prachtig en dat op tien meter van de "dijk"!
Snoezige parel koffervis!
50 duiken. Weer een feestje waard? Kom ik bak een kruimeltaart. Ik kocht de mix in Curaçao en die moet deze maand op.
Nog een klusje trouwens : "uiterste data" op blikken en doosjes controleren én inhoud opeten. Na twee maanden thuis zal ik anders te veel moeten weggooien. Het valt mee. Eén van de volgende dagen staat er, zin of geen zin, goulash en/of gehaktballen op het menu! Een aantal dozen melk moeten ook op, met yoghurt maken raken die wel weggewerkt.
Naar huis.
De vlucht van 26 juli tot 23 september naar Schiphol is in kannen en kruiken maar onze boot heeft nog geen plekje om op ons te wachten. Toen we begonnen met rondbellen naar jachthavens op Curaçao, kregen we het even nóg warmer. Nergens plaats !!!! Onze verzekering eist dat we de boot in een bewaakte haven achterlaten...verder zoeken dus. Gelukkig, in Curaçao Marine in Willemstad hebben ze nog plaats voor Jakker, in het water. Oef !!! Wat duurder dan in de kleinere marina's...tja.
vrijdag 6 juli 2012.
Bonaire, een échte gemeente van Nederland, kennen we nog van vorig jaar. Het kleine, gezellige, beetje "Hollandse" Kralendijk met alle jachten op een rijtje aan een boei. Je mag er niet ankeren, ze doen in dit duikersparadijs alles om het koraal en het mariene milieu te beschermen.
Het in gewoon-leven-modus overschakelen gaat hier nog sneller. Niks spannends aan, ook niet echt vakantie. Het verwondert me steeds. Eén keer je ergens wat langer verblijft, doe je maar net wat je thuis ook zou doen als je niet moet werken. Boodschappen, koken, wassen, vrienden bezoeken...
Eén erg groot verschil met Vlaanderen, we leven vooral buiten...en op dit ogenblik waaien we zowat weg aan dek. Mijn lakens hangen met 100 wasknijpers vast!
Karels bar.
