JAKKER, a ship's journey

Details

Created: 02 February 2012

Hoog en droog.
Hoog en droog staat Jakker op vaste bodem. De enorme kraan van de marina in Port Antonio haalde haar dinsdag uit het water.
Eindelijk, een half jaar nadat we er het eerst over nadachten, gaan we het onderwaterschip opnieuw in aangroeiwerende verf zetten. We zijn het, steeds vaker, onder water schrobben beu.
De verf kochten we al in Curaçao. Gelukkig, want hier zijn geen 'scheepswinkels' zoals Budget Marine of Island Water World. Wat er wél is : een vijf sterren service!

 

 

 

Privé badkamer.
De kraanman neemt zijn tijd. Jakker wordt heel goed "ondersteund", zij het een beetje scheef. We zijn het enige schip met aan boord verblijvende, werkende  bemanning. We hebben een zee aan plaats op het haast 'park-achtige' terrein én een privé badkamer.
Beste cruisers, twijfel niet :  Port Antonio is thé place om uit het water te gaan!  Ook de temperatuur valt reuze mee. Werken bij 28° of 35°, het maakt echt een verschil. Een regenbui af en toe zorgt voor nog meer verkoeling.

Hardware store.
Op twee dagen brengen we één laag primer en drie lagen antifouling aan. Tussen de bedrijven door halen we het roer uit zijn koker en vervangt Tony, met hulp van Walter, onderste lager en rubber. Wie had ooit durven dromen, dat dit zo vlot zou lukken?
Nu op zoek naar een buitenboordkraan voor het toilet, met Europese draad, wel te verstaan. Moeilijk te vinden hier, maar de hardware shop om de hoek heeft een Engelse kraan en die past.

Bij 'hardware store' moet je onze Brico's en andere blinkende Gamma's vergeten. Hier schuif je aan voor een smoezelige 'toog' helemaal van de klanten afgesloten met tralies. Je spreekt met de magazijnier via een luikje. Hij haalt je bestelling en je betaalt aan de kassa. Vele winkels zijn zo. Geen luxe. Maar je kan hier even goed een Makita boormachine kopen of een Skill slijpschijf.

Ze beginnen ons bleekgezichten al te kennen in de stad. Zoveel blanken lopen hier natuurlijk niet rond. Achter ons staat de 'gasman', bij hem liet Tony gisteren onze campinggas flessen vullen. "Hey man! Everything irie? (= ok)" en een Jamaïcaanse groet, gebalde vuisten tegen elkaar.

Ganja.
"You really hard workers, man", de werfbaas is één an al bewondering. Zo snel als wij werken. Ooit deed een Jamaïcaan dit soort werk, vertelt hij, maar voor één boot had hij veertien dagen nodig. Ha ja, hij moest ook nog zijn ganja (marihuana) roken en op tijd en stond rusten onder de bomen.  Of wij hier geen bedrijf zouden beginnen??

Elke avond na een heerlijke, weliswaar koude, douche, gaan we uit eten in town. Lobster, spaghetti alle vongole allemaal spotgoedkoop en lekker. Nog een Red Stripe aan de bar en dan in bed. Volgende dag zelfde scenario.

We drijven weer.
Vrijdagochtend regent het als de kraanman de steunen komt weghalen en we, terwijl Jakker in de kraan hangt, tot namiddag tijd krijgen om de nog niet-geverfde vlakken te doen. Nooit geziene service! Daar is de zon alweer en zonder probleem maken we ons werk af.

 Onze vierde dag zonder wifi, SSB radio of gsm inmiddels...net als in de goeie ouwe tijd. Dat moeten we vanavond goed maken.
Om Lyam life proficiat te wensen met zijn eerste verjaardag zijn we, door het tijdsverschil, te laat. Gelukkig beseft hij het nog niet.

Het opnieuw te water laten van Jakker is een fluitje van een cent. Vlug controleren of er lekken zijn. Alles ok, de nieuwe kraan is dicht. We varen richting haven want John "Hulk" Brown gaat onze romp polishen. "I am a professional", vertrouwt hij ons toe en rolt met zijn  "muscles".  Benieuwd hoe goed die spieren kunnen voortwerken.