De draad van ons verhaal weer oppikken. Dat is een moeilijke.
Zoveel te vertellen. Beelden, flarden van gesprekken, herinneringen aan die heftige week van het bezoek van Karen, Jean-Marc en Leander, buitelen door mijn hoofd. Ik vertel ze later wel.
Tastbare overblijfselen van hun bezoek : lange, blonde haren en…wasknijpers. Leanders favoriete speelgoed op Jakker de voorbije week.
Afgesloten hebben we de week in La Habana, waar wíj nog wat langer zijn gebleven.
Paus.
Cuba is niet alleen onder cruisers hot, ook de paus brengt juist nu een bezoek aan dit grote eiland. En omdat de pauselijke karavaan langs dezelfde avenida moest als onze bus, vertrokken we met wat vertraging uit Havana. Vier uur en tien minuutjes (met de ouwe Chevy BelAir taxi) later stappen we weer uit bij de marina.
De dockmaster wijst ons meteen op onze Jak die op het strand ligt…we hadden die toch bij Calamares achtergelaten?! Walter wilde wel oppassen op de grote (Jakker ligt op anker wegens geen plaats in de haven) en de kleine boot.
Storm.
We krijgen meteen het verhaal te horen van de blitz-storm die hier gisteren woedde. Zonder waarschuwing stak er plots een heel harde westenwind op. Jakker ging vreselijk te keer op de golven. Walter realiseerde zich dat hij helemaal geen sleutel had om onze motor te starten indien er iets mis zou gaan. Je hoort de uren van bang toekijken nog doorklinken in zijn verhaal. Onze kleine Jak, die tussen een zwaar schip en de kade werd geplet, heeft hij op het strand moeten trekken. De motor dreigde in het water te zakken. Nooit meer doet hij dit, zonder degelijke voorbereiding en briefing!
Wij waren ons ondertussen van geen kwaad bewust. Keken precies rond die tijd, tijdens ons etentje in Havana, naar het bezoek van de paus in Santiago waar, dat klopt, het ook water goot.
Hoe kunnen we je danken, Walter, voor je goede zorgen.
Stront aan de knikker.
Vandaag is de vakantie duidelijk voorbij. We weten het weer : een boot, jong, dat is werken. Het toilet is verstopt. Als Tony de afvoerbuis loshaalt, blijkt er nog maar een heel klein tunneltje open te zijn, de rest is vastgekoekt met kalk enne ….dikke shit is dat!!! Voor de afvalwaterspecialist met 35 jaar ervaring mag dat geen probleem zijn. Leuk is anders. Het ontstoppen lukt niet tot hij de hele buis er met bovenmenselijke inspanning uitrukt. Je zit op zo een boottoilet ook te werken als een Houdini in een kast…een erg hete kast bovendien. Tony waarschuwt me alvast dat hij dit binnen tien jaar niet meer kan. Ik zeg niks, weet dat ik dit nooit kan.
Als de buis is uitgespoeld en wonder boven wonder het terugplaatsen nog goed lukte ook…kan het ‘negertje’ aan het werk met opruimen. In ons geval een negerinnetje. Taakverdeling moet er zijn aan boord.
Van de geur zwijg ik maar, je moet misschien nog eten.
Dit gedaan, gaan we maar eens wat frisse lucht opsnuiven en onze vuile was wegbrengen. Een buurvrouw van de marina wast ook voor cruisers. Mag ze eigenlijk zomaar niet doen, vermoeden we. Maar iedereen pikt hier graag een CUC-graantje van de buitenlanders mee.