De tijd vliegt.
De dagen in Cabarete vliegen voorbij.
Alles is wat makkelijker als je een slaapkamer hebt met airco, als het ontbijt opgediend wordt, je kamer gepoetst wordt door een jong moedertje die snel beste maatjes is met Lyam en tussen het poetsen door met de blokken speelt.
Het kiten is er de max, cool. Steeds een 30-tal kiters die zich uitleven tussen rif en strand.
De kindertjes krijgen volop aandacht. Lyam toont zich een echte waterman en is altijd te vinden voor een duik in het zwembad.
De mojito's tijdens het happy hour kunnen bijna tippen aan die van Punt Gorda (Cuba).
Maar pech slaat toe de laatste avond.
Na een heerlijke maaltijd, wandelen we vrolijk terug naar ons busje en zoeken onze plaatjes op. Tak, doet de motor...maar starten wil hij niet. Motorkap open. Dat is het sein voor iedere would-be mecánico om te stoppen bij ons busje. Met startkabels, sleutels, schroevendraaiers gaan ze aan de slag. Weldra staan er vijf mannen raad te geven. Niks baat. Pas als we wat geld bovenhalen, vertrekken ze zo snel als ze kwamen.
Wíj gaan met de taxi naar huis.
De volgende dag komt de beste mecánico van Cabarete, samen met Bert op de motoconcho (brommer taxi), naar onze kapotte Ford Windstar kijken. Hij haalt op een uur tijd de startmotor er onderuit. Kijkt hem na, maakt hem schoon. En warempel, hij bolt weer. Zo kunnen we toch nog tegen de middag vertrekken.
Wat een rit.
Maar we zijn niet tevreden over deze Ford Windstar.
De airco doet het nog steeds niet. Daar kan zo snel niks aan gedaan....vooraan kan slechts één raam open en er is geen claxon, het belangrijkste instrument aan boord van een "coche" in de Dominicaanse.
Niet zo een goed idee deze wagen te huren via Osoni, in de marina. Goedkoop, ja, maar duurkoop want kaduuk.
We zijn dolgelukkig als we eindelijk, allemaal drijfnat, in de haven aankomen.
Vóór we van de autosauna overstappen op de bootsauna, installeren we ons onder één van de prieeltjes bij de steiger, waar een heerlijk koel windje en een Presidente voor afkoeling zorgen.
